Bokser Historia rasyJak wygląda bokser?Bokser pielęgnacjaKarmienie bokserówBokser charakterPredyspozycje boksera do choróbNawracające owrzodzenie rogówkiBarwiak chromochłonnyMastocytozaWyspiak trzustkiDysplazja stawu biodrowegoSpondylozaKardiomiopatia rozstrzeniowaSezonowe łysienie bokówNeuropatiaRozszerzenie żołądkaZespół oddechowy psów krótkoczaszkowychZespół CushingaCzy warto zdecydować się na boksera?Jaka jest długość życia psa rasy bokser?Na co najczęściej chorują psy rasy bokser? Historia rasy Bokser jako rasa wyodrębniony został stosunkowo niedawno, bo dopiero w XIX wieku. Przodkami rasy bokserów były tzw. bullenbeissery, wywodzące się z molosów i używane na arenie corridy, w walkach z bykami. Historia głosi, że pierwszy bokser o charakterystycznych dla dzisiejszej rasy psów cechach, narodził się w 1890 r. w Niemczech z połączenia bullenbeisserki i buldoga angielskiego. Nie ma pewności co do tego, skąd wzięła się nazwa psów tej rasy „bokser” – czy od angielskiego box (pudełko) które kształtem przypomina jego pysk, czy może od tajnej organizacji tak zwanych „bokserów”, którzy specjalizowali się w walce wręcz, czy może od zamiłowania boksera do używania w trakcie zabawy przednich łap? Według klasyfikacji FCI boksery należą do grupy 2. Jak wygląda bokser? Bokser opis rasy Wielkość i waga Bokser to średniej wielkości pies (wysokość w kłębie psa to około 53 – 63 cm; waga psów to 25 – 30 kg). Mocna sylwetka rasy wbudowana jest w kwadrat. Bokser opis rasy KufaBokser należy do grupy psów tzw. brachycefalicznych (krótkoczaszkowych), co oznacza, że kufa jego jest skrócona i bokserów charakterystyczny jest są luźne, przez co boksery znacznie się osadzone są po bokserów są ciemne, i i boksera w stanie naturalnym osadzony jest wysoko. W ruchu pies jest elegancki i energiczny. Bokser opis rasy Umaszczenie i okrywa włosowa Psy tej rasy mają gładki i lśniący włos, a skóra pozbawiona fałd. Umaszczenie żółte w różnych odcieniach od jasnożółtego lub pręgowane. Pies może mieć białe znaczenia na ciele. Jak wygląda bokser możecie też zobaczyć na poniższym filmie: Bokser pielęgnacja Bokser pielęgnacja Okrywa włosowa boksera nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych i jest łatwa w utrzymaniu. Kąpiel tego psa zalecana jest w razie potrzeby, a wyczesywanie kilka razy do roku, zwłaszcza w okresach nadmiernego linienia psa. Karmienie bokserów Jako pies rasy dużej, który wymaga dużej dawki ruchu, warto skład pożywienia wzbogacać o suplementy dla psów zawierające glukozaminę i chondroitynę. Poza tym psy te nie mają specjalnych wymagań żywieniowych, można podawać im karmę przygotowaną w domu, ale należy zwrócić uwagę na zbilansowanie składników odżywczych. Boksery mają predyspozycje do występowania skrętu żołądka, dlatego psów nie powinno się karmić tuż przed spacerem, a posiłek najlepiej rozdzielać na 2 – 3 podania w ciągu dnia. Bokser charakter Boksery to psy, które są przede wszystkim wulkanami energii. Ich żywiołowy temperament wymaga dużej ilości zabaw i spacerów, a także szkolenia i to najlepiej od szczeniaka, bo inaczej trudno może być te psy w przyszłości okiełznać. Psy te używane były niegdyś i nadal są jako psy stróżujące. Boksery są oddane właścicielom, bardzo się przywiązują do „swoich”, a wobec obcych zachowują dystans. Psy te nigdy nie atakują same, bez ostrzeżenia. Psy te są odważne i rezolutne, mają również dobrze rozwinięty zmysł węchu, dzięki czemu są wykorzystywane także w pracy w służbach wojskowych czy policji. Predyspozycje boksera do chorób Bokser choroby Nawracające owrzodzenie rogówki Boksery cierpią na nawracające owrzodzenie rogówki. Schorzenie potocznie zwane wrzodem typu bokser to owrzodzenie rogówki niepoddające się tradycyjnemu leczeniu, dotyczące obojga oczu i będące u psów schorzeniem dziedzicznym. Ubytek rogówki jest najczęściej odgraniczony fałdem nieprzylegającego nabłonka. Leczenie psa dotkniętego nawracającym owrzodzeniem rogówki polega na połączeniu leczenia miejscowego z opracowaniem chirurgicznym. Barwiak chromochłonny Barwiak chromochłonny to rozrost nowotworowy, który przyżyciowo rozpoznawany jest u boksera dość rzadko. Dotyczy on nadnercza i rozrastać może się na sąsiadujące narządy wywołując omdlenia, krwawienie z nosa i nadciśnienie na skutek wydzielania do krwi zwiększonej ilości katecholoamin. Boksery mogą też wykazywać objawy takie jak: wodobrzusze,obrzęki kończyn,utrata wzroku. Leczenie barwiaka chromochłonnego u psa polega na operacyjnym usunięciu nadnercza, a rokowanie jest ostrożne. Mastocytoza Mastocytoza to choroba nowotworowa przebiegająca z obecnością komórek tucznych w szpiku kostnym, towarzysząca często skórnym guzom z komórek tucznych (mastocytomie). Drogą krwi komórki te docierają do różnych narządów, a objawy kliniczne związane są rodzajem naciekanego organu oraz z nadmiernym uwalnianiem histaminy (świąd i obrzęki) oraz heparyny (nadmierne krwawienie). Leczenie mastocytozy u psa polega na leczeniu objawowym i przeciwnowotworowym. Wyspiak trzustki Wyspiak trzustki to nowotwór wywodzący się z komórek beta, które wydzielają w sposób niekontrolowany insulinę, prowadząc do spadku ilości cukru we krwi (hipoglikemii). Wyspiak trzustki objawia się u tej rasy: okresowymi drgawkami,drżeniami,nasilonym apetytem,omdleniami. Dysplazja stawu biodrowego Dysplazja stawu biodrowego polega na wadliwym ukształtowaniu i dopasowaniu struktur wchodzących w skład stawu biodrowego. W okresie młodzieńczym u psa dominują objawy niechęci do ruchu, częstego pokładania się oraz tzw. królicze skoki. Zmiany dysplastyczne widoczne są wówczas na zdjęciu RTG i można poddać takiego psa zabiegowi operacyjnemu. Jeśli uszkodzenia chrząstki są niewielkie, dochodzi do wtórnej stabilizacji torebki, a objawy trudności we wstawaniu widzimy dopiero u psów dorosłych. Wówczas stosuje się u psów leczenie paliatywne. Spondyloza Spondyloza to schorzenie dotyczące trzonów kręgów, na których dobrzusznej stronie tworzą się zmiany zwyrodnieniowe w postaci tzw. dziobów kostnych, zmniejszających ruchomość w stawach kręgosłupa, czyli jego zesztywnienie. Najczęściej zmiany te powstają w odcinku lędźwiowym, ale mogą pojawiać się też w innych częściach. Schorzenie to objawia się u bokserów trudnością we wstawaniu i poruszaniu, niedowładami w kończynach (najczęściej tylnych), czasem porażeniami. Kardiomiopatia rozstrzeniowa Kardiomiopatia rozstrzeniowa to choroba serca psa, polegajaca na rozstrzeni mięśnia sercowego – ścieńczeniu jego ścian i przez to poszerzenia wielkości jego jam. Prowadzi to do zaburzenia czynności skurczowej (osłabienia siły skurczu), uszkodzenia zastawek i niewydolności serca. Kardiomiopatia u psa często przebiega w sposób utajony, a objawy kliniczne pojawiają się w końcowych stadiach niewydolności i są to najczęściej: kaszel,zaburzenia rytmu serca,obrzęk płuc,wodobrzusze. W celu rozpoznania kardiomiopatii u boksera należy wykonać RTG i przede wszystkim badanie echo serca. Sezonowe łysienie boków Sezonowe łysienie boków to okresowa dysplazja mieszków włosowych psa, dotycząca najczęściej włosów okolicy bocznej klatki piersiowej i bioder. Dochodzi wówczas do symetrycznych wyłysień, które kształtem przypominają mapę kontynentów. Skóra boksera w miejscu wyłysień jest hiperpigmentowana, czyli ciemna. Zmiany te pojawiają się najczęściej w okresie jesiennym i zanikają spontanicznie po kilku miesiącach. Należy je różnicować z często występującymi schorzeniami tła hormonalnego. Neuropatia Boksery chorują też na neuropatie. Choroba ta ma podłoże genetyczne i polega na powstawaniu zmian degeneracyjnych w obrębie osłonek mielinowych włókien nerwowych. Objawia się u szczeniąt niezbornością, hipermetrią i zaburzeniami czucia głębokiego w kończynach tylnych, a ostatecznie psy nie mogą się już samodzielnie poruszać. Leczenia tej choroby niestety brak. Rozszerzenie żołądka Do występowania rozszerzenia żołądka predysponowane są wszystkie psy ras dużych o głębokiej klatce piersiowej i luźno zawieszonym żołądkiem, w tym boksery. Schorzenie to polega na ostrym rozszerzeniu żołądka na skutek nagromadzenia w nim pożywienia i gazów z pokarmów łatwo fermentujących. Często towarzyszy mu skręt żołądka, do którego dochodzi po intensywnym wysiłku, poprzedzonym spożyciem pokarmu. Rozszerzenie żołądka objawia się: niepokojem,nieproduktywnymi wymiotami,odbijaniem,dusznością,powiększeniem obrysu brzucha w jego przedniej części. ORŻ wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej. Zespół oddechowy psów krótkoczaszkowych Syndrom oddechowy psów krótkoczaszkowych obejmuje takie wady anatomiczne jak: zwężone otwory nosowe,zbyt długie podniebienie miękkie,wynicowanie kieszonek krtaniowych,niedorozwój tchawicy. Objawy występują najczęściej po wysiłku, sprzyja im również wysoka temperatura otoczenia. Psy takie mają nawracające zakażenia dróg oddechowych oraz tła pokarmowego (wymioty, zaburzenia połykania), często też chrapią. Leczenie polega na zwalczaniu wikłających zakażeń, a w przypadku nieprawidłowości nozdrzy i podniebienia niezbędny jest zabieg chirurgiczny. Zespół Cushinga Zespół Cushinga to inaczej nadczynność kory nadnerczy. Jest to choroba metaboliczna, występująca z objawami: polidypsji,poliurii,zwiększonym apetytem,ścieńczeniem skóry,zmianami skórnymi. Oczywiście nie wszystkie te objawy muszą występować jednocześnie. Zmiany, które występują w organizmie, są skutkiem nadmiernej ilości kortyzolu we krwi i mogą mieć swoje źródło w wadliwej pracy przysadki lub samych nadnerczy. W celu rozmpoznania tej choroby wykonuje się: badanie biochemiczne krwi,oznaczanie stosunku kortyzolu do kreatyniny w moczu,test stumulacji ACTH lub hamowania dexametazonem. Leczenie może być chirurgiczne (w przypadkach kwalifikujących się do zabiegu guzów nadnerczy), a częściej farmakologiczne, za pomocą preparatu Vetoryl, który pies przyjmować musi do końca życia. Czy warto zdecydować się na boksera? Bokser usposobienie Boksery są to psy niezwykle pozytywnie nastawione do świata, wesołe i pełne energii. Z nimi nie można się nudzić, ale i one nie mogą się nudzić z nami. Potrzebują dużo ruchu i zajęcia. Nie lubią ani mrozu, ani upałów, więc trzeba zapewnić im odpowiednie warunki latem i zimą. Są bardzo przyjacielskie i mocno przywiązują się do właścicieli, zatem nie dla nich mieszkanie na podwórku w budzie, natomiast małe mieszkanie mogą niechcący zdemolować 😉 Temperament boksera sprawia, że właścicielem psów tej rasy nie powinna być osoba starsza, lub schorowana, a raczej ktoś, kto będzie go trzymać w ryzach i będzie potrafił wyrobić sobie autorytet. Szkolić psa warto od małego, a jeśli w domu są dzieci, należy również je uczyć jak postępować z psem i sprawić, by pies słuchał także ich. Dzięki żywemu, przyjaznemu usposobieniu, inteligencji, a także cechom obrończym, boksery cieszą się niesłabnącą popularnością i dużą sympatią wśród właścicieli psów i rasa chętnie jest wybierana na rodzinnych towarzyszy. Jaka jest długość życia psa rasy bokser? Na co najczęściej chorują psy rasy bokser? Najczęstsze choroby psów rasy bokser to nawracające owrzodzenie rogówki, barwiak chromochłonny, mastocytoza, wyspiak trzustki, dysplazja stawu biodrowego, spondyloza, kardiomiopatia rozstrzeniowa, sezonowe łysienie boków, neuropatia, rozszerzenie żołądka, zespół oddechowy psów krótkoczaszkowych, zespół Cushinga.
Bokser – pies rasowy. Bokser w obecnej odsłonie znany był już od końca XIX wieku, rasa ta pochodzi z Niemiec. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zajmująca się m.in. opracowaniem wzorców ras, przyznała go również naszemu czworonogowi. Bokser doczekał się również własnego opisu.
Andrzej Kłosiński Etapy rozwoju psa Podobnie jak w życiu człowieka, w życiu psa możemy wyróżnić etapy. Ich znajomość i respektowanie zasad rozwoju psiej psychiki pozwala na właściwe ułożenie relacji człowiek-pies już od chwili pojawienia się w domu małego i rozkosznego szczeniaczka. Etap noworodka - pierwsze 2 tygodnie życia. W tym etapie bardzo intensywnie kształtują się zmysły. Szczenię rodzi się zupełnie "ślepe" jednak zadziwiająco szybko potrafi orientować się w najbliższym otoczeniu. Choć porusza się bezradnie i z trudem, bezbłędnie trafia do sutków matki. Z powodzeniem używa rozwijających się zmysłów (szczególnie węchu) do poznawania otaczającego świata na drodze pozytywnych i negatwnych doświadczeń, ucząc się działać w sposób właściwy swojemu gatunkowi. Kiedy, na przykład, po dotarciu do ścianki kojca szczeniak próbuje się na nią wspiąć, kończy się to zawsze upadkiem na plecy. To negatywne doświadczenie uczy małego psa, że nie może się wspinać jak kot. Pierwsze kontakty z rodzeństwem są początkiem późniejszych zabaw, choć najczęściej kończą się raczej tym, że obydwaj malcy zasypiają przytuleni do siebie. Pod koniec tego okresu pieseczki otwierają oczy. Etap psiej socjalizacji - od 3 do 7 tygodnia życia. Szczenięta zarówno wyglądem jak i zachowaniem coraz bardziej przypominają dorosłe psy. W zabawach i "walkach" używają ostrych jak szpilki mlecznych zębów, ucząc się jak należy ugryźć aby zadać ból, a czując ugryzienia dowiadują się co to jest zadany ból. Właśnie zadawanie i odczuwanie bólu są jedną z przyczyn dlaczego mleczne zęby są tak ostre. Głośny pisk ugryzionego w ucho brata jest sygnałem dla gryzącego, że chwyt był zbyt mocny, a ostre odgryzienie się, jakie otrzymuje w rewanżu jest niezłą lekcją takiego jakie konsekwencje może mieć zbyt silny chwyt. Pod koniec tego etapu matki zaczynają odstawiać szczenięta od piersi. Początkowo suka pomrukuje na szczeniaka ostrzegawczo, a kiedy mimo to malec zabiera się do ssania, warczy patrząc przeszywającym wzrokiem. Czasem staje nad przewróconym na grzbiet szczeniakiem, który przypłaszcza się do ziemi popiskując. Następnym razem po takiej lekcji wystarcza ostrzegawcze mruknięcie, aby zdyscyplinować malucha. Jest to jedna z dróg wpajania dyscypliny w tej fazie rozwoju i nie należy traktować takiego zachowania suki jako objawu jej niechęci do szczeniąt, każda bowiem suka podejmuje działania dyscyplinujące, zwłaszcza w stosunku do szczeniąt przejawiających dominujący charakter. Jest niezwykle ważne, aby wszystkie szczenięta pozostawały z matką do końca tej fazy rozwoju. Tylko wtedy ich charakter ma szansę ukształtować się prawidłowo. Zdarza się niestety, że tzw. "producenci szczeniąt" z chęci szybkiego zysku sprzedają szczenięta zbyt młode (nawet 3-4 tygodniowe), które nie miały szansy zdrowo przeżyć tego etapu życia. Ten brak socjalizacji w psim stadzie owocuje w przyszłości nadmierną agresywnością i kłopotami w relacjach z innymi psami. Choć najważniejszy w tym okresie jest kontakt malucha z matką i rodzeństwem nie należy zapominać o znaczeniu kontaktu z człowiekiem. Hodowca powinien możliwie często brać szczeniaki na ręce, głaskać, kontrolować stan oczu, uszu, łap, oglądać zęby, pielęgnować. W trakcie tych czynności pies nie tylko uczy się, że kontakt z człowiekiem jest przyjemnym doświadczeniem, ale też przeżywa - przynajmniej początkowo - lekki stres. Pozwala to na wykształcenie odpowiedniej odporności na stres, niezbędnej w dorosłym życiu. Nie trzeba mówić, że szczenięta pochodzące z dużych hodowli nastawionych na ilość, nie mają możliwości zdobycia tego rodzaju doświadczeń, natomiast ze szczeniąt, które w tej fazie miały zapewnione zarówno ciepło jaki i bezpieczeństwo opieki matczynej, jak i przyjemność kontaktu z człowiekiem, wyrastają na ogół prawidłowo przystosowane do życia psy. Etap socjalizacji z człowiekiem - od 7 do 12 tygodnia życia. W tym etapie szczeniak uczy się jak przystosować się do życia wśród ludzi. Najlepiej więc by po ukończeniu 7 tygodni mógł znaleźć się w domu nowych właścicieli. Nie znaczy to oczywiście, że szczeniakowi przebywającemu w domowej hodowli, mającego dużo kontaktów z ludźmi, pozostanie u hodowcy na dłużej, może uczynić krzywdę. Dobrze jest w tej fazie rozwoju przeprowadzić niestresujące testy charakteru szczeniąt, pozwalające określić temperament i dziedziczne skłonności malca bardzo różne u poszczególnych szczeniąt w miocie. Wiedza na ten temat pozwoli na wybranie szczeniaka zgodnie z oczekiwaniami przyszłych właścicieli (ważne szczególnie, gdy pies ma przebywać wśród dzieci). Mimo, że najczęściej to przyszli właściciele wybierają sobie szczenię z miotu, doświadczony i odpowiedzialny hodowca powinien zasugerować im odpowiedni wybór, a przynajmniej poinformować o wynikach prób testowych i swoich obserwacjach maluchów. Testy psychiczne przeprowadzone z mniej więcej 7 tygodniowymi maluchami są najbardziej miarodajne, bowiem w tym wieku szczenię ma niewielką ilość zachowań nabytych, a ich reakcje odzwierciedlają głównie odziedziczone skłonności. W nowym domu kontakty z domownikami i obcymi ludźmi powinny być tak sympatyczne jak to tyko możliwe. Należy unikać zbyt ostrego karcenia malca zarówno krzykiem jak i za pomocą kar fizycznych (nie znaczy to oczywiście, że nie należy psiaka dyscyplinować i pozwalać mu na wszystko !). Pomiędzy 8 a 11 tygodniem szczeniak poznaje uczucie strachu i jeśli w tym okresie doświadczy zbyt silnego strachu lub bólu, stanie się nadmiernie lękliwy, a wyprowadzenie go z tego stanu jest zwykle trudne. Nowy właściciel musi bardzo delikatnie traktować malca w tej fazie rozwoju, chroniąc go przed wszelkiego rodzaju urazami, a jednocześnie umożliwić mu doświadczenie różnorodnych pozytywnych doświadczeń w wielu miejscach i z wieloma ludźmi (ważna jest np. pierwsza wizyta u lekarza weterynarii około 12 tygodnia, kiedy to lekarz nie dokonując przykrych zabiegów obejrzy psa i go pogłaska). Psy z "przemysłowych" hodowli, trzymane w kojcach i pozbawione w tym okresie kontaktów z człowiekiem (czasem też z rodzeństwem) trafiające do nowych właścicieli po 14 tygodniu życia zdradzają objawy kenelozy - syndromu pozbawienia bodźców w wieku szczenięcym. Mają ogromne kłopoty w nawiązaniu kontaktu z człowiekiem i są wyjątkowo mało odporne na stres. Dobrze czują się natomiast w towarzystwie innych psów. Etap ustalania miejsca w grupie - od 12 do 16 tygodnia życia. W tym czasie pies przestaje być szczeniakiem, a staje się dorastającym psiakiem, po ludzku pojmując nastolatkiem. Czuje się wystarczająco pewny siebie i zadomowiony w swoim otoczeniu. Często w ludzkim stadzie nie stawia mu się żadnych ograniczeń i obdarza przywilejami, których nie miałby nigdy żyjąc z rodzeństwem i matką wśród psów. Patrząc z ludzkiego punktu widzenia, wciąż postrzegamy takiego dwunasto- czy szesnastotygodniowego psa jako szczeniaka i tolerujemy w jego zachowaniu rzeczy jakich nigdy nie tolerowalibyśmy u psa dorosłego, zapominając, że psy rozwijają się niepomiernie szybciej niż ludzie. Jest to więc czas, w którym można i powinno się uczyć psa podstawowych komend i zasad dobrego wychowania, kontynuując jednocześnie oswajanie z otoczeniem i innymi psami. Można w tym celu skorzystać z pomocy i doświadczenia innych psiarzy lub tzw. psiego przedszkola - miejsca, gdzie spotykają się regularnie młode psy właśnie po to, żeby uczyć się zachowania w psiej sforze. Nauka właściwych zachowań i respektu dla domowników jest tym ważniejsza, że psiak czując się coraz bardziej pewnym siebie próbuje wstępnie ustalić swoje w nim miejsce. W tej fazie rozwoju następuje jeszcze jedna bardzo ważna rzecz. - Pies zmienia zęby. Wiąże się to zawsze z nadmiernym gryzieniem i niszczeniem wszystkiego co popadnie, a że pies w tym wieku gryźć musi, trzeba zadbać o to, żeby miał pod łapą coś co do gryzienia się nadaje (gryzaki z suszonej skóry, duża cielęca kość lub suchy chleb). Etap ucieczek - od 4 do 8 miesięcy. W tym mniej więcej czasie pies odczuwa coś, co możnaby określić mianem zewu wolności. Posłusznie dotąd przychodzący na zawołanie, nagle jakby głuchnie i oddala się w przeciwną stronę. Jest to normalne zachowanie w wilczym stadzie. W tym czasie młody samiec zaczyna rozglądać się za partnerką seksualną, a młoda samica ma pierwszą cieczkę. W tym też czasie oddziela się samodzielnie od stada, by zwiedzić okolicę na własną łapę. Jest to wiek, który odpowiada wiekowi czternastu, szesnastu lat u ludzi. Nie jest rzecz jasna tak, że pies ciągle i stale ucieka - czasem trwa to kilka dni, czasem nawet miesiąc, a dalsze utrwalone kłopoty z przychodzeniem na zawołanie powstają najczęściej gdy pies odkryje, że nieposłuszeństwo i samodzielna wyprawa jest świetną zabawą. Ważne w tym czasie jest niekaranie psa, który wrócił z takiej wyprawy. Pomaga także spacerowanie w nieznanym psu terenie, gdzie czuje się mniej pewnie i nie oddala się tak chętnie od swojego pana. Okres dojrzewania - od 6 do 14 miesięcy. Zarówno w organizmie dorastających suk jak i psów zachodzą w tym okresie duże zmiany hormonalne. Analogicznie jak u ludzkich nastolatków przeżywających okres "burzy i naporu", psie nastolatki mają podobne problemy. Kiedy organizm zmaga się z ustaleniem nowej równowagi hormonalnej, mogą pojawić się wygórowane czy wręcz niezrozumiałe reakcje i zachowania. Obojętne dotąd przedmioty czy zjawiska mogą być przyczyną lęku lub agresji. Zachowanie właściciela w tym czasie może wpłynąć na późniejsze skłonności pupila. Zarówno karanie psa, jak i próby ośmielenia czy uspokojenia go mogą spowodować utrwalenie niepożądanych zachowań, natomiast spokój i ignorowanie takich reakcji pokazują psy, że nie ma o co robić zamieszania. Jak to u nastolatków bywa, okres dojrzewania może przebiegać bez większych manifestacji. Wiek dojrzały - od 1 do 4 lat. Mniej więcej do ukończenia 4 miesięcy poszczególne etapy rozwoju psów różnych ras pokrywają się. Później pojawiają się pewne różnice zależne od rasy i wielkości psa. Zasadą jest, że psy małych ras wchodzą w poszczególne fazy szybciej niż psy ras dużych. Tak też okres dojrzewania do osiągnięcia pełnej dojrzałości trwa od roku do lat czterech w zależności od wielkości i rasy. W okresie wchodzenia w dorosłość pojawia się potrzeba zajęcia względnie stałego miejsca w grupie społecznej składającej się z członków ludzkiej rodziny i czasem innych psów. Jeżeli pies w etapie wstępnego ustalania miejsca w grupie (12 - 16 tydzień) nauczył się korzystać z wielu przywilejów czy też jego niewłaściwe zachowanie nie było korygowane, a przy tym ma spory temperament, często będzie dążył do utrwalenie tych zachowań. Jeżeli właściciele pozwolą mu na to, a potem będą go sobie próbowali podporządkować, mogą spotkać się z otwartą agresją. Właściwe relacje z psem polegają na tym, że człowiek kontroluje zachowanie psa a pies respektuje jego polecenia. Pozycję tą zdobywa człowiek oczywiście bez walki, systematycznie, konsekwentnie i spokojnie ucząc psa że posłuszeństwo przynosi więcej korzyści niż niewłaściwe zachowanie. Zdarza się też, że pozycja psa jest niejasna i do końca nieustalona, a pies otrzymuje od domowników sprzeczne sygnały - z jednej strony pozwolenie i często nieświadome nagradzanie niepożądanych zachowań w jednej sytuacji lub czasie oraz karanie tych samych zachowań kiedy indziej. Skutkiem takiego postępowania mogą być trudności z zachowaniem od nieposłuszeństwa po agresję. Andrzej Kłosiński Wybierz tematykę artykułów Artykuły o psach Cywilizacja oparta na opresji zwierząt Artykuły o kotach Dla lekarzy weterynarii Porady w Behawiorysta zwierząt - zawód i pasja. Życie to przygoda - 20 lat behawiorysty zwierząt Nosologia stosowana - Albo po co psu nos i jak używa go na codzień. Andrzej Kinteh-Kłosiński Jeśli nie pozwalasz swojemu psu węszyć na spacerach, wyobraź sobie, że chodzisz po ulicach w spawalniczych okularach, których nie możesz zdjąć nawet wtedy kiedy coś cię zainteresuje. Psi węch jest podstawowym zmysłem, którym twój czworonożny… więcej Obroże Elektryczne - O czy milczą ich producenci... Dr Robert Falconer-Taylor, Centre of Applied Pet Ethology (COAPE) UK Tłumaczenie: Małgorzata Barnaś Nie zaprzeczamy, że niniejszy artykuł jest jednostronny – opowiadamy się w nim przeciwko stosowaniu obroży elektrycznych w szkoleniu psów. Co więcej, wszystkich twierdzących, że przedstawione tu informacje są zbyt… więcej Genomy współczesnych psów i wilków Genomy współczesnych psów i wilków dostarczają nowego wglądu w proces udomowienia The University of Chicago Medicine 16 stycznia 2014 Tłumaczenie: Andrzej Kłosiński, COAPE Polska Według badań nad genomem współczesnych psów i wilków, psy i wilki wyewoluowały od wspólnego przodka między 9 … więcej Przywiązanie... Głos w sprawie polskich psów łańcuchowych Andrzej Kłosiński Przywiązanie... Glos w sprawie polskich psów łańcuchowych Owczarek podhalański Bućko z bacówki w okolicach Niedzicy, mimo iż część dnia spędza przy budzie, pracuje, podobnie jak jego przodkowie, pilnując owiec i dobytku pasterzy. Moja znajoma opowiadała mi niedawno zasłyszaną w poczekalni gabi… więcej Okresy krytyczne rozwoju szczeniąt - różnice w rozwoju emocjonalnym szczeniąt różnych ras Tłumaczenie: Małgorzata Barnaś Rok 2015 można uznać za ważny dla zwierząt z kilku różnych powodów. Jednym z nich jest bezprecedensowy werdykt jednego z nowojorskich sędziów, wydany w kwietniu, w którym stwierdzono, że zgodnie z zasadą habeas corpus dwóm szympansom należy przyznać status „osób prawnych” (Be… więcej Niewinna krew - głos w sprawie listy psów uznanych za agresywne Andrzej Kłosiński Niewinna krew - głos w sprawie listy psów uznanych za agresywne Śmierć dziewczynki, zagryzionej przez rottweilera dziadków, którzy pozostawili dziecko z psem w ogrodzie, przemknęła niedawno przez media jako wiadomość dnia, ustępując szybko miejsca kolejnym tragicznym lub sensacyjnym wydarzeniom.… więcej Pies współcześnie PIES Dotychczasowy pogląd na udomowienie psa zakładający świadome działanie człowieka, który schwytawszy młode szczenięta wilka nauczył je współżyć i współpracować z człowiekiem dla jego dobra za sprawą podjętych w końcu lat 90-tych badań amerykańskich naukowców Raymonda i Lorny Coppingerów, odszedł do lamusa. … więcej Polo - gdy szczekanie staje się koszmarem Andrzej KłosińskiPolo - gdy szczekanie staje się koszmarem Nasz niespełna roczny miniaturowy sznaucerek Polo jest bardzo szczekliwym i pobudliwym psem. Mamy z nim sporo kłopotów, bo każdego kto przychodzi do naszego mieszkania wita przeraźliwym, nieprzerwanym szczekaniem. Ostatnio zaczął nawet szczekać na odgłos prz… więcej Gdy para idzie w gwizdek Andrzej Kłosiński Gdy para idzie w gwizdek.. Niszczą, szczekają, nie potrafią usiedzieć spokojnie na miejscu, boją się lub przeciwnie - są agresywne. Czasami tracą zainteresowanie światem i wycofują się. We wszystkich przypadkach niewątpliwie cierpią, a my wraz z nimi, jeśli jesteśmy bezradni wobec zach… więcej Feromonoterapia Andrzej Kłosiński Feromonoterapia - kocie feromony policzkowe i psie feromony kojące Odkryte pod koniec lat 50 feromony zwierzęce od kilku lat wykorzystuje się skutecznie w leczeniu zaburzeń zachowania naszych domowych zwierzaków - kotów i psów. Czym są feromony ? Feromony to specyficzne gatunkowo substan… więcej Agresywny Fidel Andrzej Kłosiński Agresywny Fidel Nasz 3-letni mieszaniec wyżła Fidel nie tylko z wyglądu przypomina pewnego dyktatora. Na spacerach nie sprawia większych kłopotów. Co prawda nie jest ufny wobec obcych i nie lubi jak ktoś próbuje go pogłaskać, ale sam nie zaczepia ani ludzi, ani psów, chyba, że jest na smyczy, a inn… więcej Leo - zabawa w pociąg. Jak radzić sobie z problemem kopulowania ludzkich nóg Andrzej Kłosiński Leo - zabawa w pociąg. Jak radzić sobie z problemem kopulowania ludzkich nóg Nasz półtoraroczny PON Leo od jakiegoś czasu wskakuje na ludzkie nogi i wykonuje ruchy kopulacyjne. Zdarza się to stosunkowo często, zwłaszcza gdy w domu dzieje się coś ekscytującego. Czasami trudno … więcej Nemo - gryzący szczeniak Andrzej Kłosiński Nemo - gryzący szczeniak Kilka miesięcy temu, z myślą o naszych dzieciach, kupiliśmy szczeniaka Polskiego Owczarka Nizinnego. Specjalnie wybraliśmy tę rasę jako przyjazną i odpowiednią właśnie dla rodziny z dziećmi. Tymczasem nasz 5 miesięczny obecnie Nemo stał się agresywny wobec naszych dzieci 6-… więcej Kora demolka Andrzej Kłosiński Kora demolka Mamy spory problem z naszą 14-miesięczną bokserką Korą. Od jakiegoś czasu zaczęła gryźć i niszczyć różne przedmioty, a ponieważ robi to podczas naszej nieobecności, nie możemy nic zrobić. Zaczęło się od kosza na śmieci, którego zawartość pogryziona w drobne kawałki zastawaliśmy na podł… więcej Depresja Astry Andrzej Kłosiński Depresja Astry Od dłuższego czasu mamy niemiły i nasilający się problem z naszą kochaną 8-letnią suczką Astrą polegający na tym, że systematycznie i w ukryciu wylizuje swoje łapy. Doszło do tego, że wylizała sobie dwie brzydko wyglądające rany. Próbowaliśmy różnych sposobów - bandażowania łap, krzy… więcej Szalona Gina Andrzej Kłosiński Szalona Gina Od dłuższego czasu mamy spore kłopoty z naszą półtoraroczną suczką Giną, mieszańcem pekińczyka, która jest bardzo nerwowa i szczekliwa. Największym problemem jest to, że oszczekuje i atakuje ludzi, zwłaszcza dzieci zarówno na spacerach jak i w naszym domu. Do tej pory radziliśmy sobie … więcej Etapy rozwoju psa Andrzej Kłosiński Etapy rozwoju psa Podobnie jak w życiu człowieka, w życiu psa możemy wyróżnić etapy. Ich znajomość i respektowanie zasad rozwoju psiej psychiki pozwala na właściwe ułożenie relacji człowiek-pies już od chwili pojawienia się w domu małego i rozkosznego szczeniaczka. Etap noworodka - pierwsze 2 ty… więcej Nieufny Bari Andrzej Kłosiński Nieufny Bari Od około pół roku mamy w domu przygarniętego ze schroniska średniej wielkości kundelka, który jest uroczym i bardzo przywiązanym do nas zwierzakiem nie sprawiającym większych kłopotów. Niestety nasz Bari ma jedną wadę, która jest dla nas bardzo uciążliwa - nie możemy nawet na krótki cz… więcej Ośmielanie Bony Andrzej Kłosiński Ośmielanie Bony Moja suczka Bona jest bardzo lękliwa na spacerach. Każde wyjście poza teren posesji, na której mieszkamy, wiąże się z nieustanną czujnością i wypatrywaniem zagrożenia. Jeśli cokolwiek czy ktokolwiek pojawi się w zasięgu wzroku, Bona ucieka na sporą odległość i szczeka, a kiedy jest … więcej Lękliwa Ida Andrzej Kłosiński Lękliwa Ida Mamy spory kłopot z naszą dziewięciomiesięczną suczką rasy Bergamasco, która od kilku miesięcy jest z nami. Jest bardzo zalękniona, boi się wszelkich hałasów i obcych osób. Nie sposób z nią wyjść na spacer, bo ciągle nerwowo rozgląda się wokół i boi się w… więcej Wybór psa Andrzej Kłosiński Wybór psa W Polsce jest około 7 milionów psów. Jednak spora ich część spędza smutne, przywiązane do budy, życie, pełniąc rolę najtańszego systemu alarmowego. Tymczasem związek człowieka z psem poprzedzał wszelkie formy cywilizacji. Jako pierwsze z udomowionych zwierząt pies strzegł ludzkiego doby… więcej Oswajanie Alego Andrzej Kłosiński Oswajanie Alego Tydzień temu adoptowaliśmy ze schroniska niewielkiego kundelka. Niestety, mimo, że robimy wszystko co w naszej mocy trudno nam wytrzymać z naszym nowym pupilem. Jest bardzo nerwowy, okropnie szczeka kiedy tylko dzieje się coś niespodziewanego w domu, na spacerach oszczekuje i atakuj… więcej Nanda - opowieść na Święta Nanda - opowieść na Święta Za oknem pierwszy śnieg, na stole gorąca herbata, a historia mojego własnego psa pasuje jak ulał na bożonarodzeniową opowieść z morałem. Nanda, bo o niej będę pisał, jest samojedem z pierwszego miotu mojej hodowli. Urodziła się w małym miasteczku na Roztoczu, gdzie mieszkałem jakiś czas te… więcej Kennel Klatka dla psów Kennel Klatka Kennel Klatka jest doskonałą pomocą w wychowaniu psa pod jednym wszak warunkiem - nigdy nie może być kojarzona z karą, jakimkolwiek negatywnym doświadczeniem i nie może być nadużywana. "...klatka to był super pomysl, choc właściwie jej nie uzywam, jeśli chodzi o zamykanie w niej psa. Jest otwarta a … więcej Adopcja psa Andrzej Kłosiński Adopcja psa Decydując się na wzięcie bezdomnego psa ze schroniska lub w innych okolicznościach, trzeba pamiętać, że nie każdy pies będzie w stanie przystosować się do warunków jakie mu oferujemy, choćby w naszym, ludzkim mniemaniu były to warunki wręcz idealne. Wiadomo, na przykład, że psy młod… więcej Wybór szczeniaka Andrzej Kłosiński Wybór szczeniaka Skąd wziąć psa ? Na pewno nie ma sensu szukanie najlepszego przyjaciela człowieka na bazarze, giełdzie, z pudełka czy bagażnika przed wystawą. Psy takie najczęściej rozmnaża się wyłącznie dla pieniędzy, oszczędzając na jedzeniu, zabiegach zdrowotnych (odrobaczanie, szczepienie… więcej Wczesna stymulacja neurologiczna szczeniąt Andrzej Kłosiński Wczesna stymulacja neurologiczna szczeniąt Przez stulecia człowiek próbował udoskonalać zdolności i możliwości psa, tak by jak najlepiej przystosować jego zachowanie do swoich potrzeb i zmieniających się warunków życia. Podstawowym sposobem udoskonalania wyglądu, charakteru i zachowania … więcej Czy pies nas dominuje? Andrzej Kłosiński Czy pies nas dominuje? Tak zwana "teoria dominacji" - użyteczna prawda czy szkodliwa fikcja? "Nasz pies nie chce nas słuchać, bo kompletnie nas zdominował. Przychodzi na zawołanie kiedy chce, podobnie wykonuje nasze polecenia, chyba, że mamy pod ręką coś smacznego. Zdarza mu się warczeć … więcej Dziecko i pies Andrzej Kłosiński Dobry kontakt dziecka z psem wspomaga jego rozwój emocjonalny i społeczny. Uczy respektu, szacunku, wrażliwości i odpowiedzialności wobec zwierząt i ludzi. Terapeutyczny kontakt z psem wykorzystuje się także coraz powszechniej w leczeniu autyzmu, dziecięcego porażenia mózgowego oraz różnych… więcej Jak pies z psem Andrzej Kłosiński Jak pies z psem - Przygotowanie psa na pojawienia się nowego psa. Podstawą umiejętności dobrych relacji psa z innymi przedstawicielami jego gatunku jest właściwa socjalizacja szczeniaka z psami, dbałość o utrzymywanie kontaktów z psami kiedy szczeniak dorasta w nowym domu, nie popełnianie … więcej
Szczepienie psa bez wątpienia należy do jednych z podstawowych powinności właścicieli. Podobnie jak u człowieka, ma ono kluczowe znaczenie dla zdrowia czworonoga i pozwala uchronić go przed groźnymi chorobami. Jeśli decydujemy się na szczeniaka, koniecznie powinniśmy zapoznać się z tzw. kalendarzem szczepień psa, z którego dowiemy się w których tygodniach życia naszej
Pochodzenie W czasach, gdy myśliwi nie używali jeszcze broni palnej, na polowanie zabierali psy, które potrafiły osaczyć niedźwiedzie i dziki, przytrzymując je zębami. Szeroka kufa z wystającą dolną szczęką i wysoko umiejscowioną truflą nosową, pozwalała im swobodnie oddychać nie zwalniając uścisku zatrzymanego zwierzęcia. Jednocześnie pełniły rolę psów obronnych, a że były wyjątkowo silne, wykorzystywano je również do walk z bykami. Kiedy w XVIII wieku zaprzestano polowań z psami bojowymi oraz zakazano organizownia walk zwierząt, ich los stanął pod znakiem zapytania. Hodowcy obawiali się, że nie będzie już na nie zapotrzebowania. Na ratunek przyszli im na szczęście rzeźnicy i handlarze bydła, którzy postanowili je wykorzystać jako psy obronne podczas ich wypraw na targ. W 1860 roku psy, które wśród swoich przodków miały uprawdopodobnioną obecność bullen-beissera, buldoga angielskiego oraz boston teriera, nazwano bokserami i rozpoczęto ich hodowlę w czystości rasy. Na wystawie kynologicznej pokazano je po raz pierwszy w Monachium, w 1895 roku, a rok później, w 1896 roku, powstał istniejący do dziś Niemiecki Klub Boksera. W 1902 opublikowano pierwszy oficjalny wzorzec rasy, który był potem wielokrotnie modyfikowany. W 1905 roku do wzorca rasy wprowadzono zapis o przodozgryzie, najbardziej charakterystycznej cesze boksera, a w 1926 wykreślono ze wzorca umaszczenie białe i czarne. Rodzinka w komplecie Podczas I wojny światowej boksery były już dobrze znane i wykorzystywane na dużą skalę przez armię niemiecką. Fakt ten najprawdopodobniej przyczynił się do tego, że w 1925 roku zostały uznane jako psy użytkowe. Niestety, podobnie jak w przypadku innych ras, II wojna światowa poczyniła ogromne spustoszenie w europejskiej populacji bokserów. Po jej zakończeniu rasę odbudowano w oparciu o psy urodzone za oceanem. Dziś boksery cieszą się nadal sporą popularnością i wbrew pozorom, to nie w Niemczech jest ich najwięcej, ale we Włoszech. Wygląd Bokser jest psem krępym,średniego wzrostu, którego sylwetka wpisana jest w kwadrat. Sprawia wrażenie silnego, zwartego, ale jednocześnie eleganckiego psa, o widocznej, doskonale rozwiniętej muskulaturze. Ma charakterystyczną, wysoko noszoną, osadzoną na łukowato wygietej szyi, wpisaną w sześcian głowę z wyraźnie zaznaczonym przełomem czołowym i harmonijną proporcją pomiędzy wielkością kufy i mózgoczaszki. Wielkość głowy musi być proporcjonalna do sylwetki psa. Grzbiet nosa nie może przechodzić w część czołową jak u buldoga, ale też nie może być opadający. Głowa powinna być sucha, bez żadnych fałd, z wyjątkiem dwóch załamań, które są trwale zaznaczone i przebiegają od nasady nosa w dół, nadając psu charakterystyczny wygląd. Oczy ciemne o inteligentnym ale nie groźnym spojrzeniu. Uszy w stanie naturalnym odpowiedniej wielkości, osadzone wysoko. W spoczynku przylegają do policzków, kiedy pies nasłuchuje, są skierowane do przodu i tworzą wyraźną fałdę. Nos szeroki, czarny, lekko zadarty, nozdrza szerokie, koniuszek nosa umieszczony nieco wyżej niż nasada. Szczęki ustawione w przodozgryzie, przy zamkniętym pysku kły i siekacze żuchwy, podobnie jak język nie mogą być widoczne. Tułów kwadratowy, grzbiet zwarty, krótki, szeroki, silnie umięśniony z wyraźnie zaznaczonym kłębem i lekko opadającym zadem. Klatka piersiowa głęboka, sięgająca łokci. Jej głębokość jest równa połowie wysokości psa w kłębie. Silne przedpiersie. żebra dobrze wysklepione, nie beczkowate, sięgające daleko do tyłu. Dolna linia przebiega eleganckim łukiem do tyłu. Ogon osadzony raczej wysoko niż nisko, zachowany w stanie naturalnym. Kończyny przednie proste, silne, ustawione równolegle, łapy: małe, okrągłe, zwarte, puszki grube o twardej podeszwie. Tylne bardzo mocno umięśnione, oglądane z tyłu proste, łapy nieco dłuższe niż przednie. Chody pełne energii, siły i elegancji. Od momentu wprowadzenia zakazu cięcia uszu i ogona wygląd boksera bardzo się zmienił, pies ma teraz zdecydowanie mniej bojowy charakter. Wysokość w kłębie: psy 57-63 cm, suki 53-59 cm. Masa ciała: psy około 30 kg, suki około 25 kg. Charakter, usposobienie Bokser jest psem odważnym, pewnym siebie, posiadającym nieprzebrane pokłady energii, które powinien w sposób kontrolowany rozładować. Potrzebuje dużo ruchu i zajęć. Jeśli nie zostanie odpowiednio wychowany, może próbować zdominować właścicieli i zacząć rządzić. Dlatego też należy bardzo wcześnie rozpocząć konsekwentne wychowanie, któremu, przy właściwym i spokojnym podejściu właściciela, pies podda się bez oporu. Boksery są wspaniałymi psami rodzinnymi i opiekunami dzieci. Są pełne radości, zawsze chętne do zabawy. Ze zwierzętami a zwłaszcza z innymi psami może być różnie, nie wolno więc stwarzać sytuacji, w których mogłoby dojść do konfrontacji. Boksery często wykorzystywano do pracy w policji, jako przewodników niewidomych lub po prostu jako psy obronne. Mają bardzo wysoki próg agresji co oznacza, że same raczej nie atakują a także nie dają się łatwo sprowokować. Odstraszają swoim wyglądem, potem następuje ostrzegawcze warczenie a dopiero w ostateczności atak. Natomiast jeśli mimo wszystko do bójki dojdzie, będą walczyć do upadłego. Szata Bokser ma krótką, delikatną, przylegającą do skóry sierść, całkowicie pozbawioną podszerstka. Mimo solidnej muskulatury i wyglądu odpornego psa bojowego, w zimie bardzo marznie i dbający o jego zdrowie właściciel, koniecznie powinien mu sprawić na zimę jakieś okrycie. Odpowiednio ubrane boksery nic nie tracą ze swojej powagi, a jest im ciepło i wygodnie. Można zobaczyć je tutaj. Umaszczenie: żółte - występujące w odcieniach, od jasnożółtego do ciemnego rudobrązowego, przy czym za najładniejsze uznaje się umaszczenie pośrednie (czerwonożółte). pręgowane - na jaśniejszym tle w wymienionych powyżej barwach występują ciemne lub czarne pręgi. Podstawowy kolor nie może się mieszać ani przenikać z pręgami, które powinny wyraźnie ze sobą kontrastować. Maska zawsze musi być czarna, ograniczona tylko do kufy. Dopuszczalne są białe znaczenia, które jednak nie mogą pokrywać więcej, niż jedną trzecią powierzchni ciała i w żadnym wypadku nie mogą zachodzić na tułów. Pielęgnacja boksera jest bardzo prosta, nie należy jej jednak zaniedbywać. Chodzi głównie o regularne usuwanie martwego włosa, który łatwo wypada i wbija się w obicia mebli i dywany. Istnieje przekonanie, że boksery się ślinią, w rzeczywistości jest wiele psów, u których ten problem praktycznie nie istnieje. Pies, który ma takie skłonności powinien dostawać posiłki zawsze o tej samej porze, trzeba również zrezygnować z podawania mu smakołyków (z wyjątkiem szkolenia), bo na sam ich widok będzie mu ciekła ślina. Więcej na temat pielęgnacji boksera i przygotowania go do wystaw - kliknij tutajZdrowie Niestety boksery podatne są na szereg różnego rodzaju chorób, z których wielu można uniknąć kupując szczenię w dobrej hodowli, w której rodzice poddawani są badaniom wykluczającym występowanie dziedzicznie przekazywanych schorzeń. Niezależnie od tego, mogą się zdarzyć alergie pokarmowe i skórne, choroby serca i układu krążenia, problemy ze stawami, padaczka oraz choroby nowotworowe. Bokser jest również wrażliwy zarówno na bardzo niskie, jak i bardzo wysokie temperatury. Z ciepłego mieszkania nie wolno wypuszczać go bezpośrednio na duży mróz, bo łatwo może nabawić się przeziębiania, poza tym, ponieważ nie ma podszerstka, w taką pogodę powinien nosić ciepłe ubranie, lub, jeśli ktoś woli, specjalnie uszytą kapę. Z kolei w upalne dni, ze względu na brachycefaliczną budowę czaszki i związane z tym trudności z oddychaniem, narażony jest na zwiększone ryzyko udaru słonecznego, dlatego nie wolno zostawiać go na tarasie, a w ogrodzie trzeba zapewnić mu zacienione miejsce. W takie dni trzeba również ograniczyć wysiłek fizyczny. Warto także zadbać o prawidłowe żywienie, ponieważ bokser ma dużą tendencję do tycia. Odpowiednio zadbany żyje średnio 10-12 lat. Do kogo pasuje ten pies ? Bokser jest psem uniwersalnym, nadaje się właściwie dla każdej rodziny. Wszystko zależy od tego jak zostanie wychowany. Jest to pies bardzo inteligentny i dosłownie wszystkiego można go nauczyć, pod warunkiem, że przewodnik będzie postępował konsekwentnie, ale spokojnie i w czasie szkolenia nie pozwoli psu na harce. Bokser może bez problemu przejść szkolenie na psa obronnego, jeśli taką właśnie rolę ma pełnić. Trzeba jednak bardzo uważać, żeby trafić do dobrego szkoleniowca, bo ten pies ma w sobie mądrą agresję, głęboko schowaną, która pokazuje tylko wtedy, kiedy uzna, że jest to rzeczywiście konieczne. Nie wolno tego zmarnować zbędnym, nierozsądnym, niestety stosowanym dość często zaostrzaniem, które ze zrównoważonego psa może zrobić agresora. Piszemy na ten temat w zakładce Szkolenie obrończe czy agresja. Bokser równie dobrze sprawdzi się jako pies rodzinny, bo na widok dzieci ten nieustraszony obrońca zmienia się w czułą nianię. Jest pełen energii, zawsze skory do zabawy, długo zachowuje się jak szczeniak i dorośleje dopiero w wieku około dwóch, trzech lat. Kiedy się cieszy macha nie tylko ogonem, ale całym ciałem. Ze względu na tę żywiołowość nie powinien zostawać z małymi dziećmi bez nadzoru dorosłych, ponieważ niechcący, w ferworze zabawy może im zrobić krzywdę. Nie ma mowy, żeby umyślnie skrzywdził dziecko lub je zaatakował, zawsze będzie go bronił, nawet przed rodzicielskim klapsem, bo on wie, że dzieci bić nie wolno. Potrzebuje dużo ruchu, dobry spacer lub niezbyt szybki bieg przy rowerze pozwoli wypuścić z niego nadmiar energii. Po powrocie do domu będzie idealnym, spokojnym psem kanapowym. Trzeba jednak pamiętać, że bokser szybko się męczy i nie należy go zbytnio forsować. Bokser nie wnosi do mieszkania brudu z ulicy, za to w jego wiszących faflach często zostają resztki jedzenia i wody, które potem z wdziękiem roztrzepuje po całym mieszkaniu. Choć nie u wszystkich psów ten problem wystepuje, trzeba sobie z tego zdawać sprawę, ponieważ dla niektórych osób może to być problem. Zalety i wady + doskonały obrońca + spokojny i zrównoważony + bardzo przyjazny w stosunku do ludzi + przywiązany do rodziny + opiekuńczy wobec dzieci + inteligentny, łatwo się szkoli + łatwy w pielęgnacji - bywa nietolerancyjny wobec innych psów - wymaga dużo ruchu - niektóre boksery potrafią się ślinić Ciekawostki Biały bokser W miotach po prawidłowo umaszczonych bokserach od czasu do czasu rodzą się szczęnieta o nietypowym umaszczeniu, w którym kolor biały pokrywa zdecydowaną większość ciała. Wprawdzie maja one prawo do rodowodu, ale nie są dopuszczane ani do wystaw, ani tym bardziej do hodowli. Kiedyś rzadko można je było zobaczyć, ponieważ zazwyczaj usypiano je zaraz po urodzeniu. Dziś spotyka się je zdecydowanie częściej i mają całkiem liczne grono miłośników. Warto podkreslić, że białe boksery nie są pozbawionymi pigmentu albinosami i tym samym nie są obarczone całym szeregiem chorób charakterystycznych dla tego rodzaju umaszczenia. Mają zazwyczaj ciemne oczy, nos i fafle, barwne plamy na tułowiu lub głowie, np zawadiacko “podbite” oko, lub kolorowe ucho. Nie są też typowymi psami o białym umaszczeniu. Kolor białego boksera wynika ze skrajnej łaciatości, w której białe łaty rozciągają się na niemal całe ciało i zajmują znacznie więcej niż dopuszczona przez wzorzec 1/3 powierzchni barwy podstawowej. Podatność białych psów na najczęściej spotykane u bokserów chorobyspotykane choroby, nie jest większa niż psów żółtych i pregowanych. Jedyny wyjątek stanowi głuchota i tendecja do alergii skórnej, która u białych psów jest minimalnie wyższa. Ale jest to cecha związana z kolorem i choć identyczne ryzyko występuje np u doga argentyńskiego, nikt go z tego powodu nie stygmatyzuje. Wprawdzie na świecie są hodowcy, którzy walczą o uznanie białego koloru, jednak wydaje się, że raczej nie ma szans aby to nastapiło w najbliższym czasie. Nie zmienia to faktu, że miłośnicy boksera i jego charakteru, którzy nie są zainteresowani wystawami, mogą bez obawy zdecydować się na psa o tym umaszczeniu. Jak znaleźć dobra hodowlę? Jeśli chcesz mieć psa tej rasy, nie kupuj go z niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej hodowli w naszym Katalogu Hodowców Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 144/ BOKSER (Deutscher Boxer, German Boxer) Kraj pochodzenia: Niemcy Data publikacji obowiązującego wzorca: Przeznaczenie: Pies towarzyszący, obrończy i użytkowy. Klasyfikacja FCI: Grupa 2 - Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne Sekcja - Molosy, typ dogowaty. Rasa podlega próbom pracy. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Za bezpośredniego przodka boksera uważa się brabanckiego bullenbeissera. Ówczesną hodowlę bullenbeisserów prowadzili myśliwi, wykorzystujący je do polowania. Zadaniem bullenbeissera było złapanie osaczonej przez psy naganiające zwierzyny i przytrzymanie jej do momentu przybycia myśliwego. Aby dobrze spełnić swoją rolę pies ten musiał mieć możliwie szeroką kufę z szeroko rozstawionymi zębami. Mógł w ten sposób mocno wgryźć się i przytrzymać ofiarę. Każdy bullenbeisser, który posiadał te cechy był przydatny w polowaniu i tym samym nadawał się do dalszej hodowli, która dawniej kierowała się wyłącznie użytecznością psa i jego przydatnością do konkretnych celów. W ten sposób wyselekcjonowano psa o szerokiej kufie i z wysoko umieszczoną truflą nosa. WYGLĄD OGÓLNY: Bokser jest psem średniej wielkości, krótkowłosym, krępym o kwadratowej budowie, mocnym kośćcu oraz suchym, silnie rozwinięte i plastycznie uwidocznionym umięśnieniu. W ruchu jest żywy, pełen siły i szlachetności. Nie może być ociężały, ani niezgrabny jak również wątły i zbyt PROPORCJE: Długość korpusu do wysokości w kłębie - kwadratowa sylwetka, tzn. linie poziome - podłoża i górna poprowadzona na wysokości kłębu oraz pionowe - na wysokości łopatki oraz guza siedzeniowego – tworzą kwadrat. Głębokość klatki piersiowej do wysokości w kłębie = klatka piersiowa sięga do łokci. Głębokość klatki piersiowej wynosi połowę wysokości w kłębie. Długość grzbietu nosa do długości głowy = długość grzbietu nosa w stosunku do długości mózgoczaszki ma się jak 1:2 (mierząc od trufli nosa do wewnętrznego kąta oka oraz od wewnętrznego kąta oka do kości potylicznej). ZACHOWANIE/CHARAKTER: Bokser powinien mieć silny system nerwowy, być pewny siebie, spokojny i opanowany. Jego charakter należy do najważniejszych cech rasy i powinno się zwracać nań wielką uwagę. Przywiązanie i wierność w stosunku do właściciela i całego domu, jego czujność i odwaga jako obrońcy słynne od dawna. Bokser jest łagodny wobec domowników, ale nieufny w stosunku do obcych, radosny i przyjazny w zabawie, ale nieustraszony w poważnych sytuacjach. Jest łatwy w szkoleniu ze względu na swoją karność, rezolutność, wrodzoną odwagę, naturalną ostrość i rozwinięty zmysł węchu. Jako pies mało wymagającym a równocześnie bardzo czysty jest ceniony zarówno w rodzinie jak i jako pies obrończy, towarzyszący i służbowy. Ma pewny charakter, również w starszym wieku pozbawiony fałszu. GŁOWA: Nadaje bokserowi charakterystyczny wygląd, jej wielkość musi zachowywać odpowiednie proporcje w stosunku do całego ciała, nie może sprawiać wrażenia ani za lekkiej, ani za ciężkiej. Kufa powinna być możliwie szeroka i mocna. Piękny wygląd głowy zależy od harmonijnej proporcji pomiędzy wielkością kufy i mózgoczaszki. Kufa oglądana z dowolnej strony - od przodu, z góry lub z boku - zawsze musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do mózgoczaszki, tzn. nigdy nie może sprawiać wrażenia zbyt małej. Głowa powinna być sucha, tzn. bez żadnych fałd. Przy wytężonej uwadze psa, w naturalny sposób na głowie tworzą się jednak fałdy. Od nasady nosa po obu stronach przebiegają w dół trwale zaznaczone fałdy. Ciemna maska ogranicza się do kufy i musi wyraźnie różnić się od umaszczenia głowy, aby część twarzowa nie sprawiała zbyt ponurego wrażenia. Mózgoczaszka: Czaszka: Mózgoczaszka powinna być możliwie wąska i graniasta. Jest lekko wysklepiona, nie może być ani zbyt kulista i krótka, ani płaska i zbyt szeroka, potylica nie powinna być zbyt wysoka. Bruzda czołowa słabo zaznaczona, szczególnie pomiędzy oczami nie może być zbyt głęboka. Stop: Czoło tworzy w stronę grzbietu nosa wyraźny uskok. Grzbiet nosa nie może przechodzić w część czołową jak u buldoga, ale nie może również być opadający. Trzewioczaszka: Nos: Nos jest szeroki i czarny, bardzo lekko zadarty, szerokie nozdrza, koniuszek nosa umieszczony nieco wyżej niż nasada. Kufa: Kufa powinna być mocna we wszystkich trzech wymiarach, tzn. nie może być spiczasta, wąska, krótka ani zbyt płaska. Jej kształt określany jest przez: a) kształt szczęk, b) ustawienie kłów, c) kształt fafli. Kły muszą być rozstawione możliwie szeroko i mieć odpowiednią długość, dzięki czemu widziana od przodu kufa jest szeroka, niemal kwadratowa i tworzy z grzbietem nosa kąt rozwarty. Od frontu krawędź górnej wargi opiera się na krawędzi wargi dolnej. Wygięta do góry część żuchwy z dolną wargą, zwana brodą, nie może w sposób widoczny wysuwać się przed górną wargę, ani tym bardziej chować się pod nią, lecz powinna być zarówno od przodu, jak i z boku dobrze zaznaczona. Przy zamkniętym pysku kły i siekacze żuchwy, podobnie jak język nie mogą być widoczne. Wyraźnie widoczna jest frontalna bruzda górnej wargi. Fafle: Fafle dopełniają kształt kufy. Górna warga jest gruba i mięsista. Wypełnia ona lukę powstała na skutek wysunięcia żuchwy, opierając się jednocześnie na jej kłach. Zgryz: Żuchwa jest wysunięta przed górną szczękę i lekko wygięta ku górze. Charakterystycznym zgryzem boksera jest przodozgryz. Szczęka jest szeroka u nasady i jedynie w bardzo niewielkim stopniu zwęża się ku przodowi. Uzębienie jest silne i zdrowe. Siekacze powinny być równo ustawione w prostej linii, kły szeroko rozstawione i odpowiedniej wielkości. Policzki: Policzki są wykształcone odpowiednio do mocnych szczęk, nie wystają jednak zbyt wyraźnie, przechodząc raczej lekkim łukiem w kufę. Oczy: Oczy ciemne, nie mogą być ani zbyt małe, ani wyłupiaste, ani też zbyt głęboko osadzone. Powinny wyrażać energię i inteligencję, spojrzenie nie może jednak być groźne ani zbyt przenikliwe. Oprawa oczu powinna być ciemna; Uszy: Zachowane w stanie naturalnym są odpowiedniej wielkości, osadzone po bokach w najwyższej części mózgoczaszki. W spoczynku przylegają do policzków, w stanie wytężonej uwagi skierowane są do przodu tworząc wyraźną fałdę. SZYJA: Górna linia przebiega eleganckim łukiem od wyraźnie zaznaczonej nasady karku do kłębu. Szyja powinna być wystarczająco długa, okrągła, mocna, muskularna i sucha. TUŁÓW: Kwadratowy, oparty na silnych, prostych kończynach. Kłąb: Powinien być zaznaczony. Grzbiet: Włącznie z partią lędźwiową powinien być krótki, zwarty, prosty, szeroki i silnie umięśniony. Zad: Lekko opadający, nieznacznie wypukły i szeroki. Miednica powinna być długa i zwłaszcza u suk, szeroka. Klatka piersiowa: Głęboka, sięgająca aż do łokci. Głębokość klatki piersiowej równa jest połowie wysokości psa w kłębie. Dobrze wykształcone przedpiersie. Żebra dobrze wysklepione, ale nie beczkowate, sięgające daleko do tyłu. Dolna linia: Przebiega eleganckim łukiem do tyłu, krótkie, napięte i lekko podciągnięte boki. OGON: Osadzony raczej wysoko niż nisko, normalnej długości, zachowany w stanie naturalnym. KOŃCZYNY: Kończyny przednie: Patrząc od przodu powinny być proste, ustawione równolegle, o silnym kośćcu. Łopatki: Długie, ukośne, mocno powiązane z tułowiem, nieprzesadnie umięśnione. Ramiona: Długie i tworzące z łopatką kąt prosty. Łokcie: Ani zbyt mocno przylegające do klatki piersiowej ani zbyt odstające. Przedramię: Pionowe, długie i sucho umięśnione. Staw nadgarstkowy: Mocny, dobrze zaznaczony lecz bez zgrubień. Śródręcze: Krótkie, ustawione niemal pionowo do podłoża. Łapy: Małe, okrągłe, zwarte; opuszki grube o twardej podeszwie. Kończyny tylne: Bardzo silnie umięśnione, mięśnie twarde i plastycznie uwidocznione. Kończyny oglądane z tyłu powinny być proste. Udo: Długie i szerokie. Kąt stawu biodrowego i kolanowego jak najmniej rozwarty. Kolano: W swobodnej postawie powinno sięgać linii poprowadzonej pionowo od guza biodrowego do podłoża. Podudzie: Bardzo muskularne. Staw skokowy: Mocny, dobrze zaznaczony, lecz bez zgrubień. Kąt w stawie skokowym wynosi ok. 140°. Śródstopie: Krótkie, ustawione do podłoża pod kątem 95°-100° Łapy tylne (stopy): Nieco dłuższe niż przednie, zwarte, grube opuszki o twardych podeszwach CHODY: Energiczne, pełne siły i elegancji. SKÓRA: Sucha, elastyczna, bez fałd. SZATA: Włos: Krótki, twardy, lśniący i przylegający do skóry. Umaszczenie: Żółte lub pręgowane. Maść żółta występuje w różnych odcieniach, od jasnożółtego do ciemnorudobrązowego, przy czym za najładniejsze uważane jest umaszczenie pośrednie (czerwonożółte). Maska czarna. Odmiana pręgowana ma na żółtym tle w wymienionych powyżej odcieniach, ciemne lub czarne pręgi przebiegające w kierunku żeber. Barwa tła musi wyraźnie kontrastować z barwą pręg. Białe znaczenia nie są zasadniczo niepożądane, mogą wręcz korzystnie wpływać na estetykę umaszczenia. WIELKOŚĆ: Mierzona w kłębie, wzdłuż łokci do podłoża: psy 57-63 cm, suki 53- 59 cm. Waga: psy powyżej 30 kg (przy wysokości w kłębie ok. 60 cm), suki ok. 25 kg (przy wysokości w kłębie ok. 56 cm) WADY: Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa. Usposobienie i charakter: Agresywność, złośliwość, podstępność, niezrównoważenie, brak temperamentu, bojaźliwość. Głowa: Brak szlachetności i wyrazu, ponury wyraz, głowa pinczera lub buldoga, ślinienie się, widoczne zęby lub język, zbyt spiczasta lub zbyt lekka kufa, opadający grzbiet nosa, brązowa, jasna lub sezonowo rozjaśniająca się trufla nosa, tzw. jastrzębie oczy, niedopigmentowana trzecia powieka, uszy jeśli nie kopiowane - powiewające, na wpół lub całkiem stojące, uszy w kształcie płatka róży. Skrzywiona żuchwa lub listwa zębowa, wadliwe ustawienie zębów, zęby słabo wykształcone, wadliwe uzębienie będące skutkiem przebytej choroby. Szyja: Krótka, gruba, obwisłe podgardle. Tułów: Za szeroki i zbyt niski front, klatka piersiowa zawieszona między łopatkami, słaby, karpiowaty lub łękowaty grzbiet, długie, wąskie i mocno zapadnięte lędźwie, sławo związane z zadem, wysklepiona partia lędźwiowa, spadzisty zad, wąska miednica, obwisły brzuch, zapadnięte boki. Ogon: Nisko osadzony, złamany. Kończyny przednie: „Francuska postawa”, luźne łopatki, luźne łokcie, słaby staw nadgarstkowy, zajęcze, płaskie, lub mało zwarte łapy. Kończyny tylne: Słabo umięśnione, zbyt słabo lub zbyt mocno kątowane, postawa szablasta, krowia lub kabłąkowata, zbyt blisko siebie ustawione pięty, wilcze pazury, zajęcze oraz płaskie, mało zwarte łapy. Chody: Kołyszący chód, za krótki wykrok, inochód, sztywność. Umaszczenie: Maska sięgająca poza kufę, zbyt blisko siebie ułożone lub tylko pojedyncze pręgi, brudny kolor tła, przemieszane barwy, nieestetyczne białe znaczenia, jak np. cała lub w połowie biała głowa, nietypowe umaszczenie oraz takie, gdzie białe znaczenia zajmują ponad 1/3 powierzchni barwy podstawowej. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: - Agresja lub wyraźna lękliwość - Ogon z natury szczątkowy UWAGA: Psy muszą mieć dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie. Źródło:
Ósmy miesiąc życia. Maltańczyk przypomina już dorosłego psa, jednak jego zachowanie dalej wskazuje na to, że pozostał szczeniakiem (z resztą wiele maltańczyków zachowuje się jak szczeniaki przez większość swojego życia). Waga psa wyniosła 3,6 kg, a wzrost 26 cm.
Zestaw startowy dla psa: Do 25 zł rabatu + zestaw podróżny ZA DARMO! Jak długo rośnie pies? Etapy rozwoju szczeniaka Kiedy podejmiemy decyzję, że w naszym domu pojawi się szczeniaczek, warto wiedzieć jak będzie przebiegał jego rozwój i wzrost. To nie będą łatwe momenty, ponieważ etapy rozwoju są bardzo szybkie i zaskakujące. Warto zapoznać się z nimi, żeby odpowiednio przygotować się na przyjście malucha. Jak długo rośnie pies? Do kiedy rośnie pies? Jak szybko rosną psy małych i dużych ras? Zapraszamy do zapoznania się z artykułem. Jak długo rośnie pies tydzień po tygodniu 1 – 2 tydzień życia psa. Kiedy szczeniaczek przychodzi na świat, to przez pierwsze dwa tygodnie jest całkowicie uzależniony od matki. Takie maleństwo nie widzi, ani nie słyszy. Potrzebuje bliskości matki, jej ciepła i dostępu do sutków z mlekiem. Rolą opiekuna jest zadbanie, aby szczeniakom było ciepło oraz kontrola czy wszystkie mają dostęp do jedzenia. Starajmy się w tym czasie raczej obserwować rozwój niż próbować ingerować. Każde dotknięcie szczeniaków może spowodować agresję u matki. Suka po porodzie jest osłabiona i ma spowolnione reakcje. Sprawdzajmy czy matka w czasie snu nie przygniata jakiegoś malca. W drugim tygodniu życia maluchów możemy pozwolić sobie na delikatne głaskanie i podnoszenia piesków, ale tylko na chwilę. 3 – 4 tydzień życia psa. Pieski są bardziej ruchliwe i zauważają swoje rodzeństwo. Już dobrze widzą i zaczynają słyszeć. Nadal są całkowicie uzależnione od matki. Na tym etapie rozwoju potrafią podgryzać współtowarzyszy, ale robią to w bardzo subtelny sposób. Tak uczą się poprawnej i bezpiecznej zabawy z innymi psami. Dostarczajmy szczeniakom samych przyjemności. Jeżeli z jakiś powodów maluch zostanie na tym etapie rozwoju odstawiony od matki, może to w przyszłości spowodować u niego agresję i problemy z socjalizacją. Natomiast brak kontaktu z człowiekiem, złe traktowanie lub powodowanie bólu, może w życiu dorosłym psa spowodować niechęć do pieszczot i lękliwość. 5 – 6 tydzień życia psa. Nasz szczeniaczek zaczyna intensywnie rosnąć. Sprawnie porusza się i pozwala sobie na dalsze wędrówki i szaloną zabawę z rodzeństwem. Nadal potrzebuje matczynego mleka. Na tym etapie zaczynamy szczeniaki uczyć załatwiania się w miejscach do tego przeznaczonych (maty treningowe), ponieważ na wychodzenie z domu jest jeszcze za wcześnie. Nadal poświęcajmy maluchom dużo uwagi, bawmy się z nimi, a w przyszłości taki piesek nie będzie miał problemu z pozytywnymi relacjami z człowiekiem. 7 – 8 tydzień życia psa. W tym czasie szczeniak zaczyna się usamodzielniać. Czy to będzie 7 czy 8 tydzień uzależnione jest na przykład od rasy. W miocie mogą również trafić się osobniki słabsze pod względem fizycznym, wówczas ich rozwój będzie opóźniony. Często hodowcy już na tym etapie oddają szczeniaki nowym właścicielom. Ważne, żeby maluchy do nowych domów trafiły przed ukończeniem 11 tygodnia. Tu również wprowadzamy do diety psa nowy pokarm, bo mleko matki już nie wystarcza. Nadal przyzwyczajamy psa do załatwiania swoich potrzeb w miejscach do tego wyznaczonych. Możemy już zacząć wystawiać go na szybkie załatwianie się na trawie. Nie pozwalamy psu kontaktować się z innymi, obcymi psami. Uczymy psa dobrych nawyków. Jeżeli w przyszłości nie chcemy, żeby pies wchodził na kanapy czy do łóżka to dobry moment, żeby zacząć od psa tego wymagać. Pies potrzebuje coraz więcej uwagi. Po rozstaniu z matką to nowy właściciel staje się najważniejszą postacią w życiu malucha. Dostarczenie zabawek szczeniakowi zrekompensuje mu brak rodzeństwa i zajmie go na pewien – 12 tydzień życia psa. W tych tygodniach pies bardzo szybko się uczy i rośnie. U ras małych (york, shi-tzu) zmiana wyglądu zewnętrznego nie jest tak zauważalna jak u ras dużych (owczarek niemiecki, bernardyn). Warto na tym etapie rozpocząć szkolenie. Powinniśmy być bardzo konsekwentni w zakazach i nakazach, bo inaczej pies nie przyswoi obowiązujących zasad jakie panują w domu. Dużo z psem spacerujmy i za dobrze wykonane polecenia nagradzajmy głaskaniem, chwaleniem lub przysmakiem. To najważniejszy okres w socjalizacji psa z człowiekiem. W 12 tygodniu życia zaczyna się ząbkowanie u psa. Będzie dużo gryzł i niszczył, więc nie zapomnijmy o dostarczeniu mu odpowiednich, bezpiecznych zabawek lub naturalnych gryzaków, żeby nie rujnował nam domu. 13 – 16 tydzień życia psa. Na tym etapie rozwoju psy wychodzą z okresu szczenięcego i stają się ludzkimi odpowiednikami nastolatków – juniorów. Zaczynają cieszyć się wolnością, pozwalają sobie na samotne wycieczki. Zaczynają być nieposłuszne i próbują dominować. W tym czasie musimy mieć dużo cierpliwości i stanowczo ustalić gdzie jest miejsce psa w domu. Jak szybko rośnie pies? Jak szybko rośnie pies nie jest takie proste do określenia i zależy od indywidualnego rozwoju osobnika oraz rasy. Mniej więcej do wieku czterech miesięcy rozwój i tempo wzrostu jest podobne u wszystkich psów. Po tym czasie Twój szczeniak zacznie wyglądać już prawie jak miniaturka psa dorosłego. Szybki wzrost następuje między 4 a 6 miesiącem życia. Większość małych ras (york, shi-tzu), kończąc 6 miesięcy osiąga wagę i wzrost psa dorosłego. Psy dużych ras (owczarek niemiecki, bernardyn ), są mniej więcej na półmetku i przed nimi jeszcze podwojenie wagi i wielkości. Psy ras średnich są w tym wieku mniej więcej na poziomie 75% wielkości i wagi w stosunku do wielkości psa dorosłego. Po 6 miesiącu życia w organizmie psa zachodzą duże zmiany hormonalne. Pies staje się kapryśny i humorzasty. Oczywiście te zmiany szybciej dostrzegamy u psów małych ras niż u dużych. Do kiedy rośnie pies? Do kiedy rośnie pies jest uwarunkowane czynnikami genetycznymi i środowiskowymi. Zahamowanie wzrostu następuje w momencie zamknięcia się płytek wzrostowych. Dochodzi do ich skostnienia. I tak jak wspominaliśmy niejednokrotnie, u małych ras do skostnienia dochodzi mniej więcej w wieku od 6 do 12 miesięcy, a u dużych ras i olbrzymich zahamowanie wzrostu średnio następuje od 18 miesięcy i może kończyć się nawet w wieku 36 miesięcy. Trzeba również wiedzieć, że osiągnięcie przez psa docelowego wzrostu nie jest równoznaczne z osiągnięciem przez niego dojrzałości psychicznej. Jak ją rozpoznać? Zazwyczaj pies przestaje łapać zębami wszystko co go dookoła otacza, interesuje się gryzieniem tylko swoich zabawek i jedzenia w misce oraz potrafi się sam sobą zająć. Jeżeli Wasz pupil pomimo dorosłego wieku nadal zachowuje się jak szczeniak, to najprawdopodobniej na etapie szczenięcym został popełniony błąd wychowawczy i bez pomocy behawiorysty będzie trudno nam nad psem zapanować.
. do jakiego wieku rośnie pies bokser
