Chlamydioza jest podstępną chorobą weneryczną ponieważ najczęściej jej objawy nie są odczuwalne, co może prowadzić do powikłań. Często choroba diagnozowana jest u kobiet, które stosują doustne środki antykoncepcyjne. Czasem osoba zakażona może odczuwać symptomy opisane poniżej. Objawy zakażenia chlamydią u kobiet to:
Chlamydia trachomatis – opis zakażenia Bakterie z rodzaju Chlamydia są obligatoryjnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi. Chlamydie nie potrafią syntetyzować własnego ATP (związku, którego rozpad uwalnia energię niezbędną do procesów życiowych każdej żywej komórki)) i czerpią energię z zakażonych komórek. Stąd potocznie mówi się o nich jako o „pasożytach energetycznych”. Rozwiń tekst Chlamydie nie rosną na sztucznych pożywkach, jednak udaje się je hodować in vitro na specjalnych liniach komórkowych. Rezerwuarem Chlamydia jest człowiek i ptaki, ale chorują również inne zwierzęta (np. koty). Cechą charakterystyczną wszystkich chlamydii jest ich cykl rozwojowy, w którym chlamydie występują jako dwie formy: tzw. ciałko podstawowe (elementarne) i ciałko siateczkowate (retikularne). Ciałko podstawowe jest formą zakaźną niezdolną do podziałów, odpowiada więc jedynie za moment zakażenia. Struktura ciałka elementarnego zapewnia dużą oporność chlamydii na czynniki środowiskowe (pozwala na przetrwanie niekorzystnych warunków poza organizmem żywiciela). Ciałko podstawowe ulega adhezji (przylgnięciu do powierzchni komórki nabłonkowej), a następnie wnika do komórki, przekształcając się po kilku godzinach w ciałko siateczkowate. Chlamydia w formie ciałka siateczkowatego charakteryzuje się intensywnym metabolizmem, zdolnością podziału oraz mniejszą odpornością na czynniki środowiskowe i antybiotyki. W wyniku podziału ciałka siateczkowatego może powstać nawet 1000 nowych ciałek podstawowych Chlamydia. Skupisko ciałek podstawowych Chlamydia trachomatis w komórce żywiciela nazywane jest ciałkiem wtrętowym (inclusion bodies) i obserwowalne jest już w mikroskopie świetlnym (optycznym). Rozpad komórki powoduje uwolnienie ciałek podstawowych i prowadzi do szerzenia się zakażenia na inne, zdrowe komórki. Chlamydia trachomatis to jeden z gatunków chlamydii powodujących zakażenia u człowieka. W obrębie tego gatunku wyróżnia się dwa biotypy (TRIC i LGV), w których określono 15 serotypów różniących się budową antygenową. Z tego względu należy brać pod uwagę możliwość uzyskania fałszywie ujemnych wyników badań serologicznych, zwłaszcza przy zakażeniach Chlamydia trachomatis powodowanych przez odmienne niż wykorzystane w teście biotypy lub serotypy chlamydii. Chlamydia trachomatis – objawy i leczenie zakażenia Chlamydia trachomatis – objawy zakażenia: Szczepy Chlamydia trachomatis należące do biotypu TRIC (ang.: trachoma inclusion conjunctivitis) zależnie od serotypu powodują następujące schorzenia u ludzi: Rozwiń tekst Jaglica – przewlekłe zakażenie spojówki i rogówki prowadzące do powstania blizn i utraty wzroku. Występuje endemicznie w krajach o niskim reżimie sanitarnym. Wywoływane jest przez chlamydie należące do serotypu A, B, Ba i C. Zapalenie płuc u niemowląt, wtrętowe zapalenie spojówek u dorosłych, ropno-śluzowe zapalenie szyjki macicy, nierzeżączkowe i porzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, inne zakażenia dróg moczowo-płciowych u kobiet i mężczyzn (np. przewlekłe zapalenia gruczołu krokowego i zapalenie najądrzy, zapalenie jajników i jajowodów oraz zakażenia odbytnicy). Przewlekające się zakażenia Chlamydia trachomatis mogą prowadzić do bezpłodności. U niemowląt do zakażenia dochodzi w okresie porodu. U dorosłych zakażenia zapoczątkowane są przeniesieniem materiału zakaźnego na spojówki lub przez kontakty seksualne. Biotypy wywołujące te zakażenia należą do tzw. serotypów oczno-genitalnych (D, E, F, G, H, I, J i K) i najczęściej występują w Europie i Ameryce Północnej (USA i Kanada). Ziarniniak weneryczny – wywoływany przez tzw. biotyp LGV (serotypy L1, L2 i L3). Jest to choroba przenoszona drogą płciową i charakteryzująca się występowaniem zmian grudkowo-pęcherzykowych na skórze zewnętrznych narządów płciowych oraz powiększeniem (czasem ze stanem ropnym i tworzeniem przetok) pachwinowych węzłów chłonnych. Czasami objawom miejscowym mogą towarzyszyć objawy ogólne (gorączka, bóle głowy, rozbicie). U kobiet chlamydioza powodowana przez serotypy D, E, F, G, H, I, J i K (biotyp TRIC) bardzo często (w około 70% przypadków) przebiega bezobjawowo lub skąpoobjawowo. Nierozpoznane zakażenia Chlamydia trachomatis prowadzą do zakażeń partnerów seksualnych i późnych powikłań. W przypadkach ostrych, objawowych zakażeń u kobiet występować mogą następujące objawy: śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy, ropna wydzielina z pochwy, bóle w dole brzucha, krwawienia międzymiesiączkowe i po stosunkach, dolegliwości i zaburzenia podczas oddawania moczu oraz stany zapalne narządów miednicy małej. Natomiast ostre zakażenia Chlamydia trachomatis u mężczyzn obejmują występowanie następujących objawów: śluzowy wyciek z cewki moczowej, zaburzenia przy oddawaniu moczu (pieczenie w cewce, parcie na mocz), a także zapalenie najądrzy i gruczołu krokowego. Niezależnie od powyższych objawów u obu płci mogą występować: wydzielina i dyskomfort w okolicy okołoodbytniczej, zapalenie spojówek oraz dolegliwości stawowe, ogólne rozbicie i zespół przewlekłego zmęczenia. Chlamydia trachomatis – leczenie zakażenia W leczeniu zakażeń spowodowanych przez Chlamydia trachomatis stosowane być mogą następujące grupy chemioterapeutyków: tetracykliny (doksycyklina, tetracyklina, minocyklina, oksytetracyklina), antybiotyki makrolidowe – azalidy i ketolidy (azytromycyna, klarytromycyna, roksytromycyna, erytromycyna, spiramycyna, telitromycyna, josamycyna), fluorochinolony (ofloksacyna, pefloksacyna, ciprofloksacyna, norfloksacyna, levofloksacyna i moksyfloksacyna). Uwaga: istnieje możliwość szybkiego nabywania oporności na chinoliny, kotrymoksazol, rifampicyna i rifabutyna, chloramfenikol i tiamfenikol (tylko wyjątkowo ze względu na działania niepożądane, doskonała penetracja do ośrodkowego układu nerwowego). Bardzo duże znaczenie ma stopień penetracji poszczególnych chemioterapeutyków do takich struktur jak gruczoł krokowy, jądro, jajnik, itp. Z uwagi na brak ściany komórkowej nieskuteczne pozostają antybiotyki beta-laktamowe (pochodne penicyliny i cefalosporyny). Dość powszechnie uważa się, że ich stosowanie może prowadzić do powstawania atypowych i opornych na działanie innych antybiotyków ciałek siateczkowatych, co może znacznie utrudnić trwałe wyleczenie. Podkreślić należy, że antybiotykoterapia zakażeń bakteriami atypowymi (w tym chlamydiami i mykoplazmami) wymaga długotrwałego i systematycznego stosowania leków. Występowanie nawrotów (niepowodzenie leczenia) wynika najprawdopodobniej z „ukrywania się” chlamydii w postaci ciałek elementarnych, na które antybiotyki nie działają. W ostatnim czasie pojawiają się coraz liczniejsze doniesienia na temat możliwości nabywania przez chlamydie i mykoplazmy odporności na leki przeciwbakteryjne. Ponieważ praktycznie nie dysponujemy metodą ustalenia wrażliwości na chemioterapeutyki dla konkretnego szczepu, antybiotykoterapia zakażeń chlamydiami i mykoplazmami nadal pozostaje terapią empiryczną (tzn. opartą o teoretyczne informacje dotyczące wrażliwości na antybiotyki). Zjawisko narastania oporności na leki skłania też do stosowania połączeń antybiotyków pochodzących z różnych grup farmakologicznych lub sekwencyjnego ich stosowania, podobnie jak ma to miejsce np. w leczeniu gruźlicy. Chlamydia trachomatis - diagnostyka Diagnostyka zakażeń Chlamydia trachomatis obejmuje metody bezpośrednie i pośrednie. Hodowla chlamydii jest bardzo trudna i rutynowo niedostępna (wykonują ją tylko wyspecjalizowane laboratoria na liniach komórkowych, np. komórkach Mc Coya). Rozwiń tekst Materiałem do badań laboratoryjnych w kierunku zakażeń Chlamydia trachomatis mogą być: wymazy z cewki moczowej, pochwy, szyjki macicy, spojówek, odbytu, gardła, wydzielina gruczołu krokowego i pęcherzyków nasiennych, płyn stawowy, maziówka, mocz oraz płyn owodniowy. Wśród metod bezpośrednich najczęściej stosowane są metody wykrywające antygeny chlamydiowe: immunofluorescencja bezpośrednia, testy immunochromatograficzne, a także metody wykrywające DNA bakterii – technika PCR i jej modyfikacje. Jednak zasadniczym warunkiem powodzenia metod bezpośrednich jest prawidłowe pobranie materiału do badań. Ponieważ chlamydie występują wyłącznie wewnątrzkomórkowo (np. w komórkach nabłonka dróg moczowo-płciowych), wymaz musi być pobrany na tyle intensywnie, by pozyskać do badań złuszczające się komórki nabłonkowe. Zbyt delikatne i powierzchniowe pobranie materiału skutkuje uzyskaniem fałszywie ujemnego wyniku. Z powodu tych ograniczeń ocenia się, że czułość metod bezpośrednich wykrywających antygen sięga maksymalnie 50-60%. Metody biologii molekularnej cechują się nieco większą czułością diagnostyczną. Drugą grupę metod diagnostyki zakażeń Chlamydia trachomatis stanowią metody wykrywające rodzajowo i gatunkowo swoiste przeciwciała w surowicy osoby zakażonej. Stosowane są rutynowo takie techniki serologiczne jak immunofluorescencja pośrednia (IIF, IFA, MIF) oraz test immunoenzymatyczny (ELISA) i techniki immunblotingu (Western Blot, Dot Blot). Odczyn wiązania dopełniacza (OWD) obecnie stosowany jest bardzo rzadko. W testach immunofluorescencyjnych używa się jako antygenów komórek wybranych linii zakażonych in vitro (w warunkach laboratoryjnych) chlamydiami. Za złoty standard uważany jest nadal tzw. test mikroimmunofluorescencji (MIF). Metody ELISA wykorzystują jako antygeny: specyficzny rodzajowo lipopolisacharyd (LPS), lizaty bakterii hodowanych na liniach komórkowych lub rekombinowane antygeny białkowe. W przypadku stosowania LPS jako antygenu, typowe są reakcje krzyżowe z innymi gatunkami rodzaju Chlamydia i Chlamydophila, uzyskanie więc dodatniego wyniku w tym teście nie wskazuje jednoznacznie na konkretny gatunek mikroorganizmu. Testy wykorzystujące antygeny białkowe (natywne bądź rekombinowane) są gatunkowo swoiste, jednak należy pamiętać o tym, że wraz ze wzrostem swoistości analitycznej może dochodzić do utraty czułości diagnostycznej (jeśli użyty antygen pochodzi od innego serotypu niż ten, który wywołał zakażenia, możliwe jest uzyskanie fałszywie ujemnego wyniku badania). Dlatego często kojarzy się różne metody serologiczne (np. IIF i ELISA lub ELISA z LPS i ELISA z antygenami białkowymi). Jako testy potwierdzenia stosowane są metody typu immunoblot wykorzystujące rekombinowane antygeny Chlamydia trachomatis (obecnie dostępne testy zawierają jako antygeny białka MOMP, OMP2, TARP, CPAF i HSP60). Pośrednie metody serologiczne pozwalają na wykonanie oznaczeń dla trzech klas przeciwciał – IgG, IgA i IgM. Wykrycie przeciwciał przeciw Chlamydia trachomatis w klasie IgG dostarcza jedynie informacji o zakażeniu, bez bliższych informacji o jego stanie (przebyte lub aktywne). Dodatkowo przeciwciała klasy IgG pojawiają się dość późno od momentu zakażenia. Nie zaleca się więc wykorzystywania oznaczeń w tej klasie do diagnostyki świeżych, ostrych zakażeń. Z drugiej strony stałe (niezmienne) miana przeciwciał IgG mogą utrzymywać się długo po wyleczeniu zakażenia (miesiące, nawet lata). Natomiast przeciwciała IgM występują głównie w pierwszych tygodniach od pierwotnego zakażenia. Jeśli zakażenie przechodzi w fazę przewlekłą, to w miejsce IgM pojawiają się przeciwciała klasy IgA (ich obecność uważana jest za marker aktywnego, przewlekłego zakażenia). Pomocą w monitorowaniu leczenia może być ilościowe ustalenie stężenia (miana) przeciwciał Chlamydia trachomatis. Zdarzają się jednak przypadki przetrwałej produkcji przeciwciał po wyleczeniu, stąd interpretacja wyników musi opierać się również na obrazie klinicznym i być dokonana przez doświadczonego lekarza, znającego zasady interpretacji poszczególnych testów. Unikalne możliwości diagnostyczne w diagnostyce chlamydiozy stwarza metoda EliSpot, która opiera się na ocenie komórkowej odpowiedzi immunologicznej na antygeny Chlamydia trachomatis. Dynamika odpowiedzi komórkowej jest znacznie szybsza niż humoralnej (związanej z wytwarzaniem przeciwciał), co oznacza, że w pierwszym okresie zakażenia szybciej spodziewać się można dodatniego wyniku testu EliSpot niż pozytywnego wyniku badania serologicznego. Podobnie jest też w okresie po zakończeniu leczenia – szybciej spadają wyniki testu EliSpot, niż zanikają przeciwciała IgM lub IgA. W praktyce jednak, ze względu na różnice międzyosobnicze, wskazane jest łączne wykonywanie badań oceniających odpowiedź komórkową (EliSpot Chlamydia trachomatis) i humoralną (serologiczną – np. Chlamydia trachomatis IgM lub IgA). Chlamydioza to podstępna choroba, która często przebiega łagodnie. Jest ona uznawana za „cichą” infekcję. Objawy choroby często pojawiają się dopiero po kilku tygodniach od zakażenia, przez co chory nie ma świadomości nosicielstwa. Pojawiające się z czasem sygnały są zróżnicowane ze względu na płeć. Co to jest chlamydia? Chlamydia to choroba, zaliczana do chorób potocznie zwanych chlamydiozami, które są wywoływane przez bakterie z grupy Chlamydiales. Najpowszechniejszym rodzajem chlamydiozy jest choroba układu moczowo-płciowego, którą wywołuje bakteria Chlamydia trachomatis. Zazwyczaj dolegliwość można bardzo łatwo wyleczyć za pomocą kuracji antybiotykiem. W większości przypadków przebieg choroby jest bezobjawowy, jednak zakażenie bakterią może prowadzić do nieprzyjemnych dolegliwości u kobiet oraz mężczyzn, na przykład do zapaleń cewki moczowej, najądrzy, szyjki macicy, czy ziarniniaka wenerycznego. Ta sama bakteria może zaatakować oczy, powodując choroby takie jak jaglica i zapalenie spojówek. Nieleczona chlamydia może prowadzić do poważnych powikłań, które są szczególnie niebezpieczne dla kobiet. Należą do nich Zapalenie narządów miednicy mniejszej oraz bezpłodność. U mężczyzn częstą komplikacją jest ból jąder. Jak powszechna jest chlamydia? Jest to najpowszechniejsza bakteryjna choroba przenoszona drogą płciową na świecie. Badania Światowej Organizacji Zdrowia szacują, że w 2016 roku na świecie przybyło około 127 milionów nowych przypadków choroby. Dodatkowe badania wykazały, że w latach 2009 - 2016 na chlamydię chorowało kobiet i mężczyzn na świecie w wieku od 15 do 49 lat. Najmniej przypadków choroby odnotowuje się u mężczyzn posiadających kontakty seksualne z mężczyznami. Zakażenie C. trachomatis w Europie najczęściej występuje w grupie wiekowej od 20 do 24 lat. Chlamydia w Polsce Dane dotyczące zachorowań w Polsce są o wiele niższe niż w innych krajach europejskich. Nie wynika to jednak z lepszej profilaktyki, lecz z niższej zgłaszalności chorób przenoszonych drogą płciową niż w innych państwach. Dla przykładu, raport z 2018 roku wykazał tylko 308 zgłoszonych przypadków choroby w Polsce. W Hiszpanii, która ma podobny rozmiar populacji do Polski (46 milionów mieszkańców) tego samego roku zgłoszono aż 12 834 przypadki choroby. Dwie główne przyczyny niskiej zgłaszalności zachorowań w Polsce to: ograniczony dostęp do wysokospecjalistycznej diagnostyki laboratoryjnej brak możliwości anonimowego badania Niska zgłaszalność choroby zwiększa ryzyko poważnych komplikacji, które mogą prowadzić nawet do bezpłodności. Jakie są przyczyny chlamydii? Za rozwój choroby odpowiedzialna jest bakteria o nazwie Chlamydia trachomatis, którą można zarazić się podczas czynności seksualnych. Infekcją może się zarazić każda aktywnie seksualnie osoba, nawet jeżeli nie ma wielu partnerów. Bakterie chlamydii mogą rozwijać się w macicy i jej szyjce, pochwie, cewce moczowej, odbycie, a czasami także w gardle i w oczach. Jak można się zarazić chlamydią? Do zakażenia bakterią może dojść przez kontakt z płynami ustrojowymi chorej osoby takimi jak preejakulat, nasienie czy wydzielina z pochwy. Chlamydia najczęściej przenosi się przez: seks waginalny i analny bez prezerwatywy seks oralny bez prezerwatywy lub maski oralnej używanej do okrycia wulwy dzielenie się gadżetami erotycznymi Jeżeli płyny ustrojowe osoby chorej na chlamydię dostaną się do oka mogą je podrażnić i wywołać zapalenie spojówki. Jeżeli kobieta w ciąży jest zarażona, istnieje bardzo duża szansa że choroba podczas porodu zostanie przeniesiona na dziecko. Nie jest wyjaśnione, czy chorobą można się zakazić przez przeniesienie płynów ustrojowych na genitalia zdrowej osoby przez dotyk (na przykład palcami) czy przez pocieranie o siebie kobiecych genitaliów. Co nie wywołuje chlamydii? Chorobą nie można się zarazić przez: pocałunki w usta przytulanie pójście na basen korzystanie z publicznej toalety dzielenie się ręcznikami i innymi przedmiotami higieny osobistej dzielenie się naczyniami i sztućcami Europejskie badania dotyczące transmisji chlamydii w 2018 roku wykazały, że choroba została przeniesiona: w 50% podczas heteroseksualnego stosunku na kobietę w 34% podczas heteroseksualnego stosunku na mężczyznę w 12% podczas stosunku mężczyzny z mężczyzną w mniej niż 1% z matki na dziecko W 4% przypadków przyczyna zakażenia była nieokreślona. Jakie są objawy chlamydii? Bezobjawowy przebieg choroby Dolegliwość jest szczególnie niebezpieczna ze względu na jej bezobjawowy przebieg - według badań w ponad 70% przypadków u kobiet i 50% przypadków u mężczyzn choroba nie wykazywała żadnych objawów w momencie diagnozy. U kobiet bezobjawowa chlamydia może rozwijać się nawet przez półtora roku. Nieleczona chlamydia może prowadzić do bardzo poważnych powikłań. Po jakim czasie pojawiają się objawy chlamydii? Jeżeli symptomy się pojawią, może to nastąpić od 1 do 3 tygodni lub po kilku miesiącach od zakażenia C. Trachomatis. Objawy chlamydii u mężczyzn Mężczyźni mogą doświadczyć takich objawów jak: białe, mętne i wodniste upławy z penisa ból i opuchlizna jąder ból podczas oddawania moczu. pieczenie lub świąd cewki moczowej Objawy chlamydii u kobiet Najczęstszymi objawami u kobiet są: ból podczas oddawania moczu krwawienie śródcykliczne upławy waginalne ból lub krwawienie podczas stosunku obfitsze okresy Objawy u mężczyzn i kobiet U obu płci objawy mogą rzadko pojawiać się także: w gardle w oczach w odbycie Chlamydia w gardle może się pojawić jeżeli do zakażenia doszło przez seks oralny. W większości przypadków jest bezobjawowa, ale możliwe objawy to ból i suchość gardła, gorączka i kaszel. Infekcja może się pojawić także w oczach, na przykład jeżeli płyny ustrojowe zostały przeniesione do oka przez potarcie go dłonią. Objawy zakażenia są podobne do zwykłego zapalenia oka, należą do nich zaczerwienienie, swędzenie, podrażnienie, śluz i wrażliwość na światło. Nieleczona chlamydia w oczach może prowadzić nawet do utraty wzroku, jednak po jej rozpoznaniu leczenie ma zazwyczaj szybki i skuteczny przebieg. W przypadku seksu analnego lub kontaktu z płynem ustrojowym chlamydia może pojawić się w odbycie. Zazwyczaj jest bezobjawowa, jednak do rzadkich objawów należą ból, upławy i krwawienie. Czasami objawy są łagodne i ustępują samoistnie, nie oznacza to jednak że infekcja została wyleczona. Jej zwalczenie jest możliwe jedynie poprzez zastosowanie odpowiednich antybiotyków. W przypadku braku zastosowania leczenia choroba może prowadzić do poważnych komplikacji. Jakie są powikłania chlamydii? Nieleczona chlamydia może doprowadzić do rozwinięcia się długotrwałych problemów zdrowotnych zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Poważnymi powikłaniami u kobiet są: zapalenie narządów miednicy mniejszej zapalenie wątroby problemy z ciążą Zaniedbanie leczenia u mężczyzn może skutkować: zapaleniem jąder problemy z ciążą W rzadkich przypadkach zarówno u kobiet jak i u mężczyzn chlamydia może doprowadzić do reaktywnego zapalenia stawów, które często pojawia się wraz z zapaleniem cewki moczowej oraz oka. Prawdopodobieństwo tych objawów jest większe u mężczyzn niż u kobiet. Jakie są dostępne badania na chlamydię? Osoby które doświadczają objawów powinny jak najszybciej wykonać badanie na chlamydię i zaprzestać współżycia do czasu negatywnego wyniku testu. Osoby, które niedawno odbyły ryzykowny stosunek seksualny i podejrzewają, że mogą być zarażone powinny odczekać 2 tygodnie i wtedy wykonać test. Zwiększy to ryzyko wykrycia choroby. W takim wypadku należy także zrezygnować ze współżycia. Osobom aktywnym seksualnie, a w szczególności tym posiadające kilku partnerów, zaleca się wykonywać to badanie raz na rok. Istnieje kilka rodzajów testów na chlamydię w których badany jest materiał biologiczny z krwi, moczu lub wymazu. Badanie serologiczne Są najczęściej wykonywanym badaniem na obecność Chlamydii trachomatis. Ten rodzaj testów wykrywa przeciwciała, czyli białka wytwarzane przez organizm w odpowiedzi na kontakt z bakterią. Jeżeli badanie potwierdzi obecność przeciwciał IgG, IgM lub IgA, oznacza to że doszło do zarażenia. Badanym materiałem jest krew lub mocz. Badanie antygenowe Ten rodzaj badania wykrywa antygeny bakterii, czyli prościej ujmując substancje które znajdują się na jej powierzchni. To właśnie w odpowiedzi na nie organizm wytwarza przeciwciała, które wykrywa badanie serologiczne. Badanym materiałem jest wymaz, u kobiet pobierany najczęściej z ujścia szyjki macicy, a u mężczyzn z cewki moczowej. Badanie DNA Ten rodzaj testu, zwany także testem PCR, jest najdokładniejszy, gdyż wykrywa materiał genetyczny bakterii. Badanym materiałem jest mocz, wymaz z ujścia szyjki macicy lub cewki moczowej, lub nasienie. Badanie domowe Istnieje także opcja zamówienia badania na chlamydię do domu lub kupienia go w aptece. Wykrywa on obecność bakterii w wymazie. Taki rodzaj testu wymaga jednak potwierdzenia badaniem w przychodni. Jaka jest cena badań na chlamydię? Cena zależy od rodzaju wykonywanego testu. Najdroższym testem jest test DNA, kosztuje on około 150 - 200 zł. Cena innych rodzajów testów to około 70 zł. Jak leczyć chlamydię? Leczenie chlamydii opiera się na zażywaniu odpowiednich antybiotyków. Dwoma najczęściej przepisywanymi przez lekarzy antybiotykami są: Azytromycyna lub jej generyczny odpowiednik Sumamed - leczenie przebiega w formie 1 - dniowej kuracji (2 tabletki o łącznej dawce 1000 mg zażywane jednorazowo). Doksycyklina lub jej generyczny odpowiednik Unidox Solutab- 1 tabletka o dawce 100 mg przyjmowana dwa razy dziennie przez okres tygodnia. Skuteczność obydwu antybiotyków w leczeniu chlamydii jest bardzo wysoka - niemal 100%. Skutki uboczne dla obu środków są podobne pod względem objawów oraz częstotliwości. Dane przedstawione na poniższym wykresie pochodzą z metaanalizy przeprowadzonej przez naukowców z Cedars Sinai Medical Center. Inne antybiotyki, takie jak amoksycylina lub erytromycyna, mogą zostać zalecone przez lekarza osobom uczulonym na azytromycynę i doksycyklinę, a także kobietom w ciąży i matkom karmiącym piersią. Podczas kuracji, oraz przynajmniej tydzień po jej zakończeniu, zalecane jest powstrzymanie się od jakichkolwiek kontaktów seksualnych. Należy pamiętać, że leczeniu powinni zostać poddani również wszyscy partnerzy seksualni zarażonej osoby. Naturalne leczenie chlamydii Na niektórych stronach widnieją informacje o naturalnych sposobach leczenia choroby. Przed ich zastosowaniem należy pamiętać, że mimo iż istnieją dowody na przeciwbakteryjne działanie niektórych z tych naturalnych substancji, antybiotyki są jedynym potwierdzonym naukowo sposobem leczenia chlamydii. Nie warto ryzykować stosowaniem samych naturalnych metod, gdyż może to grozić bezpłodnością - powikłaniem nieleczonej infekcji. Jeżeli doświadczasz nieprzyjemnych objawów choroby, niektóre z poniższych naturalnych produktów mogą przynieść ulgę. Pamiętaj jednak, że do pełnego wyleczenia infekcji konieczna jest kuracja antybiotykiem. czosnek jeżówka gorzknik kanadyjski kurkuma ekstrakt z drzewa oliwnego Pamiętaj także, żeby przed ich zastosowaniem skonsultować się z lekarzem. Jak zapobiec zarażeniu? Aby zmniejszyć ryzyko zarażenia chlamydią należy zachowywać zasady profilaktyki chorób przenoszonych drogą płciową. Najważniejsze z nich zostały opisane poniżej. Używaj prezerwatyw lub masek oralnych podczas każdego rodzaju seksu (waginalnego, analnego i oralnego), jeżeli nie masz pewności, że Twój partner wykonał test i otrzymał negatywny wynik. Jeżeli chcesz wejść w monogamiczny związek i zrezygnować ze stosowania prezerwatyw lub masek oralnych, wykonaj razem z partnerem badania na obecność chorób przenoszonych drogą płciową. Raz do roku wykonuj badania profilaktyczne, zwłaszcza jeżeli masz kilku partnerów seksualnych. Nie dziel gadżetów erotycznych, jeżeli nie masz pewności czy Twój partner nie jest zarażony. Jeżeli podejrzewasz że możesz mieć chlamydię, bardzo ważne jest zrezygnowanie ze stosunków seksualnych do czasu otrzymania negatywnego wyniku testu lub do zakończenia leczenia, które również powinno być potwierdzone negatywnym wynikiem testu. Jeżeli Twój test jest pozytywny, pamiętaj aby powiadomić o tym swoich wszystkich partnerów seksualnych od momentu wykonania ostatniego testu i poradzić im wykonanie badań. Nawet jeżeli czujesz, że ta rozmowa może być niezręczna, pamiętaj że robisz to dla ich zdrowia gdyż nieleczona choroba może prowadzić do bezpłodności. Czy leki na chlamydię można kupić w euroClinix? Tak, aby to zrobić należy przejść na stronę wybranego antybiotyku. Przy składaniu zamówienia należy wypełnić formularz medyczny, który zostanie zweryfikowanych przez jednego ze współpracujących z nami lekarzy w celu upewnienia się, czy dany lek jest bezpieczny dla pacjenta. Jeśli specjalista nie stwierdzi żadnych przeciwwskazań, wypisze receptę oraz przekaże ją do apteki. Następnie, zamówienie zostanie wysłane ekspresową usługą kurierską. W przypadku jakichkolwiek pytań zachęcamy do kontaktu z Działem Obsługi Klienta za pośrednictwem telefonu, czatu na żywo lub jest cena antybiotyków na chlamydię? Cena zależy od wybranego antybiotyku. Aby zapoznać się z kwotą należy przejść na stronę produktu, gdzie suma znajduje się na górze strony. Należy zauważyć, że w cenę wchodzi cała usługa: wystawienie recepty, lek oraz dostawa. W przypadku odmowy wystawienia recepty przez lekarza ze względu na przeciwwskazania cała wpłacona kwota zostanie zwrócona. Czy można kupić leki na chlamydię bez recepty? Nie ma możliwości kupienia leków na chlamydię bez recepty, gdyż dolegliwość można leczyć wyłącznie antybiotykami. Pacjenci, u których została ona zdiagnozowana i którzy nie posiadają recepty z gabinetu lekarskiego mogą skorzystać z usług euroClinix. Specjaliści współpracujący z naszą kliniką, na podstawie formularza medycznego mogą ocenić czy nie istnieją przeciwwskazania do stosowania leku. Jeśli nie ich nie stwierdzą, zostanie wystawiona recepta online, na podstawie której apteka będzie mogła wydać lek. Charakterystyka chorób pierwotniakowych wygląda następująco: rzęsistkowica – wywołana jest przez pierwotniak Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy), który powoduje zapalenie cewki moczowej, rzadziej gruczołu krokowego; u mężczyzn choroba przebiega prawie bezobjawowo; rzęsistkowice to głównie kobieca dolegliwość, dlatego rzadko określa się je jako męskie choroby Chlamydia to rodzaj bakterii które występują. Ten typ bakterii Nie wytwarza własnego ATP ale zmienia swoje ADP a ATP gospodarza. Bakterie te mają stopień pokrewieństwa z riketsją. We własnej błonie komorkowej zęwnetrznej, podobnie jak zdecydowans wiekszosc bakterii Gram-ujemnych, mają LPS, a więc Lipopolisacharyd. Jednakże co odróżnia je od tego typu bakterii to to, że we własnej ścianie nie mają kawasu maramidowego, jak i peptydoglikanu. Posiadają one zdolność do syntezy swoich białek, co jest możliwe dzięki posiadaniu rybosomów. Jakie są rodzaje chlamydii, które są patogenne dla ludzi? 1. Chlamydia Trachomatis – bakteria ta przenoszona jest drogą płciową, jak również podczas porodu z matki na dziecko. Bardzo często na zakażenie narażeni są młodzi ludziem którzy rozpoczynają współżycie bez należytego zabezpieczenia. 2. Chlamydia Pneumoniae – bakteria ta przenoszona jest drogą kropelkową, ale różni się ona od pozostałych bakterii. Jej objawem, może być na przykład zapalenie oskrzeli, krtani, płuc. Jeżeli dojdzie do zakażenia, to uszkodzeniu podlega nabłonek rzęskowy w oskrzelach, a nierzadko alergiczne przestrojenie organizmu, przez co może dojść do dychawicy oskrzelowej. 3. Chlamydia Psittaci – bakteria ta przeniszona jest poprzez bezpośredni kontakt z zarażonym ptactwem. Przy tego typu zakażeniu bakterie wnikają do organizmu przez drogi oddechowe, skąd dochodzi do przeniesienia przez krew do komórek śledziony, czy też wątroby. Na sanym piczątku choroby, może wystąpić bardzo wysoka gorączka oraz dreszcze, bardzo często choroba wywołana tym typem bakteriiprzeniega wolno, a towarzyszą jej, na przykład bóle głowy, czy też suchy kaszel, nierzadko może wystąpić także wysięk w jamie opłucnej. Zdarzały sie także przypadki, gdy u zakażonego doszło do zapalenia mięśnia sercowego. Chlamydie wnikając do organizmu człowieka przenikają do wnętrza komórek i tam ulegają rozmnożeniu, a kolejnym etapem jest rozprzestrzenianie się wraz z krwią. Jak rozwija się bakteria chlamydii? Każda z bakterii, które powodują zakażenie się chlamydią ma bardzo podobny cykl reprodukcji. Elementarne ciałkz, które zawierają drobne komórki o średnicy około 300nm posiadają w sobie nukleoid. Tak więc stanowią one formy inwazyjne dla komórek, do których następuje wsiąkanie poorzez fagocytozę. Po ok 6-8 godzinach, kiedy zmieniają się one w ciałko pierwotne, przybierające rozmiary ok. um, w których nie znajdziemy nukleoidu oraz błon powierzchmiowych z komórki gospodarza. W środku znajduje się natomiast ciałko RB. W ciągu kolejnych 18-24 godzin następuje powiększenie się ciałka i znajdujące się w nim RB podlegają wielokrotnemu podzieleniu, a wodniczka, która je otacza wypełnia się ciałkami wtrętowymi. Kolejnym etapem jest uwalnianie się ciałek poza komórkę oraz już stając się ciałkami EB uwalniają się poza komórkę i zarażają kolejne komórki, tym samym cykl ulega wielokrotnemu powtórzeniu. Bakterie Chlamydii mają zdolność do syntezowania ATP, przez co jest ono wykorzystywane przy zakażeniu kolejnego organizmu. Warto wiedzieć, że bakterie chlamydii mają zdolność do tworzenia wielu białek szoku cieplnego. Bakteria chlamydii – jak jest hodowana? W zwiazku z tym, że bakterie te należą do grkna bakterii bezwzględnie wewnątrzkomórkowych, to mogą one być hodowane na podłożach bakteriologicznych. Bakterie te mogą dorastać w tak zwanych hodowlach komórkowych, mają zdolność do mnożenia się w zarodku kurzym, jak również w innych tkankach zwierząt, czy też mogą rosnąć w komórkach hodowli tkankowej. Zapalenie oczu (Conjunctivitis): Zapalenie powiek i spojówek, często wywołane przez bakterie lub wirusy. Objawia się zaczerwienieniem, opuchlizną i wydzieliną z oczu. Wirusowa choroba gołębi (Pigeon Paramyxovirus): Powoduje problemy z koordynacją, drgawki, obrót głowy i paraliż. Jest wysoce zaraźliwa i często śmiertelna dla ptaków. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść ten tekst przeczytasz w 5 minut Chlamydioza to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Ponad 80% kobiet nie wie, że jest zakażone chlamydiami i dowiadują się o tym dopiero, kiedy dochodzi do powikłań. Dzieję się tak, ponieważ choroba zazwyczaj przebiega bezobjawowo, a przecież wystarczy raz do roku poddać się prostemu testowi… Getty Images Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Co to jest chlamydioza? Przyczyny chlamydiozy Chlamydioza - objawy Chlamydioza - rozpoznanie Jak leczona jest chlamydioza? Chlamydioza - jak zapobiegać chorobie? Jakie są powikłania chlamydiozy? Co to jest chlamydioza? Chlamydioza jest rodzajem infekcji wywołanej przez bakterię, Chlamydia trachomatis (zakażenie chlamydiami (chlamydioza) należy do najczęstszych chorób przenoszonych droga płciową). Zarazek jest przenoszony przez kontakty seksualne (zarówno dopochwowe jak i analne) - dlatego każda aktywna seksualnie osoba może zostać zainfekowana. Do zakażenia chlamydiozą dochodzi najczęściej u młodzieży oraz młodych dorosłych w wieku od 15 do 24 lat, którzy współżyją z wieloma partnerami oraz nie stosują prezerwatyw podczas współżycia seksualnego. Infekcja może również występować u małych dzieci, u których zarazek dostaje się do organizmów podczas porodu, w trakcie przechodzenia przez drogi rodne zakażonych matek. Ponieważ chlamydioza przebiega najczęściej bezobjawowo, większość zakażonych osób jest nieświadoma choroby. Najczęściej pacjenci dowiadują się o infekcji dopiero, gdy wystąpią powikłania – zapalenie przydatków (jajników) u kobiet lub zapalenia najądrza u mężczyzn. Warto również wspomnieć, że chlamydioza może niestety prowadzić do bezpłodności. Poznaj najczęstsze choroby weneryczne Przyczyny chlamydiozy Jak już wyżej wspomniano, chlamydioza powstaje wskutek zarażenia bakterią Chlamydia trachomatis. Zazwyczaj choroba jest przenoszona podczas współżycia seksualnego oraz seksu oralnego lub analnego. Ponadto do zakażenia może dojść podczas porodu, wówczas zakażona matka przenosi chorobę na dziecko. Sytuacja ta jest bardzo niebezpieczna dla noworodka, gdyż może wywoływać infekcję oczu oraz zapalenie płuc. Wśród czynników zwiększających ryzyko chalmydiozy wymienia się: współżycie seksualne bez użycia prezerwatywy, wiek (do 25 lat), uprawienie seksu oralnego, uprawianie seksu analnego, duża liczba partnerów seksualnych, choroby weneryczne przebyte w przeszłości. Chlamydioza - objawy U większości osób zakażonych chlamydiami (ok. 75% kobiet oraz 50% mężczyzn) nie pojawiają się żadne symptomy. U mężczyzn z cewki moczowej może w pewnych przypadkach sączyć się wydzielina, a podczas oddawania moczu może wystąpić uczucie pieczenia i swędzenia - są to objawy zapalenia cewki moczowej, które może być pierwszą manifestacją chlamydiozy. Niekiedy u mężczyzn może również pojawić się: ból jąder, stan zapalny odbytnicy (przy stosunku analnym), obrzęk jąder lub ból stawów. U kobiet objawy zakażenia chlamydiozą są mało specyficzne – występują nietypowe upławy oraz ból podczas oddawania moczu. Dlatego te panie, które są aktywne seksualnie i/lub nie posiadają stałego partnera – powinny co roku poddać się testowi na obecność chlamydii w organizmie. Dodatkowo mogą wystąpić objawy w postaci: pieczenia podczas mikcji, bólu podczas stosunku seksualnego, krwawienie po stosunku, dolegliwości bólowych w okolicy podbrzusza, dolegliwości ze strony spojówek oraz stawów (gdy zakażenie się rozprzestrzeni), krwawienia z pochwy. Wczesne wykrycie infekcji jest szczególnie istotne, jeśli kobieta planuje poczęcie lub jest już w ciąży. Obecność chlamydii zwiększa bowiem ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej oraz porodu przedwczesnego. Zbadaj się w kierunku chlamydiozy - wykup Szybki test na chlamydię Viola do samodzielnego wykonania w domu. Jeżeli zaobserwujesz u siebie objawy chlamydiozy, niezwłocznie udaj się do ginekologa, który skieruje Cię na odpowiednie badania. Jeśli masz już zrobione badania, możesz omówić je z lekarzem podczas wizyty online, po której dostaniesz e-Receptę. Umów się na e-konsultację i wyślij wyniki badań ginekologowi drogą elektroniczną. Chlamydioza - rozpoznanie Wśród badań wykonywanych podczas diagnostyki chlamydiozy, wyróżnia się badanie moczu oraz mikroskopowe badanie wymazu z pochwy kobiety. U niektórych kobiet pobierany jest również wymaz z szyjki macicy, który następnie poddaje się testom antygenowym na obecność bakterii powodujących chlamydiozę. Z kolei u mężczyzn rozpoznanie choroby opiera się na pobraniu materiału do badania - z ujścia cewki moczowej (czasami z odbytu). Badanie moczu wykonuje się zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Dzięki uzyskanej próbce moczu możliwe jest wykluczenie chalmydiozy lub jej potwierdzenie. Aby dowiedzieć się, czy nie zostałeś zakażony chlamydiozą, wykonaj Badanie genetyczne dla mężczyzn na zakażenia przenoszone drogą płciową. Jak leczona jest chlamydioza? Zakażenie chlamydią leczy się antybiotykami (np. azytromycyną lub erytromycyną), a terapia trwa zazwyczaj 7 dni (przez dwa tygodnie od chwili rozpoczęcia leczenia należy powstrzymać się do współżycia). Zazwyczaj infekcja ustępuje w ciągu tygodnia lub dwóch. Preparaty powinno się przyjmować raz lub kilka razy na dobę, jednak istnieją pewne przypadki, które są wskazaniem do przyjęcia leku w jednorazowej dawce. O chlamydiozie powinno się również poinformować byłych oraz obecnych partnerów seksualnych, gdyż również oni powinni wykonać badanie na obecność chlamydii. Jeśli obecny partner nie jest leczony, współżycie z nim może doprowadzić do ponownego zakażenia. Pamiętaj! Osoba będąca nosicielem chlamydii może zakażać kolejne osoby od momentu infekcji aż do pełnego wyleczenia. Przebycie chlamydiozy nie daje odporności - po wyleczeniu możesz zachorować ponownie, jeśli nie będziesz stosować odpowiednich środków ostrożności. Chlamydioza - jak zapobiegać chorobie? W profilaktyce ważne są poniższe czynniki: ograniczenie liczby partnerów seksualnych, stosowanie podczas współżycia prezerwatyw, powstrzymanie się od współżycia przy podejrzeniu infekcji i zgłoszenie się z tym problemem do ginekologa lub dermatologa, unikanie przygodnych stosunków seksualnych, przeprowadzanie regularnych badań przesiewowych (szczególnie przy współżyciu wielu partnerów seksualnych), unikanie płukania pochwy, które zmniejsza ilość bakterii i tym samym powoduje większe ryzyko zachorowania na chlamydiozę. Bardzo ważne są też badania diagnostyczne wykonywane w kierunku wykrycia chorób wenerycznych: kiły, opryszczki, chlamydii czy HIV. Jakie są powikłania chlamydiozy? Nieleczona chlamydioza może prowadzić do wielu powikłań, niektórych bardzo groźnych. 1. Zachorowanie na chlamydiozę zwiększa ryzyko choroby na inne dolegliwości weneryczne, np. rzeżączkę czy HIV. 2. Chlamydioza może prowadzić do infekcji w okolicy jajowodów lub macicy. Wówczas u pacjentek występuje wysoka temperatura oraz dolegliwości bólowe. Tego rodzaju powikłanie może wymagać hospitalizacji i wdrożenia antybiotyku (dożylnie). Stan zapalny toczący się w macicy i jajowodach może prowadzić do ich dysfunkcji. 3. U mężczyzn chlamydioza może prowadzić do stanu zapalnego najądrza, który charakteryzuje się opuchlizną krocza, dolegliwościami bólowymi oraz wysoką temperaturą. Ponadto bakterie wywołujące chlamydiozę mogą również dawać początek zapaleniu gruczołu krokowego. 4. Zakażenie chlamydiozą może podczas porodu przejść na dziecko, tym samym powodując u niego np. zapalenie płuc. 5. Nawet jeżeli choroba nie daje żadnych objawów, może po cichu powodować blizny oraz niedrożność jajowodów i tym samym niepłodność. 6. U pacjentów z chlamydiozą istnieje ryzyko zapalenia stawów. Ze względu na groźne powikłania warto przeprowadzić diagnostykę chlamydiozy. Wysyłkowe badanie zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn jest dostępne na Medonet Market w atrakcyjnej cenie. Tekst: lek. med. Matylda Mazur Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego lekarzem. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Administrator nie ponosi żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie. Potrzebujesz konsultacji lekarskiej lub e-recepty? Wejdź na gdzie uzyskasz pomoc online - szybko, bezpiecznie i bez wychodzenia z domu. chlamydioza choroby weneryczne Choroby przenoszone drogą płciową choroby bakteryjne Chlamydia Trachomatis chlamydia aktywność seksualna Wenerologia Bóle mięśniowe - przyczyny i leczenie. Domowe sposoby na bóle mięśniowe Prawie każdy odczuje bóle mięśniowe w pewnym momencie swojego życia. Część z nich jest normalna, gdy pojawia się kiedy zaczynamy nową aktywność fizyczną lub... Adrian Jurewicz Leczenie niepłodności. Weszła do środka i pokazała, jak wygląda "ten" pokój Nawet 20 proc. par w Polsce boryka się z problemem niepłodności. W związku z tym w naszym kraju wzrasta liczba ośrodków skupiających się na leczeniu tej... Tomasz Gdaniec Liszaj na twarzy - przyczyny, objawy, leczenie. Domowe sposoby na liszaja Liszaj to pojęcia dość szerokie. Pod tym pojęciem skrywają się aż trzy różne schorzenia dermatologiczne lub choroby wewnętrzne, czyli liszaj płaski, rumieniowaty,... Marta Pawlak Pochwica to wstydliwy problem wielu kobiet. Objawy, leczenie i profilaktyka Pochwica to mimowolne skurcze mięśni pochwy. Kobiety mogą tego doświadczyć na początku seksu, podczas wkładania tamponu lub podczas badania ginekologicznego.... Adrian Jurewicz Wole tarczycy - przyczyny, rodzaje, objawy i leczenie Wole tarczycy to widoczne zgrubienie szyi, które jest efektem nieprawidłowego funkcjonowania tego gruczołu. Pojawienie się wola tarczycy nie zawsze wskazuje na... Monika Wasilonek Stan przedcukrzycowy - objawy, diagnostyka i leczenie Stan przedcukrzycowy to zaburzenie, którego nie powinno się ignorować, ponieważ jego wystąpienie wpływa na spotęgowane ryzyka zachorowania na cukrzycę.... Monika Wasilonek Krosty na języku - przyczyny i leczenie Krosty na języku mogą mieć różne podłoże. Ich pojawienie może być skutkiem reakcji alergicznej, nieprawidłowej higieny jamy ustnej i języka, ale krosty na języku... Rotawirusy u dzieci i dorosłych - objawy, leczenie, profilaktyka, szczepienie Jeśli przeżyjesz atak rotawirusa na twój dom, pewnie trzy razy zastanowisz się, czy nie warto było się zaszczepić. Zwłaszcza że dla małych dzieci spotkanie z tym... Halina Pilonis Borelioza stawowa - przebieg i leczenie Inaczej boreliozowe zapalenie stawów jest jedną z postaci boreliozy. Bóle czy sztywność stawów mogą się pojawić dopiero po kilku miesiącach, a nawet po kilku... Joanna Zielewska Zespół dziadka do orzechów - rodzaje, przyczyny, objawy. Jak wygląda diagnoza i leczenie? Dziadek do orzechów to popularna nazwa niewielkiego przyrządu do rozbijania twardych skorupek orzechów. Niewiele osób jednak wie, że tą nazwą określa się także... Choroby przenoszone przez komary. denga - choroba zakaźna wywołana przez wirusa dengi. Do zakażenia dochodzi przez ukąszenie komara z rodzaju Aedes aegypti. Denga może przebiegać bezobjawowo lub dawać objawy w postaci ostrej gorączki, wysypki skórnej kończyn, bólów kostno-stawowych, powiększenia węzłów chłonnych. Chlamydie to bakterie Gram-ujemne. Są one dość powszechnie spotykane w środowisku. Dla człowieka największe znaczenie mają dwa rodzaje bakterii: Chlamydia pneumoniae i Chlamydia trachomatis. Każda z nich jest przyczyną groźnej choroby, która atakuje ustrój człowieka. Objawy chorób są bardzo różne. Chlamydia pneumoniaeChlamydia trachomatis – objawy i leczenie Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Zuzanna Pujanek dr n. med. Chlamydia należy do Gram-ujemnych bakterii wewnątrzkomórkowych. Po dostaniu się do organizmu ulegają one namnożeniu i wraz z krwią transportowane są do narządów, które atakują, powodując rozwój choroby. Dwa gatunki, które są odpowiedzialne za dolegliwości u człowieka w największym stopniu to Chlamydia pneumoniae i Chlamydia trachomatis. Pierwsza z nich odpowiada za infekcje układu oddechowego od zapalenia krtani po zapalenie płuc. Druga jest przenoszona drogą płciową i wywołuje stany zapalne narządów rodnych. Choroby wywołane obydwoma gatunkami mogą mieć poważny przebieg i stanowić przyczynę wielu ciężkich powikłań. Wykrycie choroby związanej z zakażeniem chlamydią wymaga włączenia leczenia pod kontrolą lekarza. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z dobrym seksem, 30 saszetek 139,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN majtki menstruacyjne 90,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 50 ml 59,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN majtki menstruacyjne Light 90,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 100 ml 79,00 zł Chlamydia pneumoniae Bakteria Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą kropelkową i ma specyficzną budowę antygenową. Zakażenie może objawić się w postaci zapalenia zatok obocznych nosa, krtani, oskrzeli i płuc. Najbardziej charakterystyczną cechą tej infekcji wywołanej przez chlamydię jest uszkodzenie nabłonka rzęskowego, który wyścieła oskrzela. Czasami bakteria wywołuje reakcję alergiczną organizmu, której wystąpienie warunkuje późniejszy rozwój astmy oskrzelowej, przewlekłego zapalenia zatok, a także nawracającego przewlekłego nieżytu błony śluzowej gardła. Innymi symptomami infekcji są objawy grypopodobne, którym towarzyszą bóle stawowe, zapalenia stawów, a także osłabienie i stany podgorączkowe. Zakażenie bakterią Chlamydia pneumoniae wcale nie należy do rzadkich. Najbardziej podatne na infekcje są dzieci i osoby starsze. Zakażenie bywa bardzo groźne zwłaszcza dla osób starszych, gdyż może być przyczyną poważnego zapalenia chlamydii leczenie polega głównie na stosowaniu antybiotykoterapii, jednakże wcale nie jest proste, gdyż bakterie te oporne są na powszechnie stosowane antybiotyki z grupy beta-laktamów. Niestety przy podejrzeniu chlamydii badania nie są wykonywane rutynowo ze względu na ich koszt. Jednakże lekarz może zasugerować odpłatne wykonanie badania. Najczęściej stosuje się test ELISA polegający na oznaczeniu poziomu immunoglobulin poszczególnych klas we krwi. W przypadku wykrycia IgM mówimy o infekcji świeżej, aktualnie toczącej się w organizmie, przeciwciała IgG świadczą natomiast o infekcji przewlekłej lub przebytej w przeszłości. Zobacz także Chlamydia trachomatis – objawy i leczenie Chlamydia trachomatis jest dużym problemem medycznym. Obecnie wyróżniono około 20 serotypów tego gatunku bakterii. Mogą one być przyczyną różnych schorzeń, których większość dotyczy narządów płciowych. Chlamydia przenosi się drogą płciową w trakcie kontaktów seksualnych. Może dojść także do przeniesienia zakażenia z matki na dziecko w trakcie porodu. Na zakażenie najczęściej narażone są osoby, które podejmują ryzykowne zachowania seksualne i mają wielu partnerów. Różne typy bakterii wywołują odmienne choroby. Narażeni są zarówno mężczyźni jak i kobiety. U płci męskiej skutkiem zakażenia chlamydią są: zapalenia cewki moczowej, najądrzy i gruczołu krokowego. U kobiet może dojść do zapalenia gruczołów Bartholina, jajowodów, a także zapalenia szyjki macicy skutkującego powstaniem nadżerek. U kobiet zarażonych chlamydią płodność może ulec znacznemu zaburzeniu, gdyż stany zapalne prowadzą często do zrostów jajowodów. U noworodków zainfekowanych w czasie porodu najczęściej pojawia się zapalenie gałki ocznej, spojówek, może rozwinąć się zapalenie nie występują żadne objawy infekcji. Pierwsze dolegliwości pojawiają się około 10–14 dni po zakażeniu. U mężczyzn dominuje pieczenie w czasie mikcji. U kobiet pojawia się obfita ilość wydzieliny z pochwy, bóle w trakcie oddawania moczu i krwawienie w trakcie stosunku płciowego. Z czasem objawy te ustępują i pojawiają się bóle i stany zapalne stawów, które mogą przypominać reumatoidalne zapalenie stawów. Czasami zakażenie przechodzi w postać uśpioną i nawet po kilku latach pojawiają się dolegliwości ze strony układu moczowo-płciowego, ropne upławy, dolegliwości w trakcie stosunku płciowego. U kobiet do postawienia diagnozy dochodzi często w momencie pojawienia się trudności z zajściem w ciążę i utrzymaniem ciąży. Zdarzają się ciąże pozamaciczne i samoistne poronienia. Przy zakażeniu chlamydią antybiotyki są jedyną formą leczenia. Ważne jest, aby podawać je zgodnie z antybiogramem, czyli z określoną w trakcie wymazu wrażliwością bakterii na leki. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Zuzanna Pujanek Obecnie pracuję w Oddziale Laryngologicznym, gdzie zajmuję się głównie onkologią laryngologiczną. Przyjmuję pacjentów i prowadzę konsultacje laryngologiczne dla dzieci i dorosłych w placówkach publicznej i prywatnej służby zdrowia. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Angina bakteryjna w większości przypadków (niemal 90%) powodowana jest przez bakterie z grupy paciorkowców β-hemolizujących z grupy A, do których zalicza się Streptococcus pyogenes. W mniejszym stopniu (pozostałe 10%) za rozwój choroby odpowiedzialne są bakterie z grupy C i G, a także paciorkowiec zapalenia płuc i Haemophilus Chlamydioza to niebezpieczna choroba, która niesie za sobą szereg bardzo groźnych powikłań. Wywołują ją gram-ujemne bakterie – Chlamydia trachomatis, które przenoszone są droga płciową. Infekcja przebiega zazwyczaj bezobjawowo, dlatego bardzo rzadko zleca się badania w kierunku Chlamydii. Na zakażenie najbardziej narażone są osoby, które mają wielu partnerów seksualnych. Największą liczbę zakażeń odnotowuje się u osób w wieku 15-25 lat. Mechanizmy obronne nie są wówczas jeszcze całkowicie rozwinięte. Zakazić można się także poprzez używanie przedmiotów higieny osobistej osoby zarażonej lub nawet podczas korzystania z tej samej toalety. U większości osób choroba ta nie daje żadnych objawów (75% kobiet i 50% mężczyzn). Do lekarza zgłaszamy się dopiero zazwyczaj, gdy wystąpią poważne powikłania. Część z nich może nieść za sobą nieodwracalne skutki tj. niepłodność. Objawy chlamydiozy i powikłania. U mężczyzn najczęściej dochodzi do zapalenia cewki moczowej. Główne objawy to: śluzowy lub ropny wyciek z cewki moczowej, pieczenie w cewce moczowej, ból podczas oddawania moczu, zaczerwienienie w okolicy cewki moczowej. Może dojść do obrzęku i bólu jąder, a także do zapalenia najądrzy. U kobiet najczęściej występującym objawem są nietypowe upławy, które mogą pojawić się już po 7-14 dniach od zakażenia bakterią. Innymi objawami są: bóle w nadbrzuszu, ból i pieczenie podczas oddawania moczu, gorączka, mdłości, bóle w okolicy lędźwiowej oraz krwawienia między miesiączkami. Często dochodzi do zapalenia szyjki macicy. Zakażenie Chlamydią bywa czasem mylone z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ze względu na podobne objawy, które mogą pojawić się u obu płci. Są to: zapalenie i bóle stawów, zapalenie spojówek oraz zmiany grudkowo- krostkowe na skórze. Objawy te wspólnie określa się mianem zespołu Reitera. Niezdiagnozowana i nieleczona Chlamydioza może prowadzić do groźnych powikłań tj.: nadżerki szyjki macicy cysty zapalenia jajowodów zapalenia okołowątrobowe spadek odporności astma zapalenie miednicy mniejszej zapalenie trzustki lub pęcherzyka żółciowego schorzenia naczyń krwionośnych uszkodzenia mózgu i nerwów bóle głowy zaburzenia psychiczne chroniczne zapalenie gardła Zarówno u kobiet jak i u mężczyzn, Chlamydioza może prowadzić do niepłodności! Zakażenie i ciąża. Zakażenie Chlamydią jest szczególnie niebezpieczne dla kobiet w ciąży. Może dojść do przedwczesnego porodu, a w niektórych przypadkach nawet do śmierci płodu. Przyczyną tego jest zazwyczaj zakażenie górnych odcinków narządu rodnego. Bakteria powoduje przewlekłe stany zapalne miednicy mniejszej, a także uszkodzenia błony śluzowej jajników i jajowodów, co może prowadzić do licznych zrostów, ropni i innych nieprawidłowości, co zwiększa ryzyko ciąży pozamacicznej. Zakażenia macicy mogą prowadzić do nieprawidłowej implantacji zarodka, a w konsekwencji – do poronień. Do zakażenia dziecka może dojść także podczas ciąży lub podczas porodu. Dzieci takie rodzą się często z mniejszą masą urodzeniową. Najczęstsze objawy zakażenia u noworodków to: zapalenia spojówek i gałki ocznej, zapalenie płuc. Diagnostyka. Ze względu na brak objawów, diagnostyka Chlamydiozy jest często utrudniona. Popularną metodą diagnostyczną jest serologiczne oznaczanie przeciwciał IgM i IgG. Można też wykonać badanie na obecność Chlamydii w wymazie z szyjki macicy. Prowadzi się wówczas hodowle komórkowe. Hodowle takie wymagają odpowiednich warunków, ich czułość jest niska i wynosi około 80 %. Często uzyskuje się fałszywie ujemne wyniki, co spowodowane jest nieprawidłową temperaturą podczas transportu. W badaniach serologicznych także napotykamy problemy. Chlamydioza to powszechna choroba, z którą styczność miało wiele osób. Posiadają oni przeciwciała IgG przeciwko chlamydii, mimo iż nie są już chorzy. Dlatego ciężko jest odróżnić osoby chore, od osób które już chorobę przeszły. Najbardziej pewną metodą diagnostyczną jest reakcja PCR, która identyfikuje bakterię poprzez jej DNA. Z pomocą tej metody można zidentyfikować bakterię tuż po zakażeniu, beż ryzyka fałszywie pozytywnych wyników. Leczenie. Chlamydiozę leczy się za pomocą antybiotyków. Najczęściej stosuje się doksycyklinę lub azytromycynę. Kuracja trwa najkrócej 7 dni, zwykle jest to jednak 14 dni lub nawet dłużej. Czas trwania zależy od tego, jak późno zdiagnozuje się chorobę. Leczeniu powinni poddać się oboje partnerzy. Należy też zaprzestać współżycia na okres 2 tygodni.
Klimatyzacja może być niebezpieczna. Kryje się w niej legionella - zabójcza bakteria. Jak się przed nią chronić? Legionelloza to choroba wywoływana przez bakterie Legionella pneumophila, gromadzące się m.in. w systemach klimatyzacji. Kontakt z tymi mikroorganizmami jest szczególnie niebezpieczny dla osób starszych, chorych, o
Результати пошукуРекламаWalcz o zatrzymanie swojego młodzieńczego wyglądu! Szeroki wachlarz zabiegów. Najnowsze rozwiązania. Wyszczuplanie, modelowanie i ujędrnianie całego ciała. Люди також шукаютьUmów się do Satinell i zadbajmy o Ciebie razem - zadzwoń teraz. Profesjonalne zabiegi medycyny estetycznej w Łodzi. Люди також шукаютьDla pacjentów, którzy chcą zadbać o piękny wygląd i samopoczucie. Skontaktuj się już dziś! Miejsce, gdzie piękno, dostępne w kompleksowej ofercie, jest na wyciągnięcie ręki. Sprawdź. Laser Fotona Spectro SP. 20 lat doświadczenia. Laser Fotona також шукаютьZabiegi medycyny estetycznej na twarz i ciało. Nieinwazyjne i skuteczne. Nasza misja to...Люди також шукають Chlamydioza to następna z STDs i powodowana jest przez bakterię Chlamydia trachomatis. Zakażenie często pozostaje bezobjawowe, a w przypadku wersji objawowej najczęstszym jest zapalenie cewki moczowej. Daje standardowe objawy jak ból przy oddawaniu moczu, uczucie niepełnego wypróżnienia i częstomocz.
Chlamydioza – czym jest ta choroba, jakie są jej objawy, jak wygląda leczenie i jakie leki należy przyjmować, żeby wyzdrowieć? Chlamydioza to jedna z najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Chociaż znana od wieków, jest to choroba trudna do wykrycia, bardzo często przebiega bezobjawowo, a przez to można się nią zarazić od osoby, która nie ma żadnych objawów. Można nią również nieświadomie zarazić partnerów lub partnerki seksualne. Zarazem – powikłania nieleczonej chlamydiozy (lub utajonej) mogą być bardzo poważne. Dlatego tak ważne jest diagnozowanie, a jeśli często zmieniasz partnerów lub partnerki – regularne badanie się w kierunku zakażenia bakteriami chlamydii. Jeśli wynik będzie pozytywny lub zauważysz u siebie pierwsze objawy chlamydiozy – skontaktuj się z lekarzem. Po konsultacji medycznej będzie on w stanie postawić diagnozę i szybko wdrożyć leczenie. Z tego tekstu dowiesz się czym jest chlamydioza, jakie są jej objawy i jakie leki możesz stosować, żeby wyleczyć się z tej choroby. Najpowszechniejsza choroba przenoszona drogą płciową (i nie tylko) – czym jest chlamydioza Chlamydioza to infekcja wywoływana przez bakterię Chlamydia trachomatis, przenoszona najczęściej w wyniku kontaktów seksualnych lub przez bakterię Chlamydia trachomatis. Uznaje się ją za jedną z najpowszechniej występujących chorób wenerycznych. Zakażenie chlamydiami jest najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej. Chlamydioza może powodować pojawienie się dolegliwości w obszarze układu moczowo-płciowego, odbytu, oczu oraz dróg oddechowych. Choroba przebiega najczęściej bezobjawowo, co oznacza, że osoby aktywne seksualnie mogą nieświadomie zarażać swoich partnerów i partnerki. Z tego powodu wiele osób nie zauważa u siebie żadnych objawów i przez wiele lat może funkcjonować bez poważniejszych dolegliwości, a mimo tego – zarażać inne osoby. Co powoduje chlamydiozę? Chlamydiozę u ludzi powodują bakterie z rodzaju Chlamydii (łac. Chlamydiae): Chlamydia trachomatis – można się nią zarazić w wyniku kontaktów seksualnych (przenoszona drogą płciową – występuje około 15 odmian tej bakterii); Chlamydia pneumoniae – rozprzestrzenia się drogą kropelkową; Chlamydia psittaci – można się nią zarazić od ptaków. Bakterie chlamydii są gram-ujemne, czyli barwią się na czerwono przy badaniu laboratoryjnym metodą Grama. Grupy ryzyka zachorowaniem na chlamydiozę Podobnie jak w przypadku wielu chorób przenoszonych drogą płciową – zakażenia chlamydiami częściej występują u osób aktywnych seksualnie, ale podejmujących „ryzykowne” zachowania seksualne. Do takich zachowań zalicza się uprawianie seksu bez antykoncepcji barierowej (prezerwatywy) oraz częste zmiany partnerów seksualnych. Jako dodatkowe czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania na chlamydiozę, można wymienić uprawianie seksu oralnego i analnego, a niekiedy – przejście chorób wenerycznych w przeszłości. Badania amerykańskiego CDC pokazują, że zakażenia chlamydiami pojawiają się najczęściej u osób w wieku 15-24 i nieco rzadziej w grupie 25-29 lat. Na podstawie tych danych można stwierdzić, że na chlamydiozę częściej zapadają osoby młode i aktywne seksualnie. Częstszym zakażeniom sprzyja również bezobjawowy charakter tej choroby – można ją przejść bez żadnych objawów, co nie zmienia faktu, że podczas kontaktów seksualnych może dojść do zarażenia partnera lub partnerki. Innymi słowy – jeśli znajdujesz się w grupie ryzyka i często zmieniasz partnerów seksualnych, regularnie przeprowadzaj badania w kierunku zakażenia chlamydia (oraz innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową). Pamiętaj też, że prezerwatywa, chociaż zapewnia pewną ochronę, nie daje stuprocentowego bezpieczeństwa jeśli chodzi o zakażenie chorobami przenoszonymi drogą płciową (włączając w to chlamydiozę). Nie chroni też w stu procentach przed nieplanowaną ciążą. Jak można się zarazić chlamydiozą? Jak wspomniałem – chlamydioza jest chorobą przenoszoną drogą płciową, którą można zarazić się od osób zakażonych, ale niemających objawów. Oznacza to, że możesz zarazić się nią w wyniku różnego typu kontaktów seksualnych: od typowych stosunków dopochwowych, przez seks oralny, petting, przypadkowe przeniesienie bakterii z zabawek erotycznych czy seks analny. Bakterie mogą zarazić nie tylko narządy płciowe, ale w efekcie dawać też objawy na innych częściach ciała, które miały kontakt z bakteriami. Chlamydia może zaatakować na przykład gardło – może się tam znaleźć poprzez seks oralny lub petting (bakterie mogą być przeniesione w okolice jamy ustnej na dłoniach). W podobny sposób bakterie chlamydii mogą zakazić na przykład oczy. Innymi słowy: jakikolwiek kontakt z zakażonymi chlamydiami obszarami ciała może prowadzić do zachorowania oraz pojawienia się objawów. Chlamydiozą może zarazić się również dziecko od matki podczas porodu – zarówno siłami natury (wtedy dziecko ma kontakt z drogami rodnymi matki), jak i podczas cesarskiego cięcia (zdarza się to rzadziej). W odpowiedzi na ryzyko zakażenia chlamydiozą dzieci medycyna stworzyła specjalne procedury chroniące noworodki przed negatywnymi konsekwencjami tej choroby. Co mogą zaatakować bakterie z rodziny chlamydia (gardło, układ moczowy, itp.)? Bakterie Chlamydiosis mogą atakować różne obszary ciała, z którymi mają kontakt. Najczęściej występują objawy związane z zakażeniem układu moczowo-płciowego – pęcherza moczowego, pochwy, penisa. Zarówno u kobiet i u mężczyzn ta choroba może powodować chlamydiowe zapalenie cewki moczowej. Bakterie mogą atakować również odbyt (najczęściej w przypadku osób uprawiających bierny niezabezpieczony seks analny) lub gardło (w wyniku przeniesienia bakterii w okolice jamy ustnej lub po seksie oralnym). W przypadku zakażenia gardła, chlamydioza ma przebieg bezojawowy; w przypadku zakażenia odbytu – może pojawić się śluzowo-ropna wydzielina z domieszką krwi oraz uczucie pieczenia w okolicach ujścia jelita grubego. Obie płcie są narażone również na reaktywne zapalenie stawów (zespół Rittera) – jest to rzadka choroba powodowana przez bakterie chlamydia trachomatis, która objawia się chlamydiowym zapaleniem spojówek, cewki moczowej i stawów. Jak podają badania epidemiologiczne – ta choroba może pojawiać się w bardzo niewielu przypadkach, jednak jest jedną z konsekwencji zakażenia chlamydiami. Objawy chlamydiozy u mężczyzn i kobiet Chlamydioza jest podstępną chorobą, bo można ją przejść zupełnie bez objawów lub może ona dawać niejednoznaczne symptomy chorobowe. Zakażenie chlamydiami czasem przypomina zakażenie rzeżączką (więcej o nich w dedykowanym artykule). Szacuje się, że u połowy mężczyzn i ¾ zakażonych kobiet nie pojawiają się żadne objawy wskazujące na zakażenie bakteriami z rodzaju Chlamydia. U pozostałych chorych mogą pojawić się objawy zbliżone do tych przy zapaleniu cewki moczowej – swędzenie i pieczenie podczas oddawania moczu, niekiedy może pojawić się wydzielina sącząca się z cewki moczowej. Może być ona wodnista, śluzowa, śluzowo-ropna lub ropna (dlatego objawy zakażenia mogą być niejednoznaczne), a chorobie może towarzyszyć zaczerwienienie w okolicy ujścia cewki moczowej. Te objawy łatwo pomylić z innymi zakażeniami układu moczowo-płciowego, dlatego tak istotna jest diagnostyka i badania. W przypadku mężczyzn mogą pojawić się bardziej jednoznaczne objawy, takie jak obrzęk jąder, bóle stawów, stan zapalny w okolicach odbytu (na przykład po seksie analnym lub innych bardziej skomplikowanych zachowaniach seksualnych) czy ból jąder (niezwiązany z napięciem seksualnym). W przypadku zakażenia odbytu, chlamydioza objawia się śluzowo ropną wydzieliną oraz pieczeniem okolic ujścia jelita grubego. Chlamydioza może objawiać się również zapaleniem szyjki macicy (jest to najczęstszy efekt kontaktu z bakteriami chlamydii), jednak w większości przypadków przebiega bezobjawowo. Symptomy, które mogą się pojawić i wskazywać na tę chorobę to obrzęk, wydzielina w ujściu szyjki macicy, zaczerwienienie tarczy szyjki macicy, pojawienie się śluzowo-ropnej wydzieliny z pochwy czy plamień i krwawień między miesiączkowych. Wśród najczęstszych objawów zakażenia chlamydiozą wymienia się: pojawienie się krwawienia z pochwy; ból podczas seksu; bóle w okolicy podbrzusza; śluzowo-ropną wydzielinę z pochwy lub odbytu; pieczenie podczas oddawania moczu; krwawienie pojawiające się w trakcie lub po stosunku seksualnym, ale niezwiązane z cyklem miesiączkowym czy dysfunkcjami w budowie penisa (np. stulejką). W przypadku zakażenia spojówek (mówi się wtedy o chlamydiowym zapaleniu spojówek) mogą pojawić się objawy charakterystyczne dla wielu chorób dotykających oczu: łzawienie, obrzęk powiek, śluzowo-ropna wydzielina czy światłowstręt. Jak rozpoznać chlamydiozę i czy możliwa jest diagnoza bez wychodzenia z domu? Objawy chlamydiozy są niejednoznaczne i w wielu przypadkach można mylić je z zakażeniem innymi chorobami – od zapalenia pęcherza moczowego (też ostrego), przez nieprawidłowości w budowie penisa, kłopoty z napięciem mięśni dna miednicy (bóle podczas stosunku), aż do zakażeń chorobami wenerycznymi czy skrajnych przypadków grzybicy pochwy czy kandydozy penisa. Badania dotyczące chlamydiozy przeprowadzane są najczęściej w laboratoriach diagnostycznych. Skierowanie wypisuje lekarz wenerolog, jednak jest możliwość przeprowadzenia testu prywatnie w laboratoriach badawczych. Badania w kierunku zdiagnozowania chlamydii może być wykonane z moczu, krwi i z wymazu pochwy lub szyjki macicy. W zależności od decyzji lekarza może być też potrzebny wymaz z cewki moczowej lub odbytu. Pamiętaj, że możesz też skorzystać z domowych testów na chlamydie dostępnych w aptekach. Po wykonaniu takiego testu (jeśli daje pozytywny wynik) warto skorzystać z konsultacji online w i otrzymać diagnozę oraz rozpocząć leczenie. Bez wychodzenia z domu. Regularne badanie się w przypadku osób aktywnych seksualnie i zmieniających często partnerów jest objawem zdrowego rozsądku oraz szacunku do zdrowia swojego i osób, z którymi uprawiasz seks. Pamiętaj też, że po diagnozie musisz koniecznie poinformować swoich partnerów i partnerki seksualne, że stwierdzono u Ciebie chlamydiozie i oni też powinni poddać się leczeniu prewencyjnemu, a przynajmniej się zbadać. Biorąc pod uwagę ilość powikłań i to, że chlamydioza może przebiegać bezobjawowo – to bardzo ważne. Powikłania chlamydiozy – nieleczonej, ukrytej lub ignorowanej Jak wspomniałem – chlamydioza jest podstępną chorobą, która nie daje często żadnych objawów. Nie zmienia to faktu, że choroba rozwija się w organizmie i może powodować poważne dla zdrowia powikłania. Wśród najpoważniejszych należy wymienić bezpłodność u kobiet – w wyniku pojawienia się uszkodzeń i bliznowacenia jajowody mogą stracić drożność, a tym samym uniemożliwić zajście w ciążę. Nieleczone lub bezobjawowe zakażenie chlamydia może też utrudniać zajście w ciążę – przewlekły stan zapalny macicy i jajowodów może przebiegać bez jednoznacznych objawów, a dodatkowo upośledzać działanie narządów rodnych. W efekcie mogą pojawić się poważne problemy – między innymi dlatego kobietom starającym się o dziecko zaleca się komplet badań, włączając w to sprawdzenie, czy nie chorują na chlamydiozę. Zakażenie chlamydiami u mężczyzn może prowadzić do stanu zapalnego najądrzy (jego częstym objawem jest opuchlizna krocza, niekiedy bóle w pachwinie i wysoka temperatura). Poważnym powikłaniem po nieleczonej chlamydiozie jest zapalenie gruczołu krokowego. Innym efektem zakażenia chlamydiami może być pojawienie się problemów ze stawami, a w przypadku kobiet w ciąży – zakażenie dziecka tymi bakteriami. Lista pozostałych powikłań po przebytej, ignorowanej lub bezobjawowej chlamydiozie to: pojawienie się chronicznych bólów miednicy, powodowanych przez zrosty; zapalenie narządów znajdujących się w miednicy mniejszej, a w efekcie – poważne upośledzenie ich działania (jajowodów, tkanek otaczających i samej macicy); zapalenie jąder i najądrzy; kobiety zakażone wirusem HPV są bardziej narażone na rozwój raka szyjki macicy. Chlamydioza w ciąży: dlaczego badania w kierunku wykrycia tej choroby są ważne? Jedną z najważniejszych rzeczy po pojawieniu się pierwszych objawów zapłodnienia i ciąży jest skontaktowanie się z ginekologiem. I poza standardowym leczeniem wszystkich ubytków w zębach, badaniami USG i innymi – ważne jest sprawdzenie, czy nie chorujesz na żadne ukryte lub bezobjawowe choroby weneryczne. To standardowa procedura, która pozwala zapewnić bezpieczeństwo ciąży i matki. Jak wspomniałem – medycyna wypracowała standardy postępowania w przypadku pojawienia się pozytywnego wyniku zakażeniem chlamydiami, a ginekolog prowadzący ciąże będzie w stanie stwierdzić, co należy zrobić, żeby zmniejszyć ryzyko pojawienia się powikłań związanych z chlamydiozą w ciąży i po porodzie. Wśród najważniejszych powikłań związanych z chlamydiozą w ciąży należy wymienić większe szanse na ciążę pozamaciczną, przedwczesny poród czy zakażenie dziecka w czasie porodu. Jak wygląda leczenie chlamydiozy (jakie leki, jak stosować i dlaczego bez antybiotyku się nie obejdzie)? Należy zacząć od tego, że „naturalne leczenie chlamydiozy” niestety nie sprawdza się i konieczne jest wprowadzenie antybiotyku. W leczeniu chlamydiozy najczęściej stosuje się antybiotyki zawierające doksycyklinę. Leczenie chlamydiozy trwa najczęściej przez siedem dni (dwie dawki na dobę), jednak Twój lekarz może zadecydować inaczej. W naszej przychodni online możesz przejść konsultację medyczną w kierunku chlamydiozy i – po pozytywnej weryfikacji formularza medycznego – otrzymać e-receptę lub receptę transgraniczną na jeden z dwóch leków mających jako główny składnik czynny doksycyklinę: Doxycyclinum lub Unidox Solutab. Dawkowanie oraz zalecenia otrzymasz od lekarza, który będzie analizował Twój formularz. Istnieją alternatywne terapie antybiotykowe, które mogą być stosowane w przypadku kobiet w ciąży lub osób chorych na inne infekcje (na przykład zakażenie wirusem HIV), jednak powinny być one prowadzone przez odpowiednich lekarzy specjalistów. Jak uniknąć zakażenia – profilaktyka chlamydiozy Najważniejszą profilaktyką chlamydiozy jest unikanie ryzykownych zachowań seksualnych – częstych zmian partnerów oraz uprawiania seksu (również oralnego i analnego) bez zastosowania jakiejś metody antykoncepcji mechanicznej (np. prezerwatywy męskiej lub damskiej). Takim zabezpieczeniem jest przede wszystkim prezerwatywa, która jako jedyna metoda antykoncepcji zapewnia ochronę przed nieplanowaną ciążą i chorobami przenoszonymi drogą płciową – w tym chlamydiozą. Oczywiście – nie ma stuprocentowej pewności, że używanie prezerwatyw w czasie seksu zawsze zapewni ochronę przed zakażeniem chorobami przenoszonymi drogami płciowymi, ale z pewnością zmniejsza szanse na przekazanie którejś z nich partnerowi lub partnerce. Co możesz zrobić, żeby zmniejszyć szanse na zakażenie chlamydiozą: zawsze w czasie seksu z nowym partnerem lub partnerką (zanim się przebadacie) – skorzystaj z prezerwatywy; jeśli możesz (lub chcesz) – staraj się zmniejszyć ilość partnerów lub partnerek seksualnych: największym przyjacielem profilaktyki chlamydiozy jest monogamia; jeśli często zmieniasz partnerów lub partnerki seksualne (lub zdarza Ci się przygodny seks) – regularnie badaj się w kierunku chlamydiozy, kiły i innych chorób wenerycznych; dzięki temu zyskasz pewność, że nie chorujesz i nie zarazisz przez przypadek osób, z którymi uprawiasz seks; unikaj płukania pochwy – płukanki mogą zmieniać pH pochwy oraz negatywnie wpływać na florę bakteryjną w tym obszarze Twojego ciała, co zwiększa ryzyko zachorowania na chlamydiozę. Dimedic: konsultacje lekarskie online z e-receptą
Borelioza (choroba z Lyme) to najbardziej znana choroba odkleszczowa, czyli przenoszona przez kleszcze. Jeśli wystąpi rumień wędrujący, to diagnoza jest prosta, jednak często konieczne są badania w kierunku boreliozy. Objawy choroby są różne i zależą od jej stopnia zaawansowania. .
  • li39aawcj6.pages.dev/498
  • li39aawcj6.pages.dev/929
  • li39aawcj6.pages.dev/175
  • li39aawcj6.pages.dev/626
  • li39aawcj6.pages.dev/734
  • li39aawcj6.pages.dev/95
  • li39aawcj6.pages.dev/580
  • li39aawcj6.pages.dev/170
  • li39aawcj6.pages.dev/325
  • li39aawcj6.pages.dev/467
  • li39aawcj6.pages.dev/595
  • li39aawcj6.pages.dev/41
  • li39aawcj6.pages.dev/226
  • li39aawcj6.pages.dev/80
  • li39aawcj6.pages.dev/772

    • chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie