Lekarz zaangażowany ,sympatyczny ,wyjaśni wszystko co związane z chorobą i wysłucha,jestem w trakcie leczenia po operacji palucha sztywnego na NFZ cały czas pod kontrolą.Uważam że Pan Dr. jest jak najbardziej kompetentny chce dla nas jak najlepiej.Tak naprawdę usiądźmy i przemyślmy to co robimy ze swoim zdrowiem,i czy przestrzegamy zaleceń lekarzy nie tylko na czas choroby ale i
Przedział cenowy operacji – od 2500 do 4000 pln. Palce młotkowate powstają przeważnie u osób noszących obuwie o niewłaściwym rozmiarze. Zbyt ciasne, bądź za krótkie obuwie powodują ucisk paliczka. Tworzeniu się schorzenia sprzyja również rozwój halluksów, które wpływają na złe ułożenie palców. Duży palec przesuwa się w miejsce palca sąsiadującego, tym samym zmuszając go do wygięcia. Palce młotkowate najczęściej występują […] Kliniki leczenia - Operacja palucha sztywnego (palucha młotkowatego) Lekarze specjaliści - Operacja palucha sztywnego (palucha młotkowatego)Rekomendacja Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Szpitali PrywatnychWarunki, które spełniają Szpitale i Kliniki rekomendowane przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Szpitali Prywatnych (OSSP) do operacji zaćmy ZOBACZOrtopedia nogiZabiegi korekcyjne przodostopia (haluksy)Artroskopia kolanaOperacja palucha sztywnego (palucha młotkowatego)Rekonstrukcja więzadła krzyżowegoRekonstrukcja ACLInne zabiegiZobacz pozostałe zabiegiNajnowsze artykułyRehabilitacja po artroskopii kolanaJak postępować po wstawieniu endoprotezy stawu kolanowegoMożliwości leczenia operacyjnego uszkodzonego więzadła krzyżowego przedniego (ACL).Leczenia zachowawcze uszkodzonego więzadła krzyżowego przedniego (ACL). Najpopularniejsze operacje i zabiegiOperacja zaćmyBezbolesne leczenie zaćmy w prywatnych klinikach w całej Polsce. Trwająca tylko kilku minut, bezpieczna i wykonywana przez renomowanych specjalistów operacja zaćmy to najlepszy sposób na odzyskanie komfortu związanego z pełną sprawnością wzrokową. Szybki powrót do pełnej sprawności po niedługiej rekonwalescencji to jedna z podstawowych korzyści, jakie oferuje operacja zaćmy. Zachęcamy do sprawdzenia szczegółów, by zasięgnąć więcej na haluksyProblem z haluksami? Wystarczy poddanie się godzinnemu zabiegowi, by o nim zapomnieć i odzyskać pełną sprawność ruchową i żyć pełnia życia. Operacja na haluksy wykonywana jest w prywatnych klinikach w całej Polsce, zgodnie z najwyższymi standardami i co najważniejsze - przez specjalistów w dziedzinie chirurgii. Operacja na haluksy zlikwiduje zwyrodnieniowe utrudniające chodzenie, natychmiast przywracając komfort piersiOperacje plastyczne likwidujące defekty piersi to nie fanaberie dążących do ideału kobiet. To konieczność, która przywraca chęć do życia i znacząco zwiększa pewność siebie. Operacje piersi wykonywane są prywatnie, w wielu klinikach w Polsce, przez grono chirurgów plastycznych o ogromnym doświadczeniu. Decydując się na operacje piersi można mieć pewność, że zostaje się oddanym w odpowiednie ręce, które zadbają o bezpieczeństwo korekcja wad wzrokuWada wzroku, nawet wrodzona to już nie wyrok - to problem, który dzięki nowoczesnej technologii oraz postępowi medycyny można rozwiązać szybko, bezpiecznie i bezinwazyjnie. Pozwala na to laserowa korekcja wad wzroku, czyli zabieg, który wykonywany jest w prywatnych klinikach w całej Polsce przez najwyższej klasy specjalistów. Zaufaj im i sprawdź, czy Twoja wada wzroku kwalifikuje się do zabiegu. Już w kilka minut możesz spojrzeć na świat zupełnie inaczej!Polecane kliniki Polecani lekarze

Następnego dnia po zabiegu pacjent wstaje z łóżka, porusza się samodzielnie i może być wypisany do domu. Szwy zdejmowane są po 10-14 dniach od zabiegu. Jakie mogą się pojawić komplikacje? Tak jak w przypadku każdej interwencji chirurgicznej, po operacji palucha koślawego mogą wystąpić rozmaite powikłania. Mogą to być:

Sztywny paluch- charakterystyka Sztywny paluch to określenie schorzenia stawu śródstopno-paliczkowego palucha, który został zaznaczony na poniższym schemacie. Jego przyczyną jest uszkodzenie chrząstki stawowej (zmiany zwyrodnieniowe stawu), które wpływają na pojawienie się ograniczenia ruchomości, bólu i obrzęku. W początkowym etapie choroby mogą pojawiać się okresowe stany zapalne, gdzie dochodzi do zaostrzenia dolegliwości. Wraz z rozwojem zmian zwyrodnieniowych objawy przyjmują charakter przewlekły, staw funkcjonuje coraz gorzej, dochodzi do stopniowego ograniczenia ruchomości, przykurczu torebki stawowej i pojawienia się osteofitów. W późniejszym etapie rozwoju choroby paluch staje się zupełnie sztywny, obserwujemy znaczne zmniejszenie ruchomości zarówno w zgięciu, jak i w wyproście. Zanim jednak dojdzie do takiego całkowitego ograniczenia ruchomości, pacjent miesiącami, a nawet latami zmaga się z bólem. Wszelkie schorzenia w obrębie stawu śródstopno-paliczkowego palucha utrudniają codzienne funkcjonowanie. Możemy powiedzieć, że są wręcz dużo bardziej uporczywe, niż choroby w obrębie innych stawów palców. Dlaczego? Właściwa praca stawu śródstopno-paliczkowego jest potrzebna do prawidłowego chodu. W końcówce fazy podporu nasz paluch zgina się grzbietowo, co możecie zaobserwować na poniższym zdjęciu. Zwróćcie uwagę, jak duży zakres ruchu w kierunku zgięcia potrzebujemy. Jeżeli staw jest bolesny, a jego ruchomość ograniczona, stopa nie ma możliwości prawidłowego przetoczenia po podłożu. Każdy krok może zatem wywoływać dolegliwości. Zmiany zwyrodnieniowe stawu śródstopno-paliczkowego palucha powodują ból nie tylko przy chodzeniu. Niektórzy zgłaszają uczucie przeszywającego prądu w momencie, gdy palec zahaczy o jakiś przedmiot. Pacjent może odczuwać dolegliwości także podczas noszenia butów czy wąskich skarpetek, ponieważ każdy ucisk w obrębie stawu może powodować podrażnienie. W okresie znacznych zaostrzeń objawów ból pojawia się także w spoczynku. Zgięcie grzbietowe palucha w czasie chodu Sztywny paluch najczęściej rozwija się latami. Warto zatem reagować już na pierwsze dolegliwości bólowe i nie zwlekać z wizytą u lekarza. W czasie spotkania specjalista zbada staw, a następnie zleci dodatkowe badania. W pierwszej kolejności najczęściej wykonywane jest klasyczne zdjęcie RTG. Już na podstawie tego podstawowego badania jesteśmy w stanie ocenić stopień degeneracji chrząstki stawowej. Co więcej, w procesie diagnostyki należy wykluczyć wszelkie inne możliwe ogólnoustrojowe przyczyny choroby palucha. Sztywny paluch- przyczyny Badacze nie są zgodni co do etiologii sztywnego palucha. Literatura podaje wiele możliwych przyczyn, niestety większość z nich jest wciąż kwestionowana. Faktem jest, że sztywny paluch pojawia się częściej u osób po 50 roku życia. Dlaczego tak się dzieje? Zauważcie, że nasze stawy ulegają zużyciu, a choroba zwyrodnieniowa dotyka głównie pacjentów starszych. Oczywiście to, jak szybko takie zmiany występują, jest sprawą dość indywidualną, zależną od czynników genetycznych. Badania z 2003 r. pokazały, że u większości pacjentów ze sztywnym paluchem problem ten występował także u innych członków rodziny. Rozwój zwyrodnienia stawu śródstopno-paliczkowego może zapoczątkować uraz. Zwichnięcia, skręcenia, złamania w obrębie stawu wpływają na proces degeneracji chrząstki i wcześniejsze zmiany zwyrodnieniowe. W przypadku poważniejszych urazów usztywnienie palucha może nastąpić bardzo szybko, nawet w ciągu miesięcy po zdarzeniu. Sztywny paluch może pojawić się także jako powikłanie po zabiegu operacyjnym np. po korekcji palucha koślawego. W czasie każdej ingerencji chirurgicznej lekarz musi przedostać się przez tkanki, co jest pewnego rodzaju traumą dla tkanek. W wyniku zabiegu dochodzi zatem do obrzęku, stanu zapalnego i ograniczenia ruchomości stawu. Właściwe postępowanie rehabilitacyjne po operacji ma na celu jak najszybsze przywrócenie zakresu ruchu. Niestety w przypadku braku ćwiczeń i terapii manualnej u części osób może dojść do powikłań i usztywnienia stawu. Zmiany zapalne w stawach palucha mogą także być związane z pewnymi chorobami ogólnoustrojowymi. Jedną z częściej występujących jest dna moczanowa, polegająca na odkładaniu się złogów kryształów moczanu sodu w stawach, które niszczą chrząstkę stawową. Sztywny paluch może rozwinąć się u pacjentów z chorobami reumatoidalnymi, rzadziej także w wyniku oddzielającej martwicy chrzęstno-kostnej. Podejrzewa się, że wcześniejsze zużycie stawu śródstopno-paliczkowego palucha może mieć związek z pewnymi czynnikami biomechanicznymi, jednakże temat ten podlega ciągłej debacie. Pierwsza kwestia to hipermobilność stawu, czyli nadmierna jego ruchomość. Nadmobilne stawy generalnie dużo szybciej ulegają uszkodzeniu, co ma związek z większym obciążeniem jego biernych elementów. W miarę upływu lat taki nadruchomy staw wbrew pozorom może mieć coraz mniejszy zakres ruchu, a w przypadku palucha możemy mieć do czynienia z pojawieniem się całkowitej sztywności. Kolejna kwestia to elementy związane z budową stopy, które mogą teoretycznie predysponować do większego obciążenia stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Wiele doniesień naukowych bierze pod uwagę pewien wariant anatomiczny polegający na nadmiernym uniesieniu 1 kości śródstopia. Takie ustawienie może mieć podłoże genetyczne. Niestety wyniki badań są sprzeczne, nie potwierdzają jednoznacznie takiej zależności. Literatura wymienia także inne możliwe elementy mogące mieć wpływ na większe obciążenie stawów palucha. Należą do nich: dłuższy paliczek proksymalny, nieprawidłowe położenie lub usztywnienie trzeszczek, paluch koślawy czy dodatkowa kość łódkowata. Przyczyną sztywnego palucha mogą być także kwestie związane z tkankami miękkimi, mięśniami działającymi na stopę. Po pierwsze, bierze się pod uwagę mięsień zginacz długi palucha i rozcięgno podeszwowe. Sztywność tych struktur może ograniczać ruchomość stawu i wpływać na jego przeciążenie. Po drugie, mięsień strzałkowy długi, który stabilizuje 1 kość śródstopia, a jego niewydolność może destabilizować staw palucha. Wszystkie te czynniki są raczej teoretyczne, nie mamy pewności, jak dużą rolę odgrywają w etiologii sztywnego palucha. Leczenie sztywnego palucha Leczenie sztywnego palucha to spore wyzwanie dla medycyny. Niestety działania zachowawcze często nie przynoszą znacznej poprawy, szczególnie w sytuacji, gdy zmiany są już bardzo zaawansowane. Rehabilitację najlepiej rozpocząć jak najszybciej, w momencie pojawienia się pierwszych symptomów schorzenia. W czasie leczenia staramy się ograniczyć stan zapalny, wprowadzając np. zabiegi fizykoterapeutyczne. Dodatkowo pracujemy nad ruchomością stawu śródstopno-paliczkowego, wykorzystując różnorodne techniki manualne. Uruchamiamy także usztywnione mięśnie, wprowadzamy ćwiczenia pobudzające głównie mięsień strzałkowy długi i inne stabilizatory stopy. Czy rehabilitacja jest w stanie pomóc? Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Niestety z moich obserwacji wynika, że większość osób zgłasza się do specjalisty w momencie, gdy zmiany są już bardzo zaawansowane. W takich sytuacjach działania zachowawcze nie przynoszą spektakularnych efektów. W przypadku dużych zmian degeneracyjnych jedynym rozwiązaniem może pokazać się zabieg operacyjny polegający na usztywnieniu stawu. Pomimo że wielu pacjentów obawia się takiego rozwiązania, zazwyczaj przynosi ono bardzo dobre efekty. Staw usztywniany jest w lekkim zgięciu grzbietowym, co umożliwia prawidłowy chód. Niestety sztywny paluch to schorzenie postępujące. U większości pacjentów pomimo wcześnie rozpoczętego leczenia, w miarę upływu czasu będzie dochodziło do coraz większej degeneracji stawu. Zmiany zwyrodnieniowe to proces, którego nie da się zatrzymać. Działania rehabilitacyjne bardzo różnie działają na pacjentów. U niektórych udaje się zmniejszyć dolegliwości bólowe, u innych stany zapalne są tak ostre, że walka z nimi jest bardzo trudna. W trudniejszych przypadkach lekarze często decydują się na okresowe podawanie leków przeciwzapalnych lub ostrzyknięcie sterydowe stawu. Leczenie sztywnego palucha powinno być zatem prowadzone pod nadzorem zarówno lekarza, jak i fizjoterapeuty. Rehabilitacja sztywnego palucha
Skutkami mogą być przeciążenia struktur takich jak: rozcięgno podeszwowe, ścięgno Achillesa czy pasmo biodrowo-piszczelowe. Celem zastosowania wkładek jest hamowanie nadmiernego ruchu pięty do środka i/lub wsparcie łuku podłużnego, z pozostawieniem stopie bezpiecznego zakresu ruchu, w którym mięśnie stopy pozostają wydolne
Paluch sztywny to inaczej zmiany zwyrodnieniowe pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. Początkowe objawy tej choroby to głównie ograniczenie zgięcia grzbietowego palucha i niewielkie dolegliwości bólowe. Mają one jednak charakter progresywny i coraz bardziej utrudniają codzienne funkcjonowanie. Są dwie główne przyczyny powstawania palucha sztywnego:Urazy, zarówno powtarzalne mikrourazy, jak i złamania w obrębie stopy. Częstą przyczyną palucha sztywnego jest nierozpoznany „turf toe”, czyli uszkodzenie więzadeł okolicy I stawu strukturalne w obrębie stopy. Pacjenci nie zawsze mają świadomość ich występowania, ponieważ do czasu powstania zmian zwyrodnieniowych, nie muszą one powodować przypadku palucha sztywnego w początkowym stadium, poprawę może przynieść fizjoterapia. Delikatnie rozciąganie okolicznych struktur i zabiegi pomagają zmniejszyć stan zapalny i pacjenci odczuwają ulgę. Jest to też odpowiedni moment na zastosowanie tzw. leczenia biologicznego, czyli osocza bogatopytkowego (PRP). Osocze bogatopłytkowe ma udowodnione działanie zmniejszające stan zapalny w obrębie stawu. Dolegliwości zmniejsza także używanie butów o twardej podeszwie, szczególnie tzw „rocker bottom shoes”, które ułatwiają przetaczanie się stopy w trakcie sztywny w średnim i dużym stopniu zaawansowania często wymaga leczenia operacyjnego. W zależności od przyczyny i rodzaju zniekształcenia możemy zaproponować pacjentom różne zabiegi:Artroskopię, w której z niewielkich cięć wprowadzamy do stawu kamerę i narzędzia, a następnie naprawiamy uszkodzoną chrząstkę w środku usunięcie wyrośli kostnych (osteofitów), czyli tzw. cheilektomia lub klasyczne usunięcie wyrośli kostnych wraz z osteotomią kości śródstopia lub zastępujące lub klasyczne usztywnienie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego, czyli tzw. artrodeza. Jest to operacja proponowana pacjentom w przypadku dużych zmian zwyrodnieniowych stawu i silnych dolegliwości bólowych. Warto wiedzieć, że izolowane usztywnienie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego, nie powoduje istotnego pogorszenia chodu.
Przyczyn powstawania sztywnego i bolesnego palucha jest wiele. Powstaje on najczęściej w wyniku wad wrodzonych stóp, deformacji pourazowych pierwszego stawu śródstopno – palcowego, jako powikłanie po operacji stopy, najczęściej z powodu artrofibrozy. Z powodu zaburzenia kongruencji w pierwszym stawie śródstopno – palcowym, dochodzi do mechanicznego uszkodzenia i deformacji
Wraz ze zmianą pogody, gdy na zewnątrz coraz częściej towarzyszy nam jesienna aura, wracamy do noszenia pełnego obuwia, które w zmienionych zwyrodnieniowo stopach, powoduje nasilenie dolegliwości bólowych. Takim powszechnie występującym problemem w obrębie przedniej części stopy, są zmiany zwyrodnieniowe stawu palucha, czyli tak zwany Paluch Sztywny. Jakie są przyczyny, objawy i jak wygląda leczenie palucha sztywnego? Hallux rigidus (paluch sztywny) Byś wiedział, o czym dokładnie mowa, oto kilka informacji na jego temat: Zmiany zwyrodnieniowe stawu palucha, dotyczą 1 na 40 osób w wieku po 50 i zaczynają się rozwijać po 30 Poza tym, częściej dotykają kobiet, niż mężczyzn. Staw palucha (MTP I), to staw utworzony przez głowę pierwszej kości śródstopia, podstawę palucha oraz 2 malutkie kostki (trzeszczki), pod spodem głowy pierwszej kości śródstopia. Największa powierzchnia „ścierania” znajduje się na szczycie głowy I kości śródstopia. Do najczęściej występujących objawów palucha sztywnego, należą: ból palucha podczas aktywności, zwłaszcza podczas wybijania się z palców stopy, obrzęk stawu palucha, trudności ze zgięciem palucha, balonowaty guz stawu MP I, wyrośla kostne, powstające na grzbietowej stronie głowy I kości śródstopia i pocierane wewnątrz obuwia. Przyczyny Przyczyna powstania palucha sztywnego nie jest znana, jakkolwiek udowodniono, że wiele czynników nasila powstanie zmian. Należy do nich zbyt długa i/lub uniesiona pierwsza kość śródstopia i inne anomalie anatomiczne, wcześniejsze urazy palucha, historia rodzinna. To wszystko zmienia biomechanikę stawu MPI i zwiększa siły ścierania głowy I kości śródstopia, co prowadzi do powstania zmian zwyrodnieniowych. Diagnoza Lekarz rozpoznaje zmiany zwyrodnieniowe, na podstawie badania fizykalnego oraz zdjęcia RTG. NMR i TK zazwyczaj nie są wymagane. Leczenie palucha sztywnego W przypadku palucha sztywnego, w zależności od stopnia zaawansowania zmian, można stosować dwa rodzaje leczenia: Zachowawcze Te metody, lekarz zwykle wybiera jako pierwszą linię leczenia. W ramach działań zachowawczych, może zalecić: podawanie leków przeciwzapalnych i okładów z lodu, iniekcje osocza bogatopłytkowego (PRP), „SANAKIN” – gwarantują zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz brak działań niepożądanych, zmianę obuwia, w tym unikanie wysokich obcasów, noszenie obuwia ze sztywną, zakrzywioną podeszwą, wkładki ograniczające ruchomość stawu MPI. Chociaż takie metody leczenia, zmniejszają dolegliwości bólowe, to nie powstrzymują rozwoju zmian. Operacyjne Jeśli nie ma poprawy po leczeniu zachowawczym i gdy zaawansowanie zmian zwyrodnieniowych jest duże, lekarz może zdecydować o operacyjnym leczeniu palucha sztywnego. Rodzaj wybranej przez niego operacji, zależy o stopnia zaawansowania zmian, od wieku pacjenta oraz typu budowy stopy. Lekarz wykonujący zabieg, dzieli go na 3 części: 1. Usunięcie wyrośli kostnych (CHEILEKTOMIA) Przy lekkim i średnim stopniu zaawansowania zmian, usunięcie części kości ze szczytu głowy I kości śródstopia, jest bardzo dobrym rozwiązaniem. Przynosi to zwiększenie zakresu ruchomości stawu MPI oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych. 2. Usztywnienie stawu (ARTRODEZA stawu MPI) W zniszczonym stawie, zmiany zwyrodnieniowe lekarz leczy poprzez „zespawanie” stawu palucha. W procedurze tej, usuwa zniszczoną chrząstkę stawu, a następnie za pomocą śrub i płyty, łączy ze sobą kości, co umożliwia ich zrost. Główną korzyścią tej procedury, jest stała redukcja bólu ze strony usztywnionego stawu, ale wiąże się to z brakiem ruchu w stawie MPI. Mimo to, większość pacjentów po tego typu operacji, jest nadal w pełni aktywnych ruchowo. 3. Wymiana stawu na sztuczny (ALLOPLASTYKA stawu MPI) W lekkim i średnim stopniu zniszczenia stawu, lekarz stosuje procedurę wszczepienia elementu metalowego lub silikonowego w miejsce stawu. Korzyść dla ciebie jako pacjenta, polega na zachowaniu ruchu w stawie MPI i zniesienie bólu. Niestety, jest też niekorzystna strona zastosowania tej procedury, w postaci braku powtarzalnych dobrych wyników leczenia, wysokiego odsetku obluzowań endoprotez oraz dużego kosztu implantów. Powrót do zdrowia Czas rekonwalescencji zależy od typu wykonanej procedury. Po cheilektomii, przez 2 tygodnie musisz oszczędzać operowaną stopę oraz dbać o gojenie się rany pooperacyjnej i wykonywać ćwiczenia, zwiększające zakres ruchomości w stawie MPI. Dopiero po tym czasie, możesz wrócić do noszenia normalnego obuwia. W przypadku operacji usztywnieniu stawu MPI, przez 5 tygodni poruszasz się w bucie pooperacyjnym i dbasz o ranę pooperacyjną. W przypadku obu procedur, musisz się liczyć z utrzymującym się obrzękiem stopy, który może trwać nawet 3 miesiące po operacji. Każda operacja niesie za sobą ryzyko powstania blizn, infekcji i utrzymywania się dolegliwości bólowych. Jednak powikłania te zdarzają się rzadko, a na ich pojawienie się, może mieć wpływ palenie tytoniu oraz zaburzenia odporności.
Wpływ chorób kręgosłupa na wyniki leczenia pacjentów kwalifikowanych do pierwotnej endoprotezoplastyki stawu biodrowego był dostrzegalny od wielu dziesiątek lat. Wraz z rozwojem wiedzy o endoprotezoplastyce zaczęto szukać powodów, dla których wyniki leczenia w tej grupie pacjentów były nieoptymalne. Jako iż choroby kręgosłupa, tak samo jak choroba zwyrodnieniowa stawów
Czym jest paluch sztywny? Paluch sztywny jest chorobą dotyczącą stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Głównymi objawami tego schorzenia są ból i ograniczenie ruchu tego stawu, szczególnie zgięcia grzbietowego (do góry). W przeciwieństwie do palucha koślawego (haluksa) boczne odchylenie palucha i przyśrodkowe przemieszczenie pierwszej kości śródstopia jest niewielkiego stopnia lub nie występuje. Na górnej powierzchni stawu tworzą się wyrośla kostne (osteofity) ograniczające zgięcie grzbietowe, a powierzchnie stawowe stawu śródstopno-paliczkowego ulegają procesowi zwyrodnienia. Choroba ma najczęściej charakter postępujący – może doprowadzić do całkowitego zniszczenia stawu. Poza bólem i ograniczeniem ruchomości palucha występują: poszerzenie i zniekształcenie obrysów stawu śródstopno-paliczkowego palucha, okresowe zaczerwienienie i zwiększone ucieplenie okolicy stawu śródstopno-paliczkowego palucha. Uważa się, że problem palucha sztywnego może dotyczyć ok. 2% populacji pomiędzy 30. a 60. rokiem życia, głównie mężczyzn. Paluch sztywny – co go powoduje? Najczęstszymi przyczynami powstawania palucha sztywnego są: pojedynczy duży uraz, w wyniku którego dochodzi do różnego stopnia uszkodzenia powierzchni tworzących staw śródstopno-paliczkowy palucha, powtarzające się mikrourazy, nadmierne uniesienie pierwszej kości środstopia w stosunku do pozostałych (przez wielu autorów przyczyna uznawana jest za dyskusyjną), nadmierna długość palucha, choroby reumatyczne, choroba Charcota, dna moczanowa, jałowa martwica głowy pierwszej kości śródstopia, przedłużone unieruchomienie stawu, np.: opatrunkiem gipsowym. Zobacz też: Hallux – problem palucha koślawego Jak leczyć paluch sztywny? Leczenie jest uzależnione od stopnia zaawansowania choroby. – W początkowych stadiach choroby możliwe jest uzyskanie poprawy poprzez zastosowanie leczenia farmakologicznego, fizjoterapii, doboru właściwych wkładek i stosowanie obuwia z wyprofilowaną owalnie podeszwą buta ograniczającą zgięcie grzbietowe w stawie – mówi dr Zbigniew Jackowiak, ortopeda, kierownik kliniki HalluxMed. W przypadku pojawienia się większych zmian stosuje się różne warianty leczenia operacyjnego – od stosunkowo prostych zabiegów, takich jak cheliectomia (usunięcie wyrośli kostnych na grzbietowej powierzchni stawu śródstopno-podeszwowego) poprawiających zakres ruchu i zmniejszających dolegliwości bólowe stosowanych w zmianach małego i średniego stopnia, do artrodezy (usztywnienia) stawu śródstopno-paliczkowego palucha (uważanej za tzw. "złoty standard" i stosowanej w zmianach o największym nasileniu). W ostatnich latach stosuje się również endoprotezy stawów śródstopno-paliczkowych palucha. Niestety odsetek powikłań dochodzi wówczas do 30%, co sprawia, że lekarze podchodzą z dużą rezerwą do tego typu rozwiązania. Zobacz też: Pedobarografia – jak wykonuje się badanie stóp?
Jestem 2 m-c po operacji palucha sztywnego. Operacja wykonana przez Pana dr. Andrzeja Boszczyka - rewelacja. Bez bólu, pięknie wszystko się zgoiło, teraz tylko rehabilitacja, bo wyrobiłam sobie zły chód. Nie mam słów na fachowość i uprzejmość Pana dr. W moim mieście odmówili mi zabiegu w takim stopniu, w jakim wykonał go dr PALUCH SZTYWNY – CO TO JEST? PALUCH SZTYWNY – PRZYCZYNYOBJAWY PALUCHA SZTYWNEGO KIEDY ZWRÓCIĆ SIĘ DO SPECJALISTY?LECZENIE PALUCHA SZTYWNEGO OPERACJA PALUCHA SZTYWNEGO PALUCH SZTYWNY – CO TO JEST? Paluch sztywny jest zaburzeniem stawu znajdującego się u podstawy dużego palca. Powoduje ból i sztywność stawu, z czasem coraz trudniej zginać palec u nogi. Hallux rigidus jest w rzeczywistości formą zwyrodnieniowego zapalenia stawów. Zaburzenie to może być bardzo uciążliwa, ponieważ używamy dużego palca u stóp, gdy chodzimy, schylamy się, wspinamy lub nawet wstajemy. Wielu pacjentów myli haluks sztywny z guzem, który wpływa na ten sam staw, ale są to bardzo różne stany wymagające odmiennego leczenia. Ponieważ dolegliwości związane z paluchem sztywnym są stanem progresywne, ruch palca zmniejsza się wraz z upływem czasu. Na wcześniejszym etapie, kiedy ruch dużego palca jest tylko nieco ograniczony, stan ten to hallux limitus. Ale wraz z postępem problemu zakres ruchu palca stopniowo maleje, aż potencjalnie osiąga końcowy etap sztywności, w którym duży palec staje się prawie całkowicie sztywny, co czasami nazywa się zamarzniętym stawem. PALUCH SZTYWNY – PRZYCZYNY Najczęstszymi przyczynami sztywności palucha są wadliwe funkcje (biomechanika) i nieprawidłowości strukturalne stopy, które mogą prowadzić do zapalenia kości i stawów w stawie dużego palca. Ten rodzaj zapalenia stawów – taki, który powstaje w wyniku zużycia – często rozwija się u osób, które mają dysfunkcje, zmieniające sposób funkcjonowania stopy i palca. Na przykład osoby z opadającymi łukami lub nadmierną pronacją kostek są podatne na rozwój palucha sztywnego. U niektórych osób hallux rigidus występuje w rodzinie i jest wynikiem dziedziczenia rodzaju stopy podatnej na rozwój tego stanu. W innych przypadkach wiąże się to z nadmiernym obciążeniem, szczególnie wśród osób wykonujących czynności lub prace, które zwiększają nacisk na duży palec u nogi, takich jak osoby, które często muszą pochylać się lub kucać. Paluch sztywny może również wynikać z urazu, na przykład zranienia palca u nogi. Lub może być spowodowany chorobami zapalnymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów lub dna moczanowa. Fizjoterapeuta ortopedyczny lub ortopeda może ustalić przyczynę sztywnienia palucha i zalecić najlepsze leczenie. OBJAWY PALUCHA SZTYWNEGO Wczesne oznaki i objawy obejmują: Ból i sztywność dużego palca podczas użytkowania (chodzenie, stanie, zginanie itp.) Ból i sztywność nasilone przez zimną, wilgotną pogodę Trudności z niektórymi czynnościami (bieganie, kucanie) Obrzęk i zapalenie wokół stawu Gdy zaburzenie staje się poważniejsze, mogą pojawić się dodatkowe objawy, w tym: Ból, nawet podczas odpoczynku Trudności w noszeniu butów, ponieważ rozwijają się ostrogi kostne (przerosty) Tępy ból w biodrze, kolanie lub dolnej części pleców z powodu zmian w sposobie chodzenia Utykanie(w ciężkich przypadkach) KIEDY ZWRÓCIĆ SIĘ DO SPECJALISTY? Im wcześniej zdiagnozowany paluch sztywny, tym łatwiej będzie go leczyć. Dlatego najlepszym czasem na wizytę u specjalisty stóp i kostki jest pierwsze zauważenie objawów. Jeśli zaczekasz, aż pojawią się ostrogi kostne, twój stan prawdopodobnie będzie trudniejszy do opanowania. Podczas diagnozowania palucha sztywnego fizjoterapeuta bada stopy i przesuwa palec u nogi, aby określić zakres ruchu. Zdjęcie rentgenowskie pomaga określić, obecność zapalenia stawów , a także ocenić wszelkie ostrogi kostne lub inne nieprawidłowości, które mogły powstać. LECZENIE PALUCHA SZTYWNEGO Leczenie zachowawcze palucha sztywnego obejmuje nieinwazyjnych zabiegi fizjoterapeutyczne i ortopodologiczne: Fala uderzeniowa Laser wysokoenergetyczny Terapia manualna Wkładki termoplastyczne Ciepłe rozluźniające kąpiele i autoterapia stóp oraz łydek Kinesiotaping korekcyjny Ćwiczenia rozluźniające OPERACJA PALUCHA SZTYWNEGO Jeżeli wdrożenie leczenia zachowawczego zablokowanego palucha metodami nieinwazyjnymi nie przyniosło oczekiwanych efektów można rozważyć interwencję chirurgiczną. Trzeba wziąć pod uwagę, że operacja palucha sztywnego jest rozwiązaniem ostateczne, które nie daje 100% gwarancji pozytywnych efektów. Dodatkowo wiąże się z długotrwałym procesem rehabilitacji. Wśród metod operacyjnych leczenia operacyjnego sztywnego są: Cheilektomia – zabieg, polegający na usunięciu wyrośli kostnych po stronie grzbietowej stawu śródstopno-podeszwowego Endoprotezoplastyka stawu podstawno-paliczkowego palucha Zabieg wg Kellera-Brandesa – częściowe usunięcie podstawnego paliczka palucha Artrodeza – zabieg polegający na usztywnieniu stawu podstawno-paliczkowego Terapia falami uderzeniowymi w leczeniu palucha sztywnego wykazuje działanie: przeciwbólowe i przeciwzapalne (dostarczane bodźce energetyczne pobudzają metabolizm wewnątrzkomórkowy i usprawniają cyrkulację krwi, w obszarze objętym bólem) dezintegracyjne (doprowadzając do usunięcia zwapniałych fibroblastów) regeneracyjne (zwiększając produkcję kolagenu) stymulujące mikrokrążenie relaksacyjne (zmniejszając napięcie mięśniowe) W Centrum KORE w Swarzędzu dysponujemy nowoczesnym aparatem do zwalczania przewlekłego bólu. Dzięki zabiegowi falą uderzeniową możemy niezwykle skutecznie leczyć patologiczne zmiany ścięgien, wiązadeł, torebek stawowych oraz mięśni i kości. Leczymy też dolegliwości, które tradycyjnie wymagają interwencji chirurgicznej. Zapraszamy pacjentów z takich miast jak Poznań, Swarzędz, Września, Gniezno i okolice. Umów się na leczenie sztywnego palucha: Tel: 503-733-127 Lub umów się on-line Pracujemy od poniedziałku do piątku w godzinach od 7:00 do 20:00 Zespół KORE Fizjoterapia Specjalistyczna. OPINIE O NAS:
Dzięki dobrze dobranym nieinwazyjnym terapiom paluchów koślawych można uniknąć o peracji haluksów. Interwencja chirurgiczna bywa jednak czasem konieczna. Współczesna ortopedia dysponuje wieloma rozwiązaniami, które przynoszą ulgę obolałym i sfrustrowanym posiadaczom haluksów, ale paluchom koślawym lepiej zapobiegać niż leczyć.
(hallux rygidus, hallux limitus) To bolesne zmiany zwyrodnieniowe palucha (stawu środstopno-paliczkowego pierwszego) polega na zużyciu chrząstki, wytworzeniu wyrośli kostnych oraz ograniczenia ruchomości palucha. To drugie pod względem częstości schorzenie w obrębie stawu MPI po paluchu koślawym. Cechy charakterystyczne stawu zmienionego zwyrodnieniowo to: zwężenie szczeliny stawu wyrośla kostne w obrębie stawu torbiele zwyrodnieniowe sklerotyzacja podchrzęstna zdj. 1 Rzut przednio tylny rentgenogramu Wszystkie te cechy widoczne (patrz zdj. 1) skutkują znacznym ograniczeniem ruchomości w stawie śródstopno-paliczkowym pierwszym oraz poszerzeniem obrysów stawu. Schorzenie dwa razy częściej dotyka kobiety w średnim wieku. Schorzenie ma charakter postępujący i wraz z upływem czasu zmiany ulegają nasileniu. Zwężenie szczeliny stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego prawej stopy zdj. 2 Rzut boczny rentgenogramu stopy Wyrośla kostne na grzbietowej stronie paliczka proksymalnego oraz głowy I kości śródstopia Powstaniu palucha sztywnego towarzyszy zazwyczaj ból okolicy głowy pierwszej kości śródstopia (balonowatego zgrubienia) w wyniku blokady wyrośli kostnych z tkankami wnętrza stawu, narastającego zapalenia tkanek miękkich tej okolicy. Proporcjonalne do stopnia zaawansowania zmian oraz aktywności pacjenta. Ograniczenie ruchomości w stawie MPI – zwłaszcza zgięcia grzbietowego. W zaawansowanych zmianach może pojawić się ból zewnętrznej krawędzi stopy – metatarsalgia. Ból okolicy pierwszej kości śródstopia powodowany drażnieniem nerwów w okolicy głowy I kości śródstopia – konflikt wyrośli kostnych z obuwiem. Największą rolę odgrywa pojedynczy lub powtarzające się urazy stawu MPI Nieprawidłowy kształt głowy I kości śródstopia Zaburzenie proporcji długości kości śródstopia – zbyt długa I kość śródstopia Uniesienie I kości śródstopia- widoczne na rentgenogramach bocznych stopy Choroby zapalne (RZS, Dna moczanowa) Powikłania jatrogenne- pooperacyjne Rozpoznanie jest stosunkowo proste; obserwujemy poszerzone obrysy stawu MPI, staw jest zaczerwieniowy i o wzmożonym uciepleniu. Towarzyszy ból podczas dotyku oraz próbie ruchów w stawie MPI, ruchomość w stawie MPI jest ograniczona. Z badań obrazowych posługujemy się przeswietleniem RTG wykonywanym w pełnym obciążeniu. Zwężenie szczeliny stawu MPI , długość I kości śródstopia , kat HV (patrz zdj. 1) Obecność wyrośli kostnych stawu MPI (patrz zdj. 1) Ocena zmian stawu śródstopno-trzeszczkowego (parz zdj. 3) Ocena stopnia zaawansowania zmian stawu MPI w projekcji skośnej (patrz zdj. 4) zdj. 3 RTG celowane na staw śródstopno-trzeszczkowy (pacjentka lat 33) Zwyrodnienie pod postacią zwężenia szczeliny stawu, wyrośli kostnych na trzeszczce bocznej oraz głowie I kości śródstopia zdj. 4 RTG stopa lewa – projekcja skośna Ocena powierzchni głowy I kości śródstopia Paluch sztywny jest schorzeniem, które wraz z upływem czasu postępuje i nasila stopień deformacji. Leczenie palucha sztywnego zależy od stopnia zaawansowania zmian zwyrodnieniowych i stopnia nasilenia dolegliwości bólowych, aktywności pacjenta. Decyzja o sposobie leczenia jest podejmowana indywidualnie. Leczenie zachowawcze Noszenie obuwia z twardą, płaską podeszwą o szerokim przodzie (dla zmniejszenia ucisku na palce stopy), kołyskowa podeszwa (patrz zdj. 5) Fizykoterapia – działanie przeciwzapalne stawu MP I Ortezy usztywniające staw MP I– ortezy, zmniejszają zapalenie ale nawet długotrwałe stosowanie nie usuwa przyczyny dolegliwości Modyfikacja aktywności Iniekcje dostawowe zdj. 5 But o kołyskowej podeszwie Należy podkreślić że nieoperacyjne metody leczenia palucha sztywnego są ograniczone. Możemy jedynie zmniejszyć dolegliwości bólowe ale zmiany powstałe w stawie MPI nie ulegną zmniejszeniu. Leczenie operacyjne Dlaczego należy zdecydować się na operacje palucha sztywnego? Jest to schorzenie postępujące, wraz z upływem czasu zmniejsza się zakres ruchomości w stawie MP I, dolegliwości bólowe nasilają się, zwyrodnienie obejmuje większy zakres struktur stawu MP I wymagających leczenia. Przy bardziej zaawansowanych zmianach zakres operacji jest większy a często możliwe jest już tylko wykonanie usztywnienia zajętego zmianami stawu. Chód ze zmianami zwyrodnieniowymi jest zaburzony – pacjent oszczędza wewnętrzną części stopy, oszczędza zajętą kończynę co skutkuje zmianami w innych wyżej położonych stawach zajętej kończyny, kręgosłupa oraz przeciążeniem kończyny po drugiej stronie. Leczeniem operacyjnym usuwamy przyczynę dolegliwości bólowych oraz wpływamy na zwiększenie zakresu ruchomości w stawie MPI, usuwamy powstałe zniekształcenie stopy, zahamowujemy rozwój zniekształcenia. W przypadku zmian zwyrodnieniowych III stopnia leczenie polega na wykonaniu usztywnienia stawu MPI Gwarantujemy naszym pacjentom opiekę na każdym etapie leczenia na najwyższym poziomie. Dzięki stworzeniu wyszkolonego i doświadczonego zespołu ludzi; pań pielęgniarek, lekarzy, rehabilitantów. Gdy zmiany zwyrodnieniowe są nasilone, ból uniemożliwia komfortowe przemieszczanie się i nie mam poprawy po leczeniu zachowawczym jedyną skuteczną metodą leczenia jest leczenie operacyjne Metody operacji palucha sztywnego Dysponujemy kilkoma skutecznymi metodami operacji palucha sztywnego. O wyborze danej metody operacyjnej decyduje stopień zaawansowania zmian, charakter zmian oraz oczekiwania pacjenta. Według danych naukowych leczenie operacyjne jest jedyną skuteczną metodą leczenia palucha sztywnego. Cheilektomia to najczęściej wykonywana operacja w przypadku leczenia umiarkowanych zmian zwyrodnieniowych stawu MP I. Polega ona na wycięciu wyrośli kostnych z głowy I kości śródstopia oraz paliczka palucha (ryc. 6). W wyniku tego uzyskujemy zniesienie dolegliwości bólowych stawu MP I, zwiększenie zakresu ruchomości w stawie, możliwość bezbólowego poruszania się. ryc. 6 schemat stawu MP I widok od boku Wyrośla kostne które usuwamy Dzięki takiej technice pacjent może opuścić ośrodek zabiegowy już w dniu operacji, może mieć wykonaną korekcję jednoczasową obu stóp a także może obciążać kończynę bezpośrednio po operacji. Pozwala ona na wdrożenie rehabilitacji, wykonywania ćwiczeń zakresu ruchomości stawu MPI już w dniu operacji przez co pacjent bardzo szybko wraca do pełni sprawności w 3-5 tyg. W przypadku konieczności uzyskania większego zakresu ruchomości w stawie MP I wykonujemy osteotomie typu Moberg. Zabieg ten polega na wycięciu „klina” otwartego do góry w paliczku proksymalnym palucha oraz zespolenia kości przy pomocy klamry. Klin wycięty z paliczka palucha zdj 7. RTG boczne po osteotomii MOBERG W przypadku zmian zwyrodnieniowych o średnim zaawansowaniu posługujemy się osteotomią skracającą ​I kość śródstopia – Osteotomia wg. Hohmanna lub też wszczepienia endoprotezy stawu MPI – Futura Primus Flexible Great Toe (FGT). Osteotomia części dystalnej I kości śródstopia wg. Hohmanna polega na przecięciu głowy pierwszej kości śródstopia pod kątem 45st. i przesunięciu głowy proksymalnie. Dzięki temu uzyskujemy odbarczenie stawu ​MP I, zwiększenie zakresu ruchomości a także obniżenie głowy I kości ten polega na usunięciu stawu MPI i zastąpieniu go silikonowym implantem. Dzięki temu odzyskujemy bezbolesny ruch w stawie MPI. Jest to zabieg dedykowany dla starszych osób, mniej aktywnych. W przypadku zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych jedną sprawdzoną metodą operacji (tzw. złotym standardem) jest wykonanie usztywnienia stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego (artrodeza stawu śródstopno-paliczkowego pierwszego) Zabieg polega na usunięciu wyrośli kostnych stawu MPI, przygotowaniu powierzchni do zespolenia oraz wykonania stabilizacji paliczka proksymalnego z pierwszą kością śródstopia przy pomocy płyty i śrub. dr PawełBąkSpecjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu specjalizujący się w chirurgii stopy i stawu skokowego.
Operacje palucha sztywnego; Po operacji zaleca się, aby nie forsować kończyny poddanej zabiegowi, oraz nosić specjalne buty pooperacyjne. W jednym czasie
Leczenie zachowawcze sprawdza się jedynie przy mało zaawansowanych zmianach, które nie wiążą się z bolesnością. Leczenie operacyjne jest wskazane u Pacjentów, u których leczenie nieoperacyjne nie przyniosło zamierzonych rezultatów oraz u wszystkich Chorych, których zmiany są zaawansowane lub wiążą się z silnym dyskomfortem i bólem. Wówczas jedynie chirurgiczne leczenie palucha sztywnego może przynieść oczekiwaną ulgę. Dobór najlepszej metody zależy od stopnia rozległości zmian, współistnienia innych deformacji w obrębie stopy, wieku i stopnia aktywności Pacjenta oraz Państwa indywidualnych oczekiwań. Paluch sztywny – metody leczenia operacyjnego: W stadiach mniej zaawansowanych: debridement (oczyszczenie) stawu – polega na usunięciu wyrośli kostnych oraz przerośniętej błony maziowej. Jest często częścią innych metod operacyjnych; cheilektomia – polega na usunięciu około 1/4 do 1/3 grzbietowej części głowy I kości śródstopia wraz z wyroślami kostnymi. Dzięki temu, następuje zmniejszenie dolegliwości bólowych i zazwyczaj zwiększa się zakres ruchomości stopy. W stadiach średnio zaawansowanych: cheilektomia; osteotomia I kości śródstopia – zamierzony efekt to poprawa ruchomości i rozluźnienie stawu oraz zmniejszenie bolesności; osteotomia paliczka podstawnego – najczęściej wykonywana jest osteotomia Moeberga, która polega na wycięciu fragmentu grzbietowej części paliczka. Następnie paliczek zagina się ku górze w celu uzyskania bardziej uniesionego ustawienia palucha. W stadiach zaawansowanych: artrodeza (usztywnienie) stawu – polega na usunięciu resztek chrząstki stawowej. Paluch łączony jest z I kością śródstopia za pomocą płytki i wkrętów. Dochodzi do zrostu kostnego w obrębie stawu, który staje się nieruchomy i zarazem bezbolesny. Metoda nie powoduje problemów z chodzeniem a nawet uprawianiem sportów w przyszłości; endoprotezoplastyka (wymiana uszkodzonego stawu na sztuczny) – zniszczony staw jest usuwany i wszczepiany jest nowy; implant Cartiva – implant w kształcie walca jest wszczepiany w obrębie głowy I kości śródstopia, tak, aby wystawał lekko ponad uszkodzoną powierzchnię stawową i odpychał od niej paluch. Po zabiegu poprawia się funkcja stawu i zmniejszają się dolegliwości bólowe. Pacjent może od razu obciążać operowaną stopę. Paluch sztywny – jakie znieczulenie podczas operacji jest najlepsze? Rodzaj znieczulenia zależy od stanu Chorego i indywidualnych preferencji. Szczegóły omawia się z anestezjologiem osobiście, by zapewnić Państwu jak największe bezpieczeństwo podczas samego zabiegu, jak i zaraz po nim. Jest to najczęściej znieczulenie przewodowe, które wiąże się z brakiem czucia w obrębie stopy przy jednoczesnej zachowanej świadomości. Cały zabieg jest wówczas bezbolesny, a Pacjent nie jest narażony na ryzyko, które jest związane ze znieczuleniem ogólnym.
1.1K views, 16 likes, 0 loves, 0 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from MK MED Rzeszów Michał Kliba: Czasami i taka wirtuozie można spotkać w gabinecie 藍 Praca nad uruchomieniem palucha po Artrodeza stawu palucha czyli usztywnienie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego wykonywana jest w zaawansowanym stadium palucha sztywnego (III-IV stopień w skali według Couglina i Shurnasa). Artrodeza stawu palucha stanowi także zabieg rewizyjny po innych procedurach nieskutecznych w niwelacji dolegliwości bólowych stawu palucha. Na czym polega artrodeza stawu palucha?Istotą artrodezy jest usunięcie powierzchni stawowych, a następnie zespolenie w odpowiednim ustawieniu. Powierzchnie stawowe mogą być przykładowo ukształtowane metodą wypukłej głowy I kości śródstopia oraz wklęsłej powierzchni podstawy paliczka się usztywnienie stawu palucha w pozycji około 20 stopni zgięcia grzbietowego, niewielkiej koślawości do 15 stopni oraz neutralnej rotacji paliczka bliższego. Warto jednak pamiętać, że każda stopa posiada nieco odmienną anatomię, dlatego każdorazowo należy dążyć do optymalnego ustawienia palucha względem pozostałych palców oraz zespoleń w artrodezie stawu MTP paluchaZnanych jest wiele sposobów stabilizacji artrodezy palucha – są to wkręty, klamry, płytki, płytki z wkrętem ciągnącym, CP MTP Plate (Stryker),Compression FT Screws (Arthrex),ORTHOLOC™ MTP Fusion Plate (Wright Medical), ChLP 3D Plate (ChM),QWIX® Fixation Screw (Integra),HALLU® -Lock C Plate (Integra),HALLU® -Lock S Plate (Integra).Artrodeza stawu MTP palucha – stabilizacja płytkąArtrodeza palucha sztywnego – efektywność leczeniaArtrodeza uważana jest za skuteczną i jednocześnie bezpieczną metodę leczenia palucha sztywnego (bardzo niski odsetek powikłań). Usztywnienie stawu palucha nie przeszkadza w chodzeniu ani w codziennej aktywności. Nie jest możliwe natomiast chodzenie w obuwiu na wysokim obcasie oraz uprawianie niektórych sportów wymagających pełnego zakresu ruchomości palucha (joga, narciarstwo biegowe).Inne metody leczenia palucha sztywnegoCheilektomia czyli usunięcie osteofitów ograniczających ruchomość stawu paluchaOsteotomia skracająca I kość śródstopia .
  • li39aawcj6.pages.dev/563
  • li39aawcj6.pages.dev/650
  • li39aawcj6.pages.dev/636
  • li39aawcj6.pages.dev/266
  • li39aawcj6.pages.dev/280
  • li39aawcj6.pages.dev/496
  • li39aawcj6.pages.dev/210
  • li39aawcj6.pages.dev/382
  • li39aawcj6.pages.dev/503
  • li39aawcj6.pages.dev/470
  • li39aawcj6.pages.dev/318
  • li39aawcj6.pages.dev/837
  • li39aawcj6.pages.dev/765
  • li39aawcj6.pages.dev/478
  • li39aawcj6.pages.dev/243

    • but po operacji palucha sztywnego