Łuszczycowe zapalenie stawów jest zapalną chorobą stawów, współwystępującą z łuszczycą. Jakie objawy występują w łuszczycowym zapaleniu stawów? Jakie badania stosuje się w jego diagnostyce? Łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) jest chorobą zapalną stawów, zaliczaną do seronegatywnych spondyloartropatii zapalnych, współwystępującą z łuszczycą. Jego początek może poprzedzać pojawienie się zmian skórnych, wystąpić w tym samym czasie, co ich pierwsza manifestacja lub u osoby z rozpoznaną wcześniej łuszczycą. Na łuszczycowe zapalenie stawów, zależnie od źródeł, zapada od 6 do 42% chorych na łuszczycę. ŁZS – przyczyny Przyczyna choroby nie została dotychczas poznana. Na jej rozwój mają wpływ predyspozycja genetyczna, czynniki immunologiczne, a także czynniki środowiskowe. Pośród czynników ryzyka i czynników wyzwalających wymienia się: infekcje wirusowe i bakteryjne, urazy, silny stres, działanie niektórych leków (np. przeciwmalarycznych, beta-blokerów), działanie niektórych substancji chemicznych. Kto choruje na ŁZS i jak przebiega choroba? Na łuszczycowe zapalenie stawów chorują z podobną częstością zarówno kobiety, jak i mężczyźni. Różnica pomiędzy płciami staje się widoczna w kontekście częstości występowania poszczególnych postaci choroby. Początek choroby zwykle występuje między 20. a 55. rokiem życia. Może on mieć charakter ostry, z nasilonymi objawami ogólnoustrojowymi, takimi jak gorączka i silnymi bólami stawów, lub łagodniejszy. Sama choroba ma przebieg rzutowo-remisyjny, co oznacza, że przebiega z okresami zaostrzeń i poprawy stanu chorego. Łuszczycowe zapalenie stawów występuje pod 5 postaciami: symetryczną wielostawową, która jest najczęstsza, zajmuje zwykle stawy nadgarstkowe, skokowe oraz stawy rąk i stóp; postać ta częściej występuje u kobiet; asymetryczną nielicznostawową, która zajmuje najczęściej stawy rąk i stóp (mniej niż 5); z zajęciem jedynie stawów międzypaliczkowych dalszych; postać częściej występująca u mężczyzn; osiową, w której zajęte są stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe, również częstszą u mężczyzn; okaleczającą, w której dochodzi do zniekształceń w obrębie palców. Jakie objawy występują w ŁZS? Objawy łuszczycowego zapalenia stawów różnią się w zależności od postaci, na jaką choruje pacjent, a także od ciężkości przebiegu choroby. Zwykle jej nasilenie jest łagodne, może jednak, choć rzadko, przebiegać w sposób bardzo ciężki z licznymi zmianami w narządach innych niż stawy, skóra i paznokcie. Do najczęstszych objawów zalicza się: bóle, obrzęk i poranną sztywność stawów; bóle dolnego odcinka pleców, zmniejszenie ruchomości kręgosłupa; zapalenie przyczepów ścięgnistych do kości, manifestujące się bólem i zaczerwienieniem; łuszczycowe wykwity skórne o charakterze grudkowatym, o czerwonym zabarwieniu, pokryte łuskami o zabarwieniu srebrzystym, głównie w okolicach stawów łokciowych i kolanowych, szpary pośladkowej, na skórze tułowia i kończyn oraz na skórze owłosionej głowy; łuszczycowe zmiany na paznokciach – małe, punktowe wgłębienia na płytce paznokciowej; niekiedy jest to jedyny objaw łuszczycy u chorych z ŁZS; zapalenie palców z ich obrzękiem i zaczerwienieniem; zapalenie spojówek, błony naczyniowej, rzadziej innych struktur oka; niekiedy objawy kardiologiczne, np. zaburzenia przewodnictwa, zapalenie. Diagnostyka ŁZSW diagnostyce łuszczycowego zapalenia stawów kluczowe znaczenie ma ocena kliniczna zmian stawowych, pozastawowych i zmian łuszczycowych w obrębie skóry i paznokci. Obiektywizacji wyników oceny służą skale punktowe. Wśród badań dodatkowych stosuje się: badania laboratoryjne – ocena parametrów zapalnych, kwasu moczowego, badanie płynu stawowego, badania immunologiczne; RTG stawów obwodowych, krzyżowo-biodrowych i kręgosłupa; USG stawów; scyntygrafię kości; w przypadku podejrzenia zmian w układzie krążenia badanie echokardiograficzne. Leczenie ŁZSDobór terapii zależy od postaci ŁZS. Jest ona również wielokierunkowa, zarówno niefarmakologiczna, jak i farmakologiczna. Farmakoterapię zarówno w postaciach z zajęciem stawów obwodowych, jak i w przypadku zajęcia kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych zwykle rozpoczyna się od stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Kolejnym krokiem w pierwszej postaci są leki modyfikujące przebieg choroby, np. sulfasalazyna, a następnie leki biologiczne, natomiast w postaci osiowej są to leki biologiczne. W przypadku obecności nasilonych zmian skórnych konieczna jest terapia dermatologiczna oraz stosowanie odpowiednich farmaceutyków. Zmiany narządowe, np. w narządzie wzroku czy układzie krążenia wymagają specjalistycznego, dostosowanego leczenia. Pośród metod niefarmakologicznych największe znaczenie mają regularna aktywność fizyczna, rehabilitacja ruchowa oraz odpowiednio dobrane zabiegi z zakresu fizjoterapii. Niekiedy potrzebne jest także wsparcie psychologiczne. W niektórych przypadkach konieczne okazuje się przeprowadzenie ortopedycznych interwencji zabiegowych, choć z uwagi na zwykle łagodny przebieg choroby, nie jest to również:Bakteryjne zapalenia stawów – na czym polegają?
Zapalenie stawów, pochewek ścięgien, kaletek maziowych towarzyszące zakażeniu. Choroby metaboliczne i gruczołów dokrewnych, którym towarzyszą choroby stawów. dna moczanowa - pojawia się nagły, ostry ból w stawie, zwykle w nocy lub wcześnie rano. Narasta falami i jest z dnia na dzień coraz bardziej dotkliwy.